Chyba każdy lubi wracać pamięcią do wakacji, zwłaszcza jeśli były udane, spędzone z ukochaną osobą i do tego za granicą. Wielu z nas upamiętnia go zdjęciami, filmikami lub przedmiotami, które mają go przypominać. Pochodzący z Trójmiasta Michał Głombiowski posunął się dalej. Napisał o nich książkę.
Trudno znaleźć właściwe określenie dla pozycji
"Trzeci dzień", chociaż najbliżej jej do pamiętnika, sfabularyzowanego opisu własnej podróży albo po prostu obszernej relacji z bloga turystycznego.
Każdy z kolejnych 17 rozdziałów książki opisuje jakiś wycinek wspomnień Michała Gombiowskiego z kilkumiesięcznych wakacji w Hiszpanii i Maroku, które przemierzał samochodem wraz ze swoją M. (przytacza m.in. fragmenty rozmów z nią, na przykład na temat tego, którą drogę wybrać).
Wspólnie odwiedzają różne miasta i miasteczka, zatrzymują się w przydrożnych barach.
Autor chętnie przytacza zdawkowe najczęściej uwagi, z jakimi spotyka się każdy turysta w obcym kraju, pytając o menu, nocleg czy zaobserwowane przypadkiem zdarzenie.
Książka zaczyna się obiecująco - bohaterowie trafiają do pensjonatu zdziwaczałej podstarzałej kobiety, która zamyka prysznic na klucz, a podczas kąpieli wali pięścią w drzwi. Jeśli jednak czekamy na rozwinięcie i jakiś ciąg dalszy, zawiedziemy się. To tylko obrazek, opisane w detalu wspomnienie z pobytu w osobliwym pensjonacie w Barcelonie. Urwane w najciekawszym momencie.
robię zdjęcia lub nagrywam filmiki wideo
65%
wystarczą mi własne wspomnienia
13%
chcę się cieszyć wakacjami wtedy, kiedy trwają, nie czuję potrzeby, by je utrwalać
15%
I podobnie jest w całej książce.
Jeśli damy się wciągnąć w długie, barwne i bardzo dokładne opisy miejsc przywoływanych przez autora, być może nie będzie nam przeszkadzać, że większość historii snuje się jak spacer po centrum ładnego nieznanego miasteczka, chaotycznie, przypadkowo i całkowicie powierzchownie. W liczącej blisko 140 stron książce nie brakuje wprawdzie bohaterów drugiego planu, ale rzadko kiedy wypowiadają więcej niż jedno, dwa zdania, wpisane w szczegółowe, niemal fotograficzne opisy zastanych przez M. i autora "Trzeciego dnia" miejsc po dwóch stronach Morza Śródziemnego.
Obrazków, które faktycznie mogą nam powiedzieć coś o choćby przypadkowo odkrytym losie kogoś "stamtąd" (jak historia kobiety z drabiną z tytułowego rozdziału książki - "Trzeci dzień"), jest, niestety, jak na lekarstwo. Prędzej zapoznamy się ze opisem śmieci i etykietami porzuconych na ulicach puszek i butelek po piwie(rozdział "Navajas").
Tylko raz, senna i pełna niepotrzebnych nikomu (poza autorem) faktów książka zamienia się w fascynujący reportaż - w
"Gdy noc jest dniem", przybliżającym dzień z życia marokańskiej miejscowości Tata, gdzie dzieciaki grają w piłkę od 4 rano do świtu, bo później upał odbiera ludziom chęci do czegokolwiek i to aż do zmierzchu. W tym właśnie rozdziale Głombiowski opisuje niemiłosierne upały równie sprawnym językiem, jak w pozostałych, ale w odróżnieniu od nich w końcu oryginalnie, pomysłowo i ciekawie, bo treść opakowuje w atrakcyjną formę i wreszcie ma nam coś wartościowego do przekazania.
Szkoda, że dzieje się tak tylko przez chwilę i zaraz narracja (zasilona informacjami z przewodników turystycznych) znów błądzi po kartach menu, widokach zza szyby samochodu i zapomnianych (dla większości czytelników zupełnie anonimowych) placach i uliczkach Hiszpanii i Maroka.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy