Według gdańszczanki Ilony Bidzan współczesny świat to bardzo osobliwe miejsce, gdzie normalnych ludzi można spotkać jedynie w szpitalu psychiatrycznym, a tzw. zdrowe społeczeństwo składa się z różnego rodzaju wykolejeńców i wariatów. Nawet jeśli ta teza ma w sobie coś z prawdy, autorka nie postarała się, aby przedstawić ją w sposób atrakcyjny dla czytelnika - jej książka bardziej przypomina scenariusz studenckiej etiudy filmowej niż prawdziwą literaturę.
2012-12-28 19:00
muszę dopisać, że zgadzam się z opinią osoby piszącej nt."współczesny świat jest do bani, ale chyba już to wiemy, prawda?"
2012-12-28 19:04
Czytam, właśnie czytam Moją małą schizofrenię, jestem pod wrażeniem! Nareszcie dobra literatura wydana w oszczędnej formie i starannie dopracowana. A do tego świetna okładka. No i gdańszczanka autorką. Cóż trzeba więcej?
2012-12-28 21:46
Przeczytałam, z wielkim zainteresowaniem i z żalem, że już koniec...
swoje wcześniejsze zdanie nt tej książki sprzed kilku godzin podtrzymuję. Dobra literatura wydana w oszczędnej formie i starannie dopracowana.
2012-12-29 13:00
To nie przypadek, że autorka jest gdańszczanką, bo pani Aleksandra recenzuje tylko książki związane z Trójmiastem.
Można więc założyć, że na jedną książkę gdańszczanki jest co najmniej dziesięć wydanych w tym samym czasie w innych rejonach kraju, nie mówiąc już o świecie.
Pani Aleksandra recenzując trójmiejskie książki zwraca na nie uwagę, i o to w Trójmieście chodzi.
2012-12-29 14:15
Mnie się bardzo podobają recenzje pani L., która opisuje uczciwie swoje wrażenia i nie ulega żadnym wpływom. Zawsze czytam z przyjemnością.
Nie wspominając już o tym "drobiazgu", że czyta recenzowane przez siebie książki, czego - jestem pewna - nie robi wielu recenzentów książek i innych "wydarzeń".
2012-12-29 14:37
Super zatem, że Pani Aleksandra odkrywa gdańskie czy szerzej - trójmiejskie - nowości. Bo mamy się czym chwalić. Nie tylko w stolicy "coś" się dzieje. W naszym Trójmieście też. Dziękuję Pani Aleksandrze za to co robi, promując Trójmiejskie wydarzenia i twórców oraz gratuluję odważnych opinii, co odnosi się jak widać nawet do osób "na piedestale" (np. kontrowersyjna D. Masłowska, ale już od dawna "na piedestale"); a Autorce Mojej małej schizofrenii gratuluję świetnej książki, nietuzinkowego plastycznego pokazywania świata. I odwagi w przedstawianiu swojej wizji.
2012-12-29 14:42
Czytając recenzje mam wrażenie ze "recenzent" ma jakieś prywatne porachunki z autorka tekstu. Styl recenzji też pozostawia wiele do życzenia w moim odczuciu
2012-12-29 15:18
wyznajesz zasadę: "moją panią Ilonę recenzować można w superlatywach albo wcale"? :P
2012-12-29 17:52
Nie sądzę, by panie się znały, PAMIĘTAJMY: jest demokracja, każdy ma prawo do wyrażania własnych poglądów i opinii. Chociaż też nie bardzo podobają mi się niektóre sformułowania pani Aleksandry L. - mam wrażenie, że czytałyśmy inną książkę - to jednak uważam, że ma prawo pisać jak serce jej dyktuje. W końcu jest profesjonalistką i wie co robi.
2012-12-29 17:56
Czasem dobrze wetknąć przysłowiowy kij w mrowisko, dobrze to zrobi obu Paniom (w sensie rozpoznawalności), a książce na pewno. Na pewno więcej osób ją przeczyta, z racji właśnie tego, że można ją różnie odbierać i w odmienny sposób interpretować.
2012-12-29 18:19
Książka w moim odczuciu świetna, czytałam ją ok. Miesiąc temu;
z każdej strony książki można wyczuć, że autorka jest niesamowitym obserwatorem życia, świetnym słuchaczem i kocha to, co robi. A że zakończenie pesymistyczne? Optymistyczne nie pobudziłoby do zmian w naszym życiu. Na progu nowego roku warto zadać sobie pytanie: dokąd pędzimy? Czy konsumpcjonizm i życie zgodne z wysokimi (najwyższymi) standardami to tylko jedyne, co bawi wielu z nas? Co nam grozi, jeśli nie czujemy się z tym dobrze? A gdzie czas na przyjaciół i inne wartości? Do tych i in. Pytań tego typu skłoniła mnie lektura książki pani ilony. Jestem młoda i wiekiem i duchem, sądzę, że zmiana we mnie jeszcze możliwa. Wszystkim życzę przyjrzeniu się sobie "w krzywym zwierciadle" zachowań bohaterów "mojej małej schizofrenii"...A nowy rok i każdy następny mogą być lepsze. Dla nas i naszych bliskich.
2012-12-29 19:14
Były filmy o kamienicach rodem z horroru, skrywającymi rożne zbrodnie. Ale nie to jest tematem książki. Bohaterka przekonała się, że wścibstwo i latanie po sąsiadach nie jest sposobem na wypełnienie sobie życia. Zresztą schizofrenią zarazić się nie można, czyli, z tymi sąsiadami czy bez nich, finał byłby podobny.
2012-12-29 19:32
Bohaterka przekonała się, że ludzie w swoich "wypasionych" mieszkaniach nie są szczęśliwi, że dostanie się na szczyt okupili chorobami, samotnością, że pogoń za najnowocześniejszym apartamentem (co związane jest z ciężką pracą, spłatą kredytów itp.) symbolizującym luksus i bycie kimś na szczycie nie przyniosło tego, co kojarzy nam się z byciem naj-naj-naj (-lepszym, -bardziej pracowitym, - bardziej lubianym itp.). Że wiele stracili goniąc za czymś lepszym, co w efekcie ich pogrąża. Nikt z nich nie cierpiał, o ile dobrze pamiętam, na schizofrenię. Schizofrenia to przenośnia.
2012-12-29 20:46
Mądrych przesłań książek nigdy za wiele. Dziękuję bardzo Autorce "Mojej małej schizofrenii" za zatrzymanie mnie w biegu, co sprawiło większe skupienie się na przyjaciołach i związku, który w zwariowanym szybkim życiu mógłby nie przetrwać, bo chciałam robić przede wszystkim karierę. Żyć w nowoczesnym apartamentowcu przy Nowoczesnej bez męża i rodziny? To dotąd zmierzałam?!!!!!
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Czy na terenie Gdańska odkryto kiedykolwiek szczątki mamuta?
