Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie rozpoczyna sezon jesienny trzema zróżnicowanymi stylistycznie i tematycznie wystawami. Niezwykła opowieść Edwarda Dwurnika o polskiej historii, imponująca kolekcja sztuki konkretnej i dokumentacja miejskich projektów Krzysztofa Wodniczko - każdy miłośnik sztuki współczesnej znajdzie tu coś dla siebie.
Po wakacyjnych miesiącach, kiedy Państwowa Galeria Sztuki kusiła turystów wielkim nazwiskami, jak chociażby Braque, przyszedł czas na nieco mniej spektakularne, ale równie interesujące wystawy.
Jesienna wizyta w sopockiej galerii przynosi kilka zaskoczeń i całą masę pozytywnych doznań estetycznych.Pierwsze zaskoczenie spotka nas już przy oglądaniu pierwszej z wystaw, czyli niezwykłego zestawu dzieł
Edwarda Dwurnika. Nie jest to kolejna przekrojowa prezentacja malarstwa tego znakomitego warszawskiego artysty, ale raczej opowieść, której tematem głównym jest Polska i Polacy. Z płócien Dwurnika patrzą na nas twarze "Sportowców", czyli palaczy najtańszych w PRL-u papierosów, oraz "Robotników" próbujących walczyć o godne życie w tych wyjątkowo nieprzyjaznych czasach.
Najmocniejszym elementem wystawy jest cykl "Różne błękity", przedstawiający współczesną, historyczną wizję ukrzyżowania. To ukrzyżowanie wpisane w polskie realia, bolesne i przejmujące, nie było prezentowane w Polsce od ponad trzydziestu lat. Warto też zwrócić uwagę na rysunki, w tworzenie których wkład miała córka artysty, Pola, dziś już samodzielna i dorosła artystka.
Druga z wystaw to bogaty zbiór malarstwa pochodzącego z Muzeum Sztuki w Stuttgarcie. Ponad pięćdziesiąt dzieł z nurtu tzw.
sztuki konkretnej z pewnością zrobi wrażenie nie tylko na tych, którzy nie przepadają za sztuką figuratywną. Oparte na barwnych kontrastach i geometrycznych formach obrazy pochodzą z kolekcji Heinza i Anetty Teuflów. Przez wiele lat prowadzili oni własną galerię, zajmującą się prezentowaniem wyłącznie jednego gatunku malarskiego - sztuki konkretnej właśnie. Wśród wielu doskonałych prac znalazło się miejsce również dla akcentu polskiego - jest nim obraz Andrzeja Nowickiego, skonstruowany w typowym dla niego stylu: kolorowe, przestrzenne paski sprawiają wrażenie ruchomych.
Na ostatnim poziomie galerii możemy zapoznać się z dorobkiem artystycznym
Krzysztofa Wodiczko. To artysta, który wykorzystuje przestrzeń publiczną, by za pomocą swoich monumentalnych projekcji filmowych zwrócić uwagę na problemy osób wykluczonych, w tym bezdomnych, imigrantów czy weteranów wojennych. W PGS-ie można obejrzeć m.in. film, który składa się z wypowiedzi kobiet będących ofiarami przemocy domowej. Wodniczko, jako zwolennik twierdzenia, że sztuka jest czymś znacznie więcej niż tworzeniem ładnych obrazów, prowokuje, stawia niewygodne pytania, zmusza do spojrzenia na świat z innej perspektywy. A kolejnym zaskoczeniem jest fakt, że jego prace, nawet prezentowane w zamkniętej, bezpiecznej przestrzeni galerii, nie tracą na wartości.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
