Rozlewiska lub szczyty gór w swoich najnowszych obrazach Rafał Wilk rozpościera przed nami skrajne krajobrazy. Wybory artysty dobrze ukazują to, czego on sam szuka w pejzażu. Z jednej strony doznajemy bijącego z przedstawień patosu, z drugiej werystycznego ujęcia znanych nam widoków, które ludzkie oko zwykło ignorować. Można to rozumieć jako rodzaj gry, zarówno z samym gatunkiem, jak i jego emocjonalnym nacechowaniem. Można to także postrzegać jako konsekwentnie rozwijane zainteresowania artysty, dla którego pejzaż stanowi coś więcej, niż jedynie krajobraz na obrazie. Jest nośnikiem pamięci i historii, przez co opowiada o nas samych.
Wilk malując górskie szczyty odsyła nas do tradycji niemieckiego malarstwa romantycznego.
Akcentując wzniosłość skalistego horyzontu, nawiązuje również do historycznego dzieła,
Panoramy Tatr autorstwa Ludwiga Bollera, Stanisława Janowskiego i Antoniego Adama
Piotrowskiego, tworzonej z pomocą zespołu malarzy od 1984 do 1896 roku i prezentowanej
publiczności w rotundzie przy ul. Oboźnej w Warszawie. Rafał Wilk zakrzywia młodopolską
ckliwość poprzez zabawę kategorią historycznej rekonstrukcji.
Na płótnach artysty widnieją także zalane pola, rozlewiska, koryta rzek i jeziora. Naturalistyczne
pejzaże przedstawiają scenerię mazowieckich i podlaskich wsi, gdzie natura obserwowana jest
przez artystę z bliska, z brzegu rzeki. Tylko na jednym z obrazów pojawia się postać i pies,
zlewając się z otaczającym ich krajobrazem. Rafał Wilk zmienia perspektywę i natężenie
emocjonalne, jakby zapraszał nas do wejścia w jedno ze swoich wspomnień i obserwowania
bohaterów obrazu razem z nim.
W swoich obrazach wkomponowuje czasem pojedyncze słowa, na przykład: Dynasy lub
Fayagua. Tekst nie jest wskazówką dotyczącą lokalizacji zastanego krajobrazu, a raczej
niedosłowną, semantyczną warstwą, która odsyła nas do odniesień zaczerpniętych przez artystę raz z powszechnej, raz z prywatnej historii. Istotny jest też wybór szwabachy, kroju czcionki, którą
posługuje się Wilk. Artysta kolejny raz lawiruje między historią i współczesnością. Gotyckie pismo
przywodzi skojarzenia z estetyką heavymetalową, natomiast jego źródło jest tożsame z powstaniem narodowego pisma niemieckiego.
Analizując prezentowane na wystawie obrazy, a także spoglądając na poprzednie realizacje artysty, obejmujące filmy artystyczne, obiekty i fotografie, wyłania się przed nami pejzaż złożony z często niezauważalnych związków między naturą i kulturą. Rafał Wilk nie rozdziela tych dwóch kategorii, które często przedstawiane są jako przeciwstawne. Wręcz przeciwnie, skupia się na punktach ich przecięcia, ich splotach oraz groteskowości, która została wytworzona z udziałem ludzkiej perspektywy. Sam bawi się konwencjami, skojarzeniami i odniesieniami, a jednocześnie nie rezygnuje z lirycznego potencjału pejzażu. Tajemnica kryjąca się za tymi przedstawieniami jest
związana z nierozerwalną relacją między naturalną formą, a ludzkim projektem.
tekst: Franciszek Smoręda
RAFAŁ WILK
absolwent Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Zielonogórskiego, obronił dyplom z malarstwa w pracowni prof. Ryszarda Woźniaka.
W swoich pracach wykorzystuje różne techniki od malarstwa, przez instalacje wideo, fotografię, aż po animacje. Wyciąga na pierwszy plan pozornie nieistotne zdarzenia z przeszłości i teraźniejszości. Angażuje się w rekonstrukcje historii wypartych i mało znanych, eksplorując relacje pamięci, narracji historycznej i wyobraźni. Przygląda się miejskim i domowym roślinom, dekonstruując absurd podziału na naturę i kulturę. Tropi drobne ironie dnia powszedniego, zwracając się ku temu, co zazwyczaj dzieje się w tle. Na codzienność spogląda przez optykę snu, co pozwala mu zaburzać porządek pojęć, reguł i praw, w którym tkwimy. Artysta generuje przeżycia i emocje, które poszerzają doświadczenia na jawie o to, co niesamowite, niewyrażalne, ale podskórnie wpisane w naszą rzeczywistość.
Swoje projekty pokazywał w kraju i za granicą, m.in. w Muzeum Współczesnym Wrocław, BWA Zielona Góra, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Gdańskiej Galerii Miejskiej.
Laureat Grand Prix konkursu na Obraz Roku organizowanego przez miesięcznik Art&Business (2005), Stypendysta Ministra Kultury (2009, 2020), Stypendysta Miasta Warszawa (2014, 2019).
Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i instytucjonalnych.
__
Wystawa odbywa się w eskaem, miejscu działającym w ramach programu Gdańskie Otwarte Pracownie. Tu powstają kulturalne kwadraty i pokazywana jest młoda sztuka.
Tę wystawę dofinansowano ze środków Miasta Gdańska. Dziękujemy!
Wilk malując górskie szczyty odsyła nas do tradycji niemieckiego malarstwa romantycznego.
Akcentując wzniosłość skalistego horyzontu, nawiązuje również do historycznego dzieła,
Panoramy Tatr autorstwa Ludwiga Bollera, Stanisława Janowskiego i Antoniego Adama
Piotrowskiego, tworzonej z pomocą zespołu malarzy od 1984 do 1896 roku i prezentowanej
publiczności w rotundzie przy ul. Oboźnej w Warszawie. Rafał Wilk zakrzywia młodopolską
ckliwość poprzez zabawę kategorią historycznej rekonstrukcji.
Na płótnach artysty widnieją także zalane pola, rozlewiska, koryta rzek i jeziora. Naturalistyczne
pejzaże przedstawiają scenerię mazowieckich i podlaskich wsi, gdzie natura obserwowana jest
przez artystę z bliska, z brzegu rzeki. Tylko na jednym z obrazów pojawia się postać i pies,
zlewając się z otaczającym ich krajobrazem. Rafał Wilk zmienia perspektywę i natężenie
emocjonalne, jakby zapraszał nas do wejścia w jedno ze swoich wspomnień i obserwowania
bohaterów obrazu razem z nim.
W swoich obrazach wkomponowuje czasem pojedyncze słowa, na przykład: Dynasy lub
Fayagua. Tekst nie jest wskazówką dotyczącą lokalizacji zastanego krajobrazu, a raczej
niedosłowną, semantyczną warstwą, która odsyła nas do odniesień zaczerpniętych przez artystę raz z powszechnej, raz z prywatnej historii. Istotny jest też wybór szwabachy, kroju czcionki, którą
posługuje się Wilk. Artysta kolejny raz lawiruje między historią i współczesnością. Gotyckie pismo
przywodzi skojarzenia z estetyką heavymetalową, natomiast jego źródło jest tożsame z powstaniem narodowego pisma niemieckiego.
Analizując prezentowane na wystawie obrazy, a także spoglądając na poprzednie realizacje artysty, obejmujące filmy artystyczne, obiekty i fotografie, wyłania się przed nami pejzaż złożony z często niezauważalnych związków między naturą i kulturą. Rafał Wilk nie rozdziela tych dwóch kategorii, które często przedstawiane są jako przeciwstawne. Wręcz przeciwnie, skupia się na punktach ich przecięcia, ich splotach oraz groteskowości, która została wytworzona z udziałem ludzkiej perspektywy. Sam bawi się konwencjami, skojarzeniami i odniesieniami, a jednocześnie nie rezygnuje z lirycznego potencjału pejzażu. Tajemnica kryjąca się za tymi przedstawieniami jest
związana z nierozerwalną relacją między naturalną formą, a ludzkim projektem.
tekst: Franciszek Smoręda
RAFAŁ WILK
absolwent Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Zielonogórskiego, obronił dyplom z malarstwa w pracowni prof. Ryszarda Woźniaka.
W swoich pracach wykorzystuje różne techniki od malarstwa, przez instalacje wideo, fotografię, aż po animacje. Wyciąga na pierwszy plan pozornie nieistotne zdarzenia z przeszłości i teraźniejszości. Angażuje się w rekonstrukcje historii wypartych i mało znanych, eksplorując relacje pamięci, narracji historycznej i wyobraźni. Przygląda się miejskim i domowym roślinom, dekonstruując absurd podziału na naturę i kulturę. Tropi drobne ironie dnia powszedniego, zwracając się ku temu, co zazwyczaj dzieje się w tle. Na codzienność spogląda przez optykę snu, co pozwala mu zaburzać porządek pojęć, reguł i praw, w którym tkwimy. Artysta generuje przeżycia i emocje, które poszerzają doświadczenia na jawie o to, co niesamowite, niewyrażalne, ale podskórnie wpisane w naszą rzeczywistość.
Swoje projekty pokazywał w kraju i za granicą, m.in. w Muzeum Współczesnym Wrocław, BWA Zielona Góra, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Gdańskiej Galerii Miejskiej.
Laureat Grand Prix konkursu na Obraz Roku organizowanego przez miesięcznik Art&Business (2005), Stypendysta Ministra Kultury (2009, 2020), Stypendysta Miasta Warszawa (2014, 2019).
Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i instytucjonalnych.
__
Wystawa odbywa się w eskaem, miejscu działającym w ramach programu Gdańskie Otwarte Pracownie. Tu powstają kulturalne kwadraty i pokazywana jest młoda sztuka.
Tę wystawę dofinansowano ze środków Miasta Gdańska. Dziękujemy!
Filmy