Kultura i sztuka Dalekiego Wschodu owiana jest mgiełką tajemnicy. Nieczęsto w Trójmieście możemy gościć prace o chińskim rodowodzie. Centralne Muzeum Morskie wychodząc naprzeciw oczekiwaniom wszystkich miłośników orientalistyki zaprasza od 26 stycznia br. na najnowszą ekspozycję, na której zaprezentujemy 44 prace polskiego artysty.
Informacje o artyście:
Edward Kajdański - autor prezentowanej kolekcji obrazów znaczną część swego życia spędził w Chinach. Czas spędzony w Chinach wykorzystał m.in. na naukę tradycyjnego chińskiego malarstwa „guohua”. Jego nauczycielem był Shen Wenjiang – malarz, absolwent chińskiej akademii sztuk pięknych.
W latach 1979 - 1982 Kajdański przebywał na południu Chin, w prowincjach Giiangdong i Junnan gdzie miał możliwość poznania twórczości kilku malarzy, przedstawicieli nowego kierunku w chińskim malarstwie, zwanego „zhongcai”. W dosłownym tłumaczeniu oznacza to „malarstwo ciężkich barw”.
Początki malarstwa „zhongcai” w Chinach sięgają drugiej połowy lat pięćdziesiątych. Kierunek ten zrodził się w pekińskich uczelniach: Centralnej Akademii Sztuk Pięknych i Centralnym Instytucie Sztuki Stosowanej, stanowiąc swego rodzaju formę protestu przeciw stosowanym metodom nauczania malarstwa tradycyjnego (z ich bezwzględnym wymogiem pedantycznego kopiowania dzieł starych mistrzów). Część studentów i absolwentów tych pekińskich uczelni, którzy uznawali się za prekursorów łączących tradycyjne malarstwo chińskie z nowoczesną sztuką Zachodu została w latach rewolucji kulturalnej zesłana „na reedukację” do południowej prowincji Junnan, graniczącej z Birmą, Laosem i Wietnamem.
Osobliwa prowincja, na którą zesłano studentów zamieszkiwana jest przez blisko trzydzieści narodowości, mniejszości narodowe. Piękna tej mieszance dodaje różnorodność kulturalna, barwne tradycje, obrzędy, stroje.
Przygraniczny region tej prowincji - Xishuanbanna jest ponadto jedynym w swoim rodzaju rezerwatem przyrody, z zachowanymi gatunkami flory i fauny z epoki przedlodowcowej, niespotykanymi w innych częściach świata. Jest to niewątpliwy raj dla malarzy, etnografów, zoologów, botaników.
Gdy po zakończeniu rewolucji kulturalnej zostały w Chinach ponownie otwarte wyższe uczelnie, część artystów przebywających na osiedleniu w Junnanie, podjęła tam pracę wykładowców w Junnańskiej Akademii Sztuk Pięknych, wprowadzając do programów również malarstwa, „zhongcai”, które charakteryzuje się świeżością kompozycji, intensywnością barw i giętkością linii. Bardzo często centralnym obiektem ich kompozycji malarskich jest „wysmukła, delikatna postać kobieca”.
Najlepiej znanym w świecie przedstawicielem tego kierunku jest absolwent Centralnego Instytutu Sztuki Stosowanej w Pekinie, długoletni wykładowca Junnańskiej Akademii Sztuk Pięknych, a od 1980 roku zamieszkały w USA profesor Wydziału Sztuki Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles - Ting Shaokuang.
Prace Edwarda Kajdańskiego zaprezentowane w Centralnym Muzeum Morskim w Gdańsku pozwalają nam zapoznać się z charakterem sztuki szkoły junnańskiej.
Wystawę można oglądać do końca maja 2006 r.
Informacje o artyście:
Edward Kajdański - autor prezentowanej kolekcji obrazów znaczną część swego życia spędził w Chinach. Czas spędzony w Chinach wykorzystał m.in. na naukę tradycyjnego chińskiego malarstwa „guohua”. Jego nauczycielem był Shen Wenjiang – malarz, absolwent chińskiej akademii sztuk pięknych.
W latach 1979 - 1982 Kajdański przebywał na południu Chin, w prowincjach Giiangdong i Junnan gdzie miał możliwość poznania twórczości kilku malarzy, przedstawicieli nowego kierunku w chińskim malarstwie, zwanego „zhongcai”. W dosłownym tłumaczeniu oznacza to „malarstwo ciężkich barw”.
Początki malarstwa „zhongcai” w Chinach sięgają drugiej połowy lat pięćdziesiątych. Kierunek ten zrodził się w pekińskich uczelniach: Centralnej Akademii Sztuk Pięknych i Centralnym Instytucie Sztuki Stosowanej, stanowiąc swego rodzaju formę protestu przeciw stosowanym metodom nauczania malarstwa tradycyjnego (z ich bezwzględnym wymogiem pedantycznego kopiowania dzieł starych mistrzów). Część studentów i absolwentów tych pekińskich uczelni, którzy uznawali się za prekursorów łączących tradycyjne malarstwo chińskie z nowoczesną sztuką Zachodu została w latach rewolucji kulturalnej zesłana „na reedukację” do południowej prowincji Junnan, graniczącej z Birmą, Laosem i Wietnamem.
Osobliwa prowincja, na którą zesłano studentów zamieszkiwana jest przez blisko trzydzieści narodowości, mniejszości narodowe. Piękna tej mieszance dodaje różnorodność kulturalna, barwne tradycje, obrzędy, stroje.
Przygraniczny region tej prowincji - Xishuanbanna jest ponadto jedynym w swoim rodzaju rezerwatem przyrody, z zachowanymi gatunkami flory i fauny z epoki przedlodowcowej, niespotykanymi w innych częściach świata. Jest to niewątpliwy raj dla malarzy, etnografów, zoologów, botaników.
Gdy po zakończeniu rewolucji kulturalnej zostały w Chinach ponownie otwarte wyższe uczelnie, część artystów przebywających na osiedleniu w Junnanie, podjęła tam pracę wykładowców w Junnańskiej Akademii Sztuk Pięknych, wprowadzając do programów również malarstwa, „zhongcai”, które charakteryzuje się świeżością kompozycji, intensywnością barw i giętkością linii. Bardzo często centralnym obiektem ich kompozycji malarskich jest „wysmukła, delikatna postać kobieca”.
Najlepiej znanym w świecie przedstawicielem tego kierunku jest absolwent Centralnego Instytutu Sztuki Stosowanej w Pekinie, długoletni wykładowca Junnańskiej Akademii Sztuk Pięknych, a od 1980 roku zamieszkały w USA profesor Wydziału Sztuki Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles - Ting Shaokuang.
Prace Edwarda Kajdańskiego zaprezentowane w Centralnym Muzeum Morskim w Gdańsku pozwalają nam zapoznać się z charakterem sztuki szkoły junnańskiej.
Wystawę można oglądać do końca maja 2006 r.
Filmy