W naszym cyklu "Gwiazdy z Trójmiasta w teatrze i na ekranie" przybliżamy sylwetki artystek i artystów, których możemy obecnie oglądać na deskach scenicznych i na wielkim lub małym ekranie. W pierwszym odcinku bohaterką była Dorota Kolak, w drugim przyglądaliśmy się rolom Mirosława Baki. Tym razem bierzemy pod lupę najnowsze i najciekawsze kreacje teatralne i filmowe Katarzyny Figury.
Od 2013 roku etatowa aktorka gdańskiego
Teatru Wybrzeże.
Katarzyna Figura to aktorka filmowa i teatralna o niesłabnącej popularności, praktycznie nieznikająca z ekranu, realizująca jednocześnie karierę teatralną.
- Jest gwiazdą Teatru Wybrzeże, ale nic sobie z tego nie robi, zawsze służąc zespołowi. Każde kolejne przedstawienie to potencjalna zmiana jej wizerunku. Wiadomo nie od dziś, że są twórcy, którzy przyjeżdżają do gdańskiego teatru, aby pracować właśnie z nią. Wiedzą, że zawsze pójdzie na całość, wydobywając gdzieś z głębi siebie własne potwory i na scenie się z nimi zmagając. Przy tym nie znika z ekranu - pisał Jacek Wakar w albumie "Twarze Wybrzeża".Sprawdź aktualny repertuar Teatru Wybrzeże
Marianna w "Chrzcinach"
Marianna w "Chrzcinach" (reż.
Jakub Skoczeń) to jedna z ostatnich ról filmowych Figury, w których aktorka odchodzi od swojego dawnego wizerunku, zrywając z nim ostatecznie. Aktorka latami starała się walczyć z łatką seksbomby, grając inne typy ról. Jej
Marianna zachwyca dojrzałością, a także metamorfozą wizualną, podkreślającą talent aktorki, która nie boi się takich wyzwań. Za tę rolę Figura otrzymała nominację do Orła za Najlepszą główną rolę kobiecą.
- Za spektakularną zewnętrzną metamorfozą kryje się też bardzo metodyczne i organiczne podejście do roli Marianny. Przewrażliwionej i nadopiekuńczej matki, pokutującej poniekąd za błędy swoich dzieci gorliwej katoliczki i seniorki rodu próbującej ujarzmić temperamenty potomnych. Barwna w ostatnich filmach na dalszym planie Figura nareszcie doczekała się ambitnego aktorskiego wyzwania, któremu całkowicie podołała, otwierając być może tym samym nowy rozdział swojej kariery - pisał w recenzji filmu Tomasz Zacharczuk.- Katarzyna Figura ma w sobie coś z walecznej Sophii Loren, najbardziej ikonicznej mammy w historii kina ("Matka i córka", "Małżeństwo po włosku"). Jej Marianna nosi w sobie charakterystyczne pęknięcie - z jednej strony jest największą samarytanką, z drugiej zaś manipulatorką i egoistką - pisała z kolei Diana Dąbrowska na Filmweb.Film obecnie można obejrzeć na kilku platformach VOD.
Katarzyna Figura: Nigdy nie uznawałam się za amantkę
Dorota w "Dziewczynach z Dubaju"
"Dziewczyny z Dubaju" (reż.
Maria Sadowska) to film oparty na prawdziwych wydarzeniach, ujawniający prawdę na temat tzw. "afery dubajskiej", w którą zamieszane były celebrytki i modelki, jak również wiele znanych postaci ze świata polityki, biznesu i sportu. Figura gra tutaj drugoplanową postać Doroty.
- Dorota zajmuje się "kojarzeniem" młodych, atrakcyjnych kobiet i zamożnych mężczyzn z polskiej elity: gwiazd sportu, przedsiębiorców, celebrytów, polityków. Emi (główna bohatera - przyp. red.) trafia pod skrzydła Doroty, staje się jej pracownicą, ale chce więcej - pisze na Filmwebie Jakub Majmurek.Film obecnie można obejrzeć na kilku platformach VOD.
Przeczytaj naszą recenzję filmu: O Kopciuszku, który pomylił bale. Recenzja filmu "Dziewczyny z Dubaju"
Miss Gucci w "Śniegu już nigdy nie będzie"
Film "Śniegu już nigdy nie będzie" (reż.
Małgorzata Szumowska) był polskim kandydatem do Oscara w kategorii Najlepszy Pełnometrażowy Film Międzynarodowy. Miał swoją światową premierę w Konkursie Głównym festiwalu w Wenecji, był ponadto prezentowany na innych festiwalach, otrzymał wiele nominacji i kilka nagród. Figura zagrała w nim postać jednej z samotnych kobiet, które odwiedza główny bohater - masażysta Żenia.
- Moja bohaterka w "Śniegu..." jest bardziej enigmatyczna. Kobieta dojrzała, samotna. Żyje z czterema angielskimi buldogami. Gdyby nie było tych zwierząt w jej życiu, to też nie byłoby jej. Być może dlatego, w geście okrutnie ironicznym, właśnie ten byt zostaje jej odebrany, a ona ma wrażenie, że wyparuje, zniknie, przestanie istnieć - opowiadała Figura o swojej roli w wywiadzie dla "Vogue`a".
"Już nie jestem blondyną". Odważna metamorfoza Katarzyny Figury
Sędzia w "Balkonie"
Obecnie na afiszu Teatru Wybrzeże znajduje się siedem tytułów, w których zobaczymy Katarzynę Figurę:
"Balkon",
"Czego nie widać",
"Emigrantki",
"Fedra",
"Trojanki",
"Wesołe kumoszki z Windsoru" i
"Wsopotwzięci". Wszystkie te role są ciekawe, jednak wybraliśmy trzy, z różnych względów wyjątkowe.
Pierwsza z nich to Sędzia w spektaklu
Jana Klaty. Rola Figury znalazła się w 29. edycji Subiektywnego spisu aktorów teatralnych
Jacka Sieradzkiego, gdzie aktorka wyróżniona jest również za rolę w "Emigrantkach".
- Nie przekonywała mnie swoimi rolami w gdańskim Wybrzeżu, zyskującymi uznanie i nagrody; tłumaczyłem się jak niepyszny ze swojego dystansu na tym miejscu przed dwoma laty. A trzeba było chwilę poczekać i dziś z pełną wiarą pisałbym czołobitnie o jej najnowszych scenicznych poczynaniach. O Sędzinie w BALKONIE (u Geneta jest sędzia; to Jan Klata zmienił mu płeć) wciskającej się w togę i związane z nią rytuały jurydycznej władzy, jakby to była namiętność erotyczna, niekiełznane pożądanie, orgazm psychiczny (czy my nie znamy takich przykładów z realu?). A z innej beczki o Teresce, emigrantce, harującej niewolniczo w Brukseli "dla dzieci" pozostałych w kraju, jadącej na dno poniżenia, broniącej się przed nim szorstkością i wódą. Ubrana w precyzyjną formę groteska i czysty realizm, dwa zadania z różnych biegunów, zrobione perfekt, bez fałszywego tonu. Radość patrzeć - pisał Sieradzki.
Teatr, który nie działa. O "Balkonie" Teatru Wybrzeże
Teresa w "Emigrantkach"
Spektakl
Radosława Paczochy podejmuje trudny temat kobiecej emigracji, ukazując losy trzech kobiet.
- Dla postaci Teresy (w tej roli Katarzyna Figura) los był najbardziej okrutny. Jej opowieść, gdy przypomina sobie to, czego doświadczyła w małżeństwie, jest najmocniejszym momentem spektaklu. Figura grając w tej scenie jednocześnie dwie postaci - ofiary i kata - dostarcza publiczności skrajnie intensywnych przeżyć. Podczas premiery, temu monologowi towarzyszyła dojmująca cisza na sali. Aktorka jest gejzerem energii, lecz potrafi też powściągnąć nadekspresję. Gdy trzeba przeistacza się w subtelną, pełną nadziei dziewczynę, marzącą wciąż o miłości - pisała o roli Figury Anna Umięcka.
Emigracyjna udręka. O "Emigrantkach" Teatru Wybrzeże
Fedra w "Fedrze"
Wielokrotnie nagradzana rola, jedna z najlepszych w karierze aktorki. Za tę "wiarygodną i pełną namiętności tytułową kreację" Katarzyna Figura została laureatką Pomorskiej Nagrody Artystycznej za rok 2019 w kategorii Kreacje Artystyczne. Otrzymała także z rąk Marszałka Województwa Pomorskiego Nagrodę Teatralną za 2019 rok. Ponadto została nominowana do nagrody RÓŻE GALI w kategorii Teatr. Rola ta została doceniona przez wielu krytyków.
- Do Katarzyny Figury przylgnęła łatka gwiazdy w polskim wydaniu. Ostatnie lata, gdy zdecydowanie postawiła na scenę, a w gdańskim Teatrze Wybrzeże znalazła wszelkie warunki, by walczyć z kolejnymi wyzwaniami, sprawiły, że już trzeba całkiem inaczej niż kiedyś patrzeć na Katarzynę Figurę. FEDRA z jej wspaniałą rolą jest tego ostatecznym potwierdzeniem - pisał Jacek Wakar w "Kulturze Liberalnej".- Katarzyna Figura w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku gra jedną z najważniejszych ról kobiecych w historii teatru. Kto wie, czy FEDRA w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego nie jest najlepszą kreacją w jej karierze - pisał Dawid Dudko na Onet.pl.
Przewrotność losu według Racine'a. O "Fedrze" Teatru Wybrzeże
Katarzyna Figura - aktorka filmowa i teatralna. Urodziła się 22 marca 1962 roku w Warszawie. W 1985 roku ukończyła Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie i zadebiutowała na scenie w roli Iriny w "Trzech siostrach" Antoniego Czechowa w reżyserii Macieja Englerta na deskach warszawskiego Teatru Współczesnego. Wcześnie związała się z filmem - jeszcze jako nastolatka zagrała w dwóch filmach dla młodzieży. W czasie studiów aktorskich, w 1983 roku, wystąpiła w filmie "Przeznaczenie". Rozgłos przyniosły jej role w kolejnych filmach - w komedii Juliusza Machulskiego "Kingsajz" (1987) i przede wszystkim główna rola w "Pociągu do Hollywood" w reżyserii Radosława Piwowarskiego (1987). Figura stworzyła w nim portret prowincjonalnej Marilyn Monroe. W latach 90. aktorka próbowała szczęścia w Hollywood - zagrała u Altmana i Polańskiego. Z czasem zaczęła zrywać z wizerunkiem seksbomby, zaczęła grać w filmie i w teatrze bardziej refleksyjne i dramatyczne role kobiet, zmieniając skalę swego aktorstwa. Od 2014 roku należy do zespołu gdańskiego Teatru Wybrzeże. Laureatka wielu prestiżowych nagród, w tym w 2004 roku za najlepszą rolę kobiecą w filmie "Żurek". Od 2013 roku wykłada w
Gdyńskiej Szkole Filmowej GSF.
Katarzyna Figura: Nigdy nie uznawałam się za amantkę
"Już nie jestem blondyną". Odważna metamorfoza Katarzyny Figury
Teatr, który nie działa. O "Balkonie" Teatru Wybrzeże
Emigracyjna udręka. O "Emigrantkach" Teatru Wybrzeże
Przewrotność losu według Racine'a. O "Fedrze" Teatru Wybrzeże
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
