Jarosław Czarnecki | Elvin Flamingo

Wernisaż: 11 września 2014, godz. 17.00
Wielka Zbrojownia ASP, ul. Targ Węglowy 6 (wejście od ulicy Tkackiej)
Parter w okolicy Portierni
Wystawa będzie otwarta do 26 września 2014
Godziny otwarcia: 10.00 - 18.00

Autokomentarz do dorobku artystycznego
Od czasów nastoletnich zawsze pociągało mnie by zostać kiedyś reżyserem, robić filmy i spróbować dołączyć do tych najważniejszych autorów dzieł filmowych. Obłożony książkami na temat kina, filmu, jego historii, biografii ulubionych reżyserów, na zmianę chodziłem do wszystkich Dyskusyjnych Klubów Filmowych jakie w tamtych czasach działały w zasięgu moich możliwości dojazdowych. Dlaczego nie zdecydowałem się na klasyczną drogę filmową i zdawanie na reżyserię? Nie byłem na to gotowy.

Moje lata studenckie to czasy galopującej inflacji, początki wschodnioeuropejskiej odmiany kapitalizmu, które w połączeniu z potrzebą uniezależnienia się, wprowadziły mnie na drogę szybko pnącej się w górę "kariery" wziętego i dobrze opłacanego grafika komercyjnego. Ówczesny "świat artystyczny" który, w sposób naturalny, studiując sztuki piękne, mógł mnie wciągnąć, bardzo szybko przestał mnie w ogóle interesować.

Dzisiaj reguły świata sztuki są dla mnie bardziej transparentne, zrozumiałe i oczywiste, że jest to bliskie lub jest częścią biznesu i polityki razem wziętych. W czasach studenckich nie rozumiałem tego jeszcze i być może ten lokalny świat też tego wówczas nie rozumiał - funkcjonował posługując się intuicją.

Próbując przeanalizować mój sześcioletni dorobek artystyczny najbardziej oczywistą osią poprowadzoną przez większość moich realizacji mogą być reminiscencje tych młodzieńczych marzeń. Jednak bardzo wyraźne jest ostateczne przedefiniowanie ich. Sam dyplom magisterski był filmem, zaraz potem w 2008, debiut artystyczny również, kolejne realizacje to wiele bardzo sprawnie zmontowanych krótkich form filmowych. Realizacja instalacji "Dwaj ludzie z napisem Sopot" to już wyraźne odejście od klasycznej formy filmu, to mój pierwszy "film" nie będący nim, mimo że był w sposób bardzo prostolinijny inspirowany realizacją Romana Polańskiego "Dwaj ludzie z szafą". Ratowanie stoczniowego styropianu (który nie był tym z okresu strajków 1980) to już "film" który sam przekroczył swoje granice - "film", który stworzyły wspólnie ze mną media i ich odbiorcy. W ostatnim projekcie "Symbiotyczność tworzenia" dotarłem do takiego rodzaju filmu, który w pełni satysfakcjonuje mnie jako tego "filmowca", o którym marzyłem chodząc do klubów filmowych jako uczeń.

Czy mój obecny projekt, który przewiduję na wiele długich lat jest kontynuacją tematyki poprzednich prac, czy jest jej wyraźną dyskontynuacją? Myślę że jest jednym i drugim. Rzeczywiście sam mam świadomość tego, że bawię się "enigmą", że lubię niedopowiadać wyraźnie tego co chcę powiedzieć, ryzykując oczywiście efekt, że nikt mnie nie zrozumie. Tak najwyraźniej stało się w przypadku stoczniowego styropianu. Moim założeniem było tam unaocznienie ironii i cynizmu obecnej sytuacji terenów Stoczni Gdańskiej w kontekście przemian i strajków 1980. A może właśnie, przez osiągniętą tym projektem reakcję odbiorców, jednak mi się to udało...?

Sam jestem ciekaw jak potoczą się sprawy projektu "Symbiotyczność tworzenia". To że ten projekt jest tak bardzo nieprzewidywalny jest równie ważnym powodem, że go prowadzę, jak te o których piszę w opisie mojej pracy doktorskiej.

To co się zmieniło w moim myśleniu to, między innymi, zdecydowane odejście od tematu lokalności i przeświadczenie, że jeśli ta lokalność będzie potrzebna do interpretacji danej pracy to i tak się w niej znajdzie. Tutaj z pewnością jest to dyskontynuacja.

Nota biograficzna:
Elvin Flamingo (Jarosław Czarnecki) ur. 1967 r. w Pelplinie. W latach 1987-1991 student Wydziału Malarstwa i Grafiki Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie Akademia Sztuk Pięknych). Dyplom magisterski ASP Gdańsk w roku 2004. W latach 1999-2001 twórca i lider grupy "Onion Center Club" (ruch absurdystyczny oraz zespół grający jazz kakofoniczny). W 2004 lider grupy "A Taste of Honey", która współpracowała przy jego filmie dyplomowym na podstawie dramatu R. Topora "Dzidziuś pana Laurenta", który uzyskał Nagrodę Specjalną Jury na Festiwalu Krótkich Filmów w Gdańsku (2005). W latach 1988-2011 grafik komercyjny (jako freelancer oraz pod koniec tego okresu w korporacji). Zadebiutował jako artysta w roku 2008 filmem paradokumentalnym o improwizacji muzycznej "Small Spaces", który zdobył Złotą Nagrodę REMI (2009) na 42. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Houston (USA) oraz został nominowany przez "TV Kino Polska" do tytułu "Offowe Odkrycie Roku". Autor filmu o nieistniejącej grupie "Jothabelsi" (2009). Inicjator akcji ocalenia szyldu z napisem "Sopot" z dworca PKP w Sopocie (2011), oraz autor instalacji "Dwaj ludzie z napisem Sopot" (2012), która zdobyła GRAND PRIX Gdańskiego Biennale Sztuki 2012 organizowanego przez Gdańską Galerię Miejską. Autor akcji "ratowania stoczniowego styropianu" ze Stoczni Gdańskiej (2013). Założyciel Fundacji Sztuki Un Gusto A Miel, która wspólnie z Uniwersytetem Gdańskim współorganizowała przez kilka lat Międzynarodowy Festiwal Literatury i Teatru w Sopocie. Stypendysta Prezydenta Miasta Gdańska (2010), Marszałka Województwa Pomorskiego (2012), Instytutu Adama Mickiewicza w Warszawie (2012), Prezydenta Miasta Sopotu (2013), Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2013/2014). W latach 2011-2014 doktorant w Pracowni Działań Transdyscyplinarnych na Wydziale Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku (studia doktoranckie). Od roku 2012 wykładowca na tym wydziale. Projekt "Symbiotyczność tworzenia" to jego rozprawa doktorska