Adam Myjak. Rzeźba - wernisaż

Najbardziej obecną dojmującą właściwością Form Adama Myjaka wydaje się swoiste rozchwianie, wydanie na wiatr, na pustkę, niespokojna relacja z rozległą przestrzenią, ekspresywna komunikacja z intuicyjnie wyczuwalnymi strukturami metaprzestrzeni. Obserwując optyczny ruch swoistego zawierzenia fizycznie istniejących Rzeźb nieskończonej przestrzeni, odbiorca jakby przebywał w misterium ekspresywności. Adamowi Myjakowi w {rozwijanej od lat 60. XX wieku do dzisiaj) twórczości udaje się pochwycić ekspresyjność w stanie poczęcia.

Najnowsze ekspozycje tego wybitnego, uznanego w międzynarodowym obiegu sztuki artysty stają się okazją do współodczuwania tej niezwykłej ruchliwości. Wiosną 2017 r. szczególnie pięknie figuracje Adama Myjaka dialogowały w Spotkaniu z natchnionymi wyobrażeniami świętych postaci rokokowego mistrza Jana Jerzego Pinsla w Muzeum jego imienia we Lwowie (oddziale Lwowskiej Narodowej Galerii Sztuki) . W strefę biało-błękitnawej, jakby z obłoków wzniesionej Kolumny Adama Myjaka nadlatywał osiemnastowieczny, potężny, sensualny, androgyniczny anioł. Grupa trzynastu lśniących na podobieństwo naczyń liturgicznych postaci współczesnego artysty wskazywała na piękno całego zabytkowego wnętrza, o kolebkowym sklepieniu wypełnionym iluzjonistycznym malarstwem religijnym o świetlistej, delikatnej kolorystyce i jakby sławiącej żywioł powietrza kompozycji. To dawny kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na Placu Cłowym we Lwowie.

Niezwykle intensywne napięcia powstawały między szeroko traktowanymi partiami rozchwianej epidermy rzeźb dążących ku abstrakcji profesora z dojmującą figuratywnością przepełnioną kaskadową energią wzlatujących szat otulająco-odsłaniających cielesność dążących ku lewitacji postaci XVIII-wiecznego mistrza, który wszedł do historii sztuki za sprawą swoich słynnych, jemu tylko właściwych interpretacji ruchu. Miał też wspaniałe osiągnięcia pedagogiczne w młodszym pokoleniu, budując fenomen rokokowej rzeźby lwowskiej, nieświadomego i niedoścignionego wzoru dla mistrzów futuryzmu, szczególnie Umberta Boccioniego. Pinsel genialnie interpretował ciało przemijające i napięcie psychiczne wynikające z wiedzy, wtajemniczenia. Kontakt z jego figuratywnymi studiami wywołuje uczucia katarktyczne, to szczególny łącznik z rzeźbami Adama Myjaka, którego jednym z istotnych natchnień pozostają sensy peregrynacyjne. Wybitny pisarz Krzysztof Karasek pisał "Myjak wyprowadził swój świat z ciszy. Z zasłuchania, z kontemplacji. Najpierw były to formy na wpół symboliczne, jakieś sakralne dyski pełne tajemnicy i światła, jak diadem słońca na głowie Echnatona, apollińska tarcza czy zegar Majów, płaskie z obydwu stron talerze, budzące skojarzenie z wyobrażeniami słońca, lustra, które nie świecą, lecz w których zostało zatrzymane światło. Przywołując je można snuć tylko analogie, tropiąc związki z antropologią kultury [...]. [...] Wielkie milczenie wylewało się z tych form, milczenie jak przed narodzinami głosu. [...] Znowu jak zawsze człowiek sam na sam z nienazwanym Bogiem. Sięga do gwiazd i w głąb struktury materii" .
/Dorota Grubba-Thiede/

Wystawa będzie czynna od 9 grudnia 2017 do 14 stycznia 2018 (od wtorku do niedzieli w godz. 11:00 - 19:00).

Patroni medialni: Trójka - Program 3 Polskiego Radia, Gazeta Wyborcza, Co Jest Grane24, Radio Gdansk, Gdansk In Your Pocket, Trojmiasto.pl, Pomorskie.eu, Prestiż Magazyn Trójmiejski, Polska Agencja Prasowa