Kolejna z premier operowych wystawionych przez Fundację Tutti jest możliwie wiernym, klasycznym odwzorowaniem libretta Modesta Czajkowskiego i kompozycji Sergieja Rachmaninowa. Rzetelna praca artystów wyjaśnia dlaczego opera ta nigdy nie znajdzie się w gronie popularnych inscenizacji operowych.
2014-06-26 21:21
Spektakl zachwycił nas. Wspaniała choreografia, wielkie brawo dla wykonawców, wielkie dla realizatorów!
2014-06-23 10:49
aktorstwo pierwsza klasa natomiast wspaniały talent Prof. Marcina Tomczaka który przygotowywał chór do opery nie wystarczy. Ten chór najlepsze lata ma za sobą zaś krawiec kraj jako materii staje. Genialne tancerki i soliści to przyszłość opery w ogóle.
2014-06-22 23:48
byłam dzisiaj i jestem zachwycona właśnie muzycznymi emocjami, ten właśnie sceniczny minimalizm pozwolił w pełni skupić się i odczuć piękno i pełnię muzycznego wyrazu. Orkiestra zagrała cudownie, ta dynamika, waltornie, klarnet basowycudo! Gratulacje dla dyrygenta. Chór również brzmiał fantastycznie, czysto, ciepło i aksamitnie. Efekty świetlne dały piękny efekt, bez tłumaczenia od samego początku wiemy gdzie się znajdujemy. Jednym słowem gratulacje!
2014-06-22 21:54
Natomiast chór UG powinien trzymać się z dala od wszelkich oper. Chęci nie zastępują talentu.
2014-06-22 15:45
2014-06-22 15:36
dla mnie odkryciem był chór, tancerki i sopranistka Magdalena Chmielecka - chór aktorsko (do tej pory miałem wyobrażenie statyczności chóru), tancerki swoją zwiewnością pięknie łączyły poszczególne części spektaklu a sopranistka siłą ekspresji i czystych, mocnych wyżyn; wielkie ukłony dla reżyserki Natalii Kozłowskiej, która zrobiła prawdziwe dzieło z nieukończonej opery; gratulacje dla dyrygenta Rafała Kłoczko, który panował nad orkiestrą ...
podziękowania dla Fundacji TUTTI, która po raz kolejny pokazała, że warto stawiać na młodych, ciekawe tylko czy i kiedy obejrzymy wykonawców w składach profesjonalnych, aby po raz kolejny nie przeżywać marnotrawstwa talentów
2014-06-22 15:13
Historia Franceski nie jest od tam jakimś ckliwym "serialowym" romansidłem, tylko niezwykle nośną opowieścią opartą na faktach, a zaczerpniętą wprost z Boskiej Komedii Dantego. Była wielokrotnie wykorzystywana przez artystów pisarzy, malarzy, kompozytorów (dość wspomnieć Liszta, Czajkowskiego). Poza tym większość oper z tego co pamiętam opiera się na miłości i zdradzie, toteż nie rozumiem zarzutu wystosowanego wobec libretta.
Rachmaninow ujął całość w zwięzłe ramy: prolog i epilog obrazujący piekło oraz dwa obrazy - pierwszy ukazujący tragizm zazdrosnego małżonka oraz drugi będący sceną zbliżenia dwojga kochanków. Z recenzji jasno wynika, że panu Rudzińskiemu nie przypadło do gustu piekło. Jest to jedyny czas gdzie rzeczywiście rola pierwszoplanowa przypada chórowi i orkiestrze, które oddają ucisk dręczonych potępionych dusz . Najwidoczniej panu recenzentowi te mroczne części się dłużyły, bo realnie stanowią łącznie tylko (może aż?) ok 40% opery. Z kolei "dwa momenty", które zyskały aprobatę jako ciekawe scenicznie to pozostałe 60%...
Muzyka rosyjskiego kompozytora jest rzeczywiście niespokojna, nasycona emocjami, może przerysowana. Zauważmy jednak, że jest to dzieło z początku XX wieku, kiedy to kompozytorzy odchodzili od prostych rozwiązań, łatwych melodyjek, banalnych emocji. Symfoniczne potraktowanie orkiestry jest dla mnie niewątpliwym plusem opery. Muzyka jest podporządkowana treści, wypełnia ją i dookreśla, jak choćby w poruszającym wyznaniu miłości Lanciotta, które jest stylizowane na marsz pogrzebowy, czy w pełnej goryczy arii Franceski o obietnicy szczęśliwego życia po śmierci (tu właśnie pojawiają się te słodkie góry Magdaleny Chmieleckiej).
Dla realizatorów, to właśnie muzyka stanęła na pierwszym miejscu, co w konsekwencji dało minimalistyczną scenografię. Gdyby wypełnić przestrzeń sceny niepotrzebnymi gadżetami, gdyby na siłę tą opowieść uwspółcześniać, szukać prowokacji... To właśnie takie elementy rozpraszają moim zdaniem słuchacza, a nie kwestie instrumentacji. W tym miejscu pokłony dla Natalii Kozłowskiej która skupiła się na psychologicznym oddaniu postaci a nie lansowaniu własnej osoby.
Dziś też się wybieram - tego typu przedsięwzięcia to prawdziwe perły pośród uroczyście nam panującego kiczu, seksizmu i tandety.
2014-06-22 15:08
czy też ( jak to się mówi popularnie) niszowym . Już od pewnego czasu w niszy siedzi Opera Bałtycka i końca tego nie widać. Czemu młodzi utalentowani artyści nie zaśpiewają Donizettiego by zachwycić trójmiejską publiczność i zdobywać sceniczne szlify ?
2014-06-22 15:08
Natalia Kozłowska robi niesamowite rzeczy ! po prostu cudne !
2014-06-22 11:26
Proszę o odpowiedź, gdyż z miłą chęcią obejrzę.
2014-06-22 11:34
w kościele św. Jana. oczywiście.
2014-06-22 11:50
2014-06-22 14:14
ależ bardzo bardzo proszę:)
2014-06-22 12:13
w Św. Janie :)
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Jeden najsłynniejszych sopockich rzeźbiarzy współczesnych (również długoletni wykładowca akademicki) to:
Filmy
