Anna Makać ikonografią zajmuje się od ponad dwudziestu lat, a jej kolekcja liczy blisko 2,5 tysiąca ikon. Dzisiaj nabytą przez lata wiedzą dzieli się ze swoimi podopiecznym podczas II Gdyńskich Warsztatów Ikonograficznych. Uczestnicy seminarium pod bacznym okiem wybitnego nauczyciela odbyli 40 godzin zajęć teoretycznych i praktycznych.
Ikona to obraz sakralny prezentujący najczęściej portrety świętych oraz wydarzenia z ich życia. Z teologicznego punktu widzenia ikona jest odzwierciedleniem rzeczywistości ponadzmysłowej, czyli sfery niebiańskiej. Ikony są malowane, ale można je pisać. Wyraża się w ten sposób podniosłość tworzenia porównywalnego do pisania Ewangelii.
- Ikona nie jest zwykłym obrazem. Jest namalowana w specyficzny sposób. Przy tworzeniu ikony dąży się do wiernego oddania rzeczywistości ponadzmysłowej. Pisanie ikony odbywa się na podstawie ścisłych reguł. Takowe zasady tyczą się sposobu przedstawienia postaci czy też scen oraz strony technicznej, czyli w jaki sposób tworzy się ikony - tłumaczy ikonograf Anna Makać.
Tworzenie ikony jest zajęciem wieloetapowym, skomplikowanym i czasochłonnym. Na samym początku wybieramy i przygotowujemy odpowiednie podobrazie, czyli deskę. Aby uniknąć wypaczaniu drewna, często stosuje się zabieg łączenia ze sobą mniejszych kawałków deski, czyli tzw. sklejki. Następnie na podobraziu naklejane jest płótno, a z kolei na płótno nakładana jest zaprawa klejowo-kredowa. Po skrzętnym wyszlifowaniu deski można przystąpić do malowania ikony.
- Na moich warsztatach wymagam od uczestników stworzenia własnego projektu. Nie jestem zwolenniczką prostego kopiowania jakiegoś wzoru z albumu. Każdy musi wykazać się własną inwencją i na podstawie różnych wzorów stworzyć swój projekt danego przedstawienia w taki sposób, aby mieścił się w ikonograficznych kanonach - dodaje Makać.
Podczas II Gdyńskich Warsztatów Ikonograficznych inspiracją dla uczestników był najbardziej charakterystyczny wzór ikonograficzny - Chrystus Pantokrator, czyli Wszechwładca. Jego postać prezentowana jest w pozycji stojącej bądź siedzącej na tronie. Pantokrator prawą ręką błogosławi, zaś w lewej dłoni trzyma otwarte bądź zamknięte Pismo Święte.
- Po odpowiednim przygotowaniu deski, nałożeniu płótna i zaprawy oraz finalizacji projektu, kolejnym etapem jest przeniesienie wzoru na zaprawę. Następnie wykonywane są złocenia. Podczas warsztatów stosujemy złocenia płatkami sztucznego złota. Po tych wszystkich zabiegach można przystąpić do malowania farbami tempera mis z dodatkiem żółtka jaja jako spoiwa - tłumaczy ikonograf.
Należy pamiętać, żeby zachować szczególną ostrożność przy nakładaniu farb. Według przyjętych zasad na początku nakłada się kolor podstawowy, następnie cienie, a na końcu światła. Elementem wieńczącym skomplikowany proces jest tzw. werniksowanie czy patynowanie, czyli zabezpieczenie powierzchni obrazu oraz nadanie połysku. Gotowa ikona może zostać poświęcona przez księdza.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy