• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Teatralny shake zamiast spektaklu. O premierze Teatru Wybrzeże

Łukasz Rudziński
20 stycznia 2024, godz. 12:05 
Opinie (37)
Nowa premiera Teatru Wybrzeże atakuje zmysły widza obrazem, dźwiękiem i wszechobecnym kiczem. Nowa premiera Teatru Wybrzeże atakuje zmysły widza obrazem, dźwiękiem i wszechobecnym kiczem.

Najnowsza produkcja Teatru Wybrzeże - "Dziewczyna, która podeptała chleb" - to dzieło, które wymyka się klasyfikacjom. Jest to ciąg etiud, niezwiązanych ze sobą zdarzeń i pseudobaśniowych przypowieści, prowadzących widzów donikąd. Uderza intensywność barw i kolorów, zaskakuje muzyka i pomysły inscenizacyjne, poparte bardzo dobrą grą aktorską. W tym przebodźcowanym seansie brakuje tylko dramaturgii i sensu.



Oczywiście w centrum przedstawienia Teatru Wybrzeże wystawionego na scenie Malarnia jest wierna adaptacja baśni Hansa Christiana Andersena "Dziewczyna, która podeptała chleb". Rozbito ją na kilka fragmentów i poprzeplatano zupełnie niezwiązanymi z losami bohaterki wątkami.

SPEKTAKLE Co grają w trójmiejskich teatrach

Klimakterium 2... czyli menopauzy szał
6.2
paź 22
Klimakterium 2... czyli menopauzy szał
spektakl muzyczny
Teatr Muzyczny
Klimakterium... i już
6.8
lis 16
Klimakterium... i już
spektakl muzyczny
Teatr Muzyczny
Klub mężusiów
6.0
gru 7
Klub mężusiów
komedia
Scena Teatralna NOT
KONCERT SYLWESTROWY - REWIA 2000+
gru 31
KONCERT SYLWESTROWY - REWIA 2000+
spektakl muzyczny
Teatr Muzyczny
Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć
cze 30
Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć
Teatr Szekspirowski


Wszystko w spektaklu Mariusza Grzegorzka rozpoczyna osobliwa nauka mówienia, w której za pomocą perswazji kobieta w białym kitlu (Małgorzata Brajner) przepędza ograniczenia pętające mowę niejakiego Mateusza (Janek Napieralski). Ten ciekawie, dobrze zagrany prolog nie doczekał się ciągu dalszego. Motyw rozmowy i obecność osób z ograniczeniami pojawia się w spektaklu kilkakrotnie, w podobnie zaskakujących, niekiedy szalonych czy kuriozalnych wręcz epizodów (wywiad przed kamerą).

Spektaklowi w tej estetyce nie sposób odmówić urody. Na pierwszym planie bardzo wyrazista w każdym epizodzie Karolina Kowalska (w środku). Spektaklowi w tej estetyce nie sposób odmówić urody. Na pierwszym planie bardzo wyrazista w każdym epizodzie Karolina Kowalska (w środku).
Baśń Andersena przeniesiono w realia współczesne. Tytułową dziewczynę (Karolina Kowalska) poznajemy jako dwunastoletnią tiktokerkę, która serwuje swoim fankom tip, jak zrobić pierwszy makijaż. Później towarzyszymy jej "przemianie" w złą dziewczynę, która w wersji Teatru Wybrzeże jest egocentryczną zarozumiałą nastolatką, zwracającą uwagę na ubiór i wstydzącą się "obciachowej" matki.

W scenariuszu napisanym również przez Mariusza Grzegorzka aż roi się od młodzieżowej nowomowy, co samo w sobie brzmi nieznośnie pretensjonalnie. I taki jest chyba zamysł tego kabaretowo-komediowego wątku, prowadzonego przez ubranych w lśniące, cekinowe marynarki panów (ciekawe, bardzo efektowne kostiumy zaprojektował Grzegorz Gonsior).

Pastisz, groteska, odrobina absurdu i humor z pogranicza kabaretowego skeczu towarzyszy wielu scenom. Tutaj fabularyzowana "Legenda o Panajezusowym burku" (w środku Jerzy Gorzko). Pastisz, groteska, odrobina absurdu i humor z pogranicza kabaretowego skeczu towarzyszy wielu scenom. Tutaj fabularyzowana "Legenda o Panajezusowym burku" (w środku Jerzy Gorzko).
Króluje kicz osadzony w estetyce kampu i wszechobecne, atakujące zmysły wizualizacje. Można odnieść wrażenie, że wszystkiego jest tutaj za dużo - ta przesada i przerysowanie dotyczą zarówno nadmiernego przeciągania scen (cierpienie poddanego linczowi prezentera z programu "Pyszna babeczka z kubeczka") i ich liczebności, zabawy materią teatru (ostentacyjne "wychodzenie" z ról, przerywanie sceny bez puenty, wykorzystanie aktorów w roli obsługi technicznej), jak i warstwy scenograficznej, sprawiającej wrażenie zarysowanej tylko na potrzeby kilkuminutowego kabaretowego show.

Niektóre sceny ukazują mniej lub bardziej absurdalne dramaty swoich bohaterów, ale przyglądamy im się tylko przez chwilę, to jakiś strzępek historii (jak klątwa leśnej wiedźmy rzucona na pewną wieśniaczkę czy depresja ojca i desperacka próba wyrwania go z niej przez syna). Wszystko rozgrywane jest bardzo intensywnie, dynamicznie i w dyskotekowym wręcz rytmie.

Wiele epizodów to satyra na naszą rzeczywistość - jak program telewizyjny "Pyszna babeczka z kubeczka" (na zdjęciu jego prowadzący, grany przez Marcina Miodka). Wiele epizodów to satyra na naszą rzeczywistość - jak program telewizyjny "Pyszna babeczka z kubeczka" (na zdjęciu jego prowadzący, grany przez Marcina Miodka).
Wpływ na to mają także jaskrawe, bardzo kiczowate wizualizacje (przygotowane przez Mariusza Grzegorzka), dzięki którym spektakl mieni się wieloma kolorami, wręcz pulsuje. Ta bardzo efektowna forma w połączeniu z osobliwym komediowym seansem i groteską (jak podczas "Legendy o Panajezusowym Burku", zapożyczonej z "Chłopów" Reymonta) coraz bardziej oddala nas od głównego wątku opowieści. Co więcej, im dłużej trwa wątek "dziewczyny, która podeptała chleb", staje się on coraz mniej ciekawy. Wprawdzie bawi fakt, że w piekle, w którym się znalazła, pełno jest plastikowego popu, a uwięziona tam dziewczyna zmuszona jest śpiewać hity z playbacku. Tyle że w gonitwie nowych, coraz bardziej szalonych epizodów coraz mniej jest sensu i logiki.

Spektakl snuje się od sceny do sceny, bodźców jest coraz więcej, bo w pewnym momencie pojawia się akordeonista Leszek Kołodziejski, znakomicie zresztą uzupełniając sceny o warstwę brzmieniową. Trzeba przyznać, że zespół Wybrzeża odnajduje w takiej grze dużą przyjemność. Znakomicie "Panajezusowego burka" odgrywa Piotr Witkowski, przekonujący jest Marcin Miodek, szczególnie w roli prezentera głupawego programu kulinarnego, z dużą swobodą właściwie w każdej odsłonie grają również Karolina Kowalska, Michał Jaros czy Janek Napieralski.

Główny, tytułowy wątek w gąszczu innych wielokrotnie znika nam z oczu, a kolejne do niego powroty wydają się coraz bardziej wymuszone. Główny, tytułowy wątek w gąszczu innych wielokrotnie znika nam z oczu, a kolejne do niego powroty wydają się coraz bardziej wymuszone.
Swoje dokładają również Małgorzata Brajner, Małgorzata Oracz, Jerzy GorzkoMarek Tynda. Jednak całość jest niespójna, pozbawiona dramaturgii, a przez to coraz bardziej męcząca i irytująca. Spektakl zamknięto w kilkunastu mniej lub bardziej udanych skeczach, utopionych w sosie popkultury, z odrobiną ludowości i religijności, spiętych do tego baśniową ramą.

Premiera goni premierę. Początek roku w trójmiejskich teatrach



Dobrym podsumowaniem jest pasująca jak kwiatek do kożucha śpiewana a cappella XVI-wieczna pieśń "Już się zmierzcha" Wacława z Szamotuł w finale spektaklu. W wykonaniu aktorów Wybrzeża brzmi ona znakomicie, ale okazuje się tylko efektowną błyskotką, jak wiele innych epizodów. Jeśli "Dziewczyna, która podeptała chleb" zawiera jakieś przesłanie, na które reżyser w swoim komentarzu do spektaklu się powołuje, to zagubiono je w morzu kabaretowych scenek i dziesiątkach podrzucanych z wprawą cyrkowego żonglera tropów.

Spektakl

6.4
11 ocen

Dziewczyna, która podeptała chleb

Miejsca

Spektakle

Opinie (37)

  • Opinia do spektaklu

    Zobacz spektakl Dziewczyna, która podeptała chleb

    Bezmiar smutku

    Od zarania wieków otacza nas smutny świat i to jest sensem tej sztuki...

    • 0 0

  • Opinia do spektaklu

    Zobacz spektakl Dziewczyna, która podeptała chleb

    Gdańsk nie ma teatru

    W latach 1965-1975 chodziłam często do teatru, były spektakle lekkie jak i ambitne, to co teraz jest wystawiane zniechęca mnie bardzo, mówię, że Gdańsk nie ma teatru, dlaczego dramaty czy nie mamy dość dramatu na co dzień? chętnie zaprosiłabym wnuki na jakieś przedstawienie ale na jakie? Ostatnio byłam na Romeo i Julia is not deat" moim zdaniem nie do przyjęcia . Idąc do teatru myślę o rozrywce czy nauce, w tej sztuce przede wszystkim są przekleństwa w ustach każdego aktora, nie słyszę tego nawet w tramwaju. Błagam wystawcie coś lżejszego, lub klasykę. Pozdrawiam

    • 3 0

  • Chaos

    Reżyser musi być niezłym psycholem. Szacunek dla aktorów. Scenki z Martyną to klasa światowa.

    • 0 0

  • Opinia do spektaklu

    Zobacz spektakl Dziewczyna, która podeptała chleb

    Na szkolne kabarety to chadzałem do syna, na akademie w jego liceum (2)

    Muszę powiedzieć, że w mojej ocenie stały wyżej, niż to co prezentuje aktualnie Teatr Wybrzeże. Do teatru zdarza mi się wpaść w Warszawie - Narodowy czy Teatr 6. piętro (ostatnio akurat tam byłem) jeszcze się trzymają bardzo dobrze. W Gdańsku to sprawdzę za jakieś 7 lat, chociaż powątpiewam by tu nastąpiła poprawa w takim okresie.

    • 15 24

    • Opinia do spektaklu

      Zobacz spektakl Dziewczyna, która podeptała chleb

      A co takiego ciekawego w Warszawie... ?

      A co takiego ciekawego w Warszawie... ? Czy te głupie komedyjki, które przyjeżdżają z Warszawy do NOTu zaprezentować prześmiewczy, kabaretowy występ, w którym widzimy kilku znanych aktorów? Czy to Was kręci...? Może tak, tylko to nie prawdziwy teatr! Teatr... Teatr jest czymś więcej niż tylko tanią, zwykłą komedią... którą zazwyczaj kupują wszyscy... bo można się pośmiać, z byle czego najczęściej.
      Ja wielka FANKA naszego Teatru Wybrzeże, zapewniam Cię/Was, że jeśli ten spektakl był niezrozumiały, czy inny niż wszystkie, nie oceniaj zbyt pochopnie po jednym spektaklu całego teatru! Mogę polecić Tobie/Wam wspaniałe tytuły sztuk w TW, które skradną Twoje/Wasze serca, pozostawią niedosyt ale spełnienie oczekiwanej przyjemności po obejrzeniu! Chwilę zadumy, radość, czasem łzy... i szczęście, że mogliście być częścią tego wydarzenia... Ten teatr tworzą wspaniale utalentowani Aktorzy TW. Czasem zatrzymaj się, popatrz na grę aktorską tych cudownych ludzi... Polecam
      Pozdrawiam serdecznie! i do zobaczenia w teatrze!
      P.S. A jeśli ktoś z Was chciałby polecone tytuły TW, to proszę pisać. Chętnie podzielę się ulubionymi tytułami spektakli abyście również mogli w pełni cieszyć się wyjściem do teatru ;)

      • 1 0

    • Opinia do spektaklu

      Zobacz spektakl Dziewczyna, która podeptała chleb

      To świetnie

      Potrzebujemy więcej komentarzy z cyklu "Nie wiem, nie widziałem, ale i tak się wypowiem".

      • 15 6

  • Ja od dawna jeżdżę do teatrów Warszawy i Krakowa (3)

    Repertuar i poziom Teatru Wybrzeże szoruje po dnie w porównaniu tego co oferują inne polskie miasta. Gdańska kultura to ma poziom powiatowy, nie tylko zresztą w teatrze.

    • 15 30

    • Haha (1)

      Ciekawe gdzie? Wybrzeże ma poziom wyższy niż jakikolwiek inny Polski teatr jaki znam xd a znam.

      • 7 1

      • To niewiele widziałeś :)

        • 1 0

    • Polwcam jeszcze Elbląg i Bydgoszcz

      • 1 0

  • Jedno wielkie g... (2)

    Czyli Teatr Wybrzeże prezentuje. Od kilkunastu lat poziom sięgający dna.

    • 16 16

    • wybranie tej opinii (1)

      pokazuje, że moderatorem jest troglodyta. Kogo wy tam zatrudniacie w tym Trójmieście?

      • 6 2

      • no raczej nie pajaców z

        Teatru Wybrzeże

        • 0 0

  • Ale co autor miał na myśli? Może diler go oszukuje? (2)

    Kiedy teatr Wybrzeże wróci do normalnych sztuk a nie jakiś abstrakcji i performerów? Teatr mój widzę ogromny! Dość tych udziwnionych sztuk i uwspółcześnionej klasyki...

    • 9 10

    • Jakichś piszemy (1)

      A teatr to nie akademia przedszkolna, wymaga myślenia i jakiegoś przynajmniej podstawowego rozeznania, m in po to zeby wiedzieć czego oczekiwać po danym przedstawieniu.

      • 10 2

      • a rozeznania od 'tfurcy' nie wymaga

        ... co jeszcze nie jest syfem, a co już jest?

        • 1 0

  • "osobliwa nauka mówienia" (1)

    ta" osobliwa nauka mówienia" to cytat. Scena zaczerpnięta jest z najbardziej osobistego filmu Tarkowskiego, również go otwiera, również podobnie jak tam, nadaje prawo do mówienia, zlepiania niespójnych pozornie scen, epizodów, wspomnień, snów.Dla mnie bardzo wyraźny klucz.

    • 13 3

    • Zgoda

      Ale trzeba mieć zaplecze i otwartość na przyjmowanie abstrakcji i wrażeniowości. Niektórzy potrzebują żeby im ktoś pokazał drogowskaz. Jak pan recenzent. Inni, którzy mają w sobie przestrzeń na sztukę, potrafią wypełnić sobą obraz który widzą. Ciekawe, czy Pan recenzent, musi mieć na obrazie martwą naturę, żeby wiedział o co chodzi autorowi?

      • 3 3

  • Gupi

    Gupi Pan jest że Pan nic nie zrozumiał i nie połączył w całość tych wszystkich stacji drogi krzyżowej przez ludzką mękę i cierpienie. W różnych odsłonach: kulturowych, życiowych, a zarazem jednako poruszające, bo odwieczne. W życiu i w opowieści, baśni micie czy szoł. I my w tym właśnie i zło, czart w nas i w innych... Wiele interpretacji, taki paczłork. Świetny teatr!
    A końcówka to nie błyskotka tylko modlitwa o odegnanie czarta. Szkoda, ze krytyk odbiera teatr na poziomie błyskotki, a nie całości. Bo każda z tych bajkowych, mitycznych sytuacji składa się na jedną bardzo spójną i wcale nie skomplikowaną wypowiedź. Żal pana czytać. Rozumiem, że zatrzymał się pan na Czechowie. Ale sztuka, narracja i sposób opowiadania historii się rozwija - unlike Pan.

    • 11 4

  • zmiany (1)

    g. wiśniewski, m. grzegorzek , e. marciniak - fajniutko, że ci wszyscy przemocowcy są w naszym gdańskim teatrze i że możemy jako widzowie doświadczać wylewów ich geniuszu okupionego cierpieniem zespołu aktorskiego i technicznego. po co nam zmiany? jest super, jest super, więc o co ci chodzi? więc o co ci chodzi? jest super, jest super.

    • 13 13

    • Grzegorzek

      Ni śladu przemocy w pracy. Więc polecam pisać o czym się wie.

      • 4 0

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

Który z trójmiejskich pisarzy jako jedyny mieszkający w Trójmieście wygrał Nagrodę Literacką Gdynia?

 

Najczęściej czytane