Malarstwo Anny Reinert nastawione jest na rekonstrukcję widzialnej rzeczywistości, a nie na jej naśladowanie. Chodzi w nim przy tym nie o przybliżenie, nie o sposoby intuicyjne i nawet nie o obserwację, lecz racjonalną, naukową pewność. Taka jest właśnie z wystawą prezentowaną w IS Wyspa od 15 października do 20 listopada.
Podobne wydarzenia
2 lipca 2023 - 2 czerwca 2024
Gdynia,
Muzeum Miasta Gdyni
14 marca - 29 lipca 2024, godz. 10:00
Gdańsk,
Piwnica Romańska
bilety 10 zł
ulgowy 7 zł
ulgowy 7 zł
Wernisaż:
Sobota 15 października 2011, 18.00, Instytut Sztuki Wyspa
Godziny otwarcia wystaw:
wtorek - niedziela, 12.00-18.00
Redukcja trójwymiarowej przestrzeni i brył na płaszczyznę obrazu w sposób zgodny z naukowym podejściem przywodzi na myśl XV-wieczne intencje tworzenia nowych reguł w malarstwie renesansowym i koncepcję obrazu jako okna otwartego na świat.
Świat oglądany w obrazach Reinert posiada swój trudno uchwytny punktu widzenia. Jest to rzeczywistość wyselekcjonowana przez artystkę, sprowadzona do tylko tych elementów, które dają się ująć w precyzyjnie obrysowane kształty i opisać terminami zapożyczonymi z geometrii. Jest przy tym ściśle powiązana ze współczesną debatą nad modernistyczną obecnością architektury a równocześnie wolna od jej relatywizmu, obowiązujących ją norm i ideałów.
Transparentność architektury w pracach Reinert powoduje nieustające przenikanie jej otoczenia. Lustrzane odbicia fasad multiplikują obrazy, mnożą porządki rzeczywistości, lekceważą zasady. Nie wiadomo co jest w środku a co na zewnątrz, co znajduje się blisko, co daleko, który element jest realny, a który odbiciem w tafli szkła. Zaburzona zostaje relacja pomiędzy przedmiotem oglądanym a oglądającym go podmiotem. Abstrakcyjny charakter architektury uwierzytelnia jej realność. Przejawia się w napięciu między tym co rzeczywiste, stabilne, konstrukcyjne, widzialne, materialne, a tym co przezroczyste, niewidzialne, zaburzające percepcję przestrzeni, nierealne, symulowane. Wyłaniające się z potężnych powierzchni oszklonych fasad refleksy wykrzywionych budynków, zdradzają obecność miasta, wycofanego z konkretnej, materialnej przestrzeni. Ponowoczesna epoka skreślająca z listy miejskich funkcji zadania wytwarzania dóbr, wymiany myśli, usług, zepchnęła je z realnej obecności do wirtualnej przestrzeni, czyniąc z miasta jego własną symulację. Ewa Rewers tak to opisuje: "Ponowoczesne miasto, jako strumień przepływających przez elewacje zbudowane z refleksowego szkła obrazów-autoprzedstawień, fragmentów miasta niedających się oddzielić od swych pierwowzorów, z uwięzionym w dolnych partiach tych obrazów przechodniem - widzem".
Kurator: Maks Bochenek
Producent: Aleksandra Grzonkowska i Błażej Kroplewski
Tłumaczenie: Marzena B. Guzowska
Projekt powstał przy wsparciu finansowym Miasta Sopot
Sobota 15 października 2011, 18.00, Instytut Sztuki Wyspa
Godziny otwarcia wystaw:
wtorek - niedziela, 12.00-18.00
Redukcja trójwymiarowej przestrzeni i brył na płaszczyznę obrazu w sposób zgodny z naukowym podejściem przywodzi na myśl XV-wieczne intencje tworzenia nowych reguł w malarstwie renesansowym i koncepcję obrazu jako okna otwartego na świat.
Świat oglądany w obrazach Reinert posiada swój trudno uchwytny punktu widzenia. Jest to rzeczywistość wyselekcjonowana przez artystkę, sprowadzona do tylko tych elementów, które dają się ująć w precyzyjnie obrysowane kształty i opisać terminami zapożyczonymi z geometrii. Jest przy tym ściśle powiązana ze współczesną debatą nad modernistyczną obecnością architektury a równocześnie wolna od jej relatywizmu, obowiązujących ją norm i ideałów.
Transparentność architektury w pracach Reinert powoduje nieustające przenikanie jej otoczenia. Lustrzane odbicia fasad multiplikują obrazy, mnożą porządki rzeczywistości, lekceważą zasady. Nie wiadomo co jest w środku a co na zewnątrz, co znajduje się blisko, co daleko, który element jest realny, a który odbiciem w tafli szkła. Zaburzona zostaje relacja pomiędzy przedmiotem oglądanym a oglądającym go podmiotem. Abstrakcyjny charakter architektury uwierzytelnia jej realność. Przejawia się w napięciu między tym co rzeczywiste, stabilne, konstrukcyjne, widzialne, materialne, a tym co przezroczyste, niewidzialne, zaburzające percepcję przestrzeni, nierealne, symulowane. Wyłaniające się z potężnych powierzchni oszklonych fasad refleksy wykrzywionych budynków, zdradzają obecność miasta, wycofanego z konkretnej, materialnej przestrzeni. Ponowoczesna epoka skreślająca z listy miejskich funkcji zadania wytwarzania dóbr, wymiany myśli, usług, zepchnęła je z realnej obecności do wirtualnej przestrzeni, czyniąc z miasta jego własną symulację. Ewa Rewers tak to opisuje: "Ponowoczesne miasto, jako strumień przepływających przez elewacje zbudowane z refleksowego szkła obrazów-autoprzedstawień, fragmentów miasta niedających się oddzielić od swych pierwowzorów, z uwięzionym w dolnych partiach tych obrazów przechodniem - widzem".
Kurator: Maks Bochenek
Producent: Aleksandra Grzonkowska i Błażej Kroplewski
Tłumaczenie: Marzena B. Guzowska
Projekt powstał przy wsparciu finansowym Miasta Sopot
Filmy