HAVE A NICE HELL - performance exhibistyczny
Good Girl Killer + Patrycja Orzechowska
Kreacja: Magda Jędra, Anna Steller
Obiekty: Patrycja Orzechowska
Muzyka: collage
premiera 27.11.2010 | godz. 19.oo
Galeria Pionova | ul. Olejarna 2 | Gdańsk
Produkcja "Have a Nice Hell", którą nazwałyśmy performancem ehxibistycznym jest połączeniem performancu duetu Good Girl Killer oraz obiektów wykonanych przez Patrycję Orzechowską. Performance został przygotowany do wystawiania w przestrzeniach galeryjnych, gdzie zamiast sceny mamy 'white cube', a zamiast scenografii 'obiekty sztuki'. Przestrzeń służy jako tło i wypełnienie dla działań performerskich, a zaaranżowane obiekty są pomyślane jako hipotetyczna wystawa różnych artystów.
Punktem wyjścia do pracy nad performancem był temat strachu. Kiedy rozmawiałyśmy z innymi o ich lękach zrobiła się z tego całkiem długa i ciekawa lista. Ludzie boją się bardzo wielu rzeczy. W dzieciństwie baliśmy się cyganów, ciemności, odkurzacza, burzy, pana w sutannie i czarnej wołgi. Z wiekiem nasze codzienne strachy spowszedniały. Teraz boimy się epidemii, wojny nuklearnej, terroryzmu, promieniowania ultrafioletowego, wysokości, utraty pracy, ostracyzmu, starości, utraty bliskiej osoby, potępienia, końca świata, śmierci.
Nie zamierzamy jednak straszyć widowni. Nie chcemy przeprowadzać publiczności przez catharsis. Zainscenizowane wydarzenia mogą nawet wydawać się śmieszne lub absurdalne. Nauczono nas się bać i jest to strach rzeczywisty bez względu na to czy zagrożenia są realne. Chcemy, żeby odbiorcy spektaklu zadali sobie pytanie o swoje własne "strachy", pomyśleli o tym w jakich sytuacjach przeżywają strach lub na ile jest on adekwatny. Rzeczywistość absurdalna jest lekkostrawna.
GOOD GIRL KILLER
W swojej twórczości podejmujemy działania zacierające formalne granice między sztukami, nie czyniąc podziału na kulturę wysoką i popularną, korzystamy z osiągnięć nowej technologii aczkolwiek z sentymentem odwołujemy się do przeszłości. Stylistyka, którą się posługujemy, określa nas samych, nasze doświadczenia, nasze idee i jest szczerym odbiciem naszych fascynacji czy wszelkich eksperymentów, którym się poddajemy. O ile pierwsze produkcje GGK wpisują się w formę teatru tańca to ostatnim realizacjom grupy: "Le sni" zrealizowanym w Sanatorium Leśnik, "Tożsamość Miejsca" w Gdańskiej Galerii Guntera Grassa, czy "Dziewczynki w czerwonych bucikach" na tegorocznym Streetwaves, bliżej do idei performensu i nurtu site specific.
Anna Steller - ur. w 1979 roku - tancerka, performerka i choreograf. Na scenie tanecznej od 1994 roku. Od 1994 roku tańczy w Gdańskim Teatrze Dada von Bzdulow. Od 2003 roku jest aktorką i tancerką w Teatrze Patrz Mi Na Usta. Gościnnie występowała w Teatrze im. Gombrowicza w Gdyni i Teatrze Wybrzeże. W 2005 roku współzałożyła zespół Good Girl Killer. Na swoim koncie grupa ma 5 premier które prezentowane były na wielu festiwalach w Polsce i za granicą m.in.: Międzynarodowy Festiwal Tetaralny "Malta", "Body-Mind" Warszawa, "Heineken Open'er" w Gdyni, "Four Days" w Pradze. W 2003 roku otrzymała prestiżowe stypendium Dance Web na festiwalu Tańca Impulstanz w Wiedniu. Jest lauretaką Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za spektakl "Good Girl Killer". Od wielu lat bierze udział w tanecznych i tearalnych warsztatch oraz projektach międzynarodowych. Współpracowała m.in. z teatrem 7273 z Genewy, Mariolą Brillowską(Hamburg), obecnie bierze udział w spektaklu Nigela Charnocka HAPPY, wspłpracuje również z Jackiem Krawczykiem z Teatru Okazjonalnego. Od 2002 roku prowadzi warsztaty z zakresu tańca współczesnego i improwizacji.
Magda Jędra - tancerka, pedagog, choreograf, w latach 1997-99 tańczyła w Gdańskim Teatrze Tańca Melissy Monteros i Wojciecha Mochnieja. Później współpracowała z Joe Alterem, Rafałem Dziemidokiem, Edytą Kozak, Paulą Ross, Alexandrem Pepelyaewem, Anitą Wach, Leszkiem Bzdylem, Krzysztofem Leonem Dziemaszkiewiczem oraz Grupą Artystyczną Koncentrat, Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, Teatrem im. W. Gombrowicza w Gdyni, Teatrem Wytwórnia w Warszawie, Teatrem Akademia Ruchu. W 2005 współzałożyła zespół Good Girl Killer.Jest lauretaką Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za spektakl "Good Girl Killer". Od 1999roku prowadzi warsztaty z techniki tańca współczesnego oraz improwizacji.
Własne realizacje: 2002 Teletransis, 2003 Konstrukcja Symboliczna, 2004 Teoria Hałasu, 2005 Good Girl Killer, 2006 Junkie, 2008 Akcja, 2009 Parallel, 2010 Konfetti. Inne projekty: 2001 Sny o wełnianej rzece, 2004 Odys-Seas, Cafe Domino zaprasza, 2006 Zum Beispiel, 2006 Yes Prince, No Prince, 2007 Nawrotnik, 2006-2007 międzynarodowa wymiana choreografów co-operacja Gdańsk-Genewa-Paryż, 2008 Barricade of Love, 2009 Osez! Festiwal d'ete de Quebec, 2010 Orzech. Wiewiórka
Patrycja Orzechowska - artystka wizualna, zajmuje się fotografią, grafiką użytkową, instalacją i filmem, absolwentka gdańskiej ASP. W swoich pracach często odwołuje się do różnych sztuk performatywnych: kina, teatru i teatru tańca, gdzie motywem przewodnim jest figura ludzka. Cechą charakterystyczną dla jej twórczości jest współpraca z innymi artystami: aktorami, tancerzami, gimnastyczkami. Sięga po tematy związane z psychologią widzenia, pamięcią kulturową oraz z tożsamością i kondycją człowieka w jego psychologicznym i społecznym aspekcie. Jej projekty cechuje wrażliwość społeczna, zaangażowanie i chęć pracy z i dla lokalnej społeczności z naciskiem na badanie różnorodnych przestrzeni indywidualnych, prywatnych z ikonosferą wspólną, dzieloną między wielu.
Spektakl zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz przy pomocy finansowej Samorządu Województwa Pomorskiego.
Good Girl Killer + Patrycja Orzechowska
Kreacja: Magda Jędra, Anna Steller
Obiekty: Patrycja Orzechowska
Muzyka: collage
premiera 27.11.2010 | godz. 19.oo
Galeria Pionova | ul. Olejarna 2 | Gdańsk
Produkcja "Have a Nice Hell", którą nazwałyśmy performancem ehxibistycznym jest połączeniem performancu duetu Good Girl Killer oraz obiektów wykonanych przez Patrycję Orzechowską. Performance został przygotowany do wystawiania w przestrzeniach galeryjnych, gdzie zamiast sceny mamy 'white cube', a zamiast scenografii 'obiekty sztuki'. Przestrzeń służy jako tło i wypełnienie dla działań performerskich, a zaaranżowane obiekty są pomyślane jako hipotetyczna wystawa różnych artystów.
Punktem wyjścia do pracy nad performancem był temat strachu. Kiedy rozmawiałyśmy z innymi o ich lękach zrobiła się z tego całkiem długa i ciekawa lista. Ludzie boją się bardzo wielu rzeczy. W dzieciństwie baliśmy się cyganów, ciemności, odkurzacza, burzy, pana w sutannie i czarnej wołgi. Z wiekiem nasze codzienne strachy spowszedniały. Teraz boimy się epidemii, wojny nuklearnej, terroryzmu, promieniowania ultrafioletowego, wysokości, utraty pracy, ostracyzmu, starości, utraty bliskiej osoby, potępienia, końca świata, śmierci.
Nie zamierzamy jednak straszyć widowni. Nie chcemy przeprowadzać publiczności przez catharsis. Zainscenizowane wydarzenia mogą nawet wydawać się śmieszne lub absurdalne. Nauczono nas się bać i jest to strach rzeczywisty bez względu na to czy zagrożenia są realne. Chcemy, żeby odbiorcy spektaklu zadali sobie pytanie o swoje własne "strachy", pomyśleli o tym w jakich sytuacjach przeżywają strach lub na ile jest on adekwatny. Rzeczywistość absurdalna jest lekkostrawna.
GOOD GIRL KILLER
W swojej twórczości podejmujemy działania zacierające formalne granice między sztukami, nie czyniąc podziału na kulturę wysoką i popularną, korzystamy z osiągnięć nowej technologii aczkolwiek z sentymentem odwołujemy się do przeszłości. Stylistyka, którą się posługujemy, określa nas samych, nasze doświadczenia, nasze idee i jest szczerym odbiciem naszych fascynacji czy wszelkich eksperymentów, którym się poddajemy. O ile pierwsze produkcje GGK wpisują się w formę teatru tańca to ostatnim realizacjom grupy: "Le sni" zrealizowanym w Sanatorium Leśnik, "Tożsamość Miejsca" w Gdańskiej Galerii Guntera Grassa, czy "Dziewczynki w czerwonych bucikach" na tegorocznym Streetwaves, bliżej do idei performensu i nurtu site specific.
Anna Steller - ur. w 1979 roku - tancerka, performerka i choreograf. Na scenie tanecznej od 1994 roku. Od 1994 roku tańczy w Gdańskim Teatrze Dada von Bzdulow. Od 2003 roku jest aktorką i tancerką w Teatrze Patrz Mi Na Usta. Gościnnie występowała w Teatrze im. Gombrowicza w Gdyni i Teatrze Wybrzeże. W 2005 roku współzałożyła zespół Good Girl Killer. Na swoim koncie grupa ma 5 premier które prezentowane były na wielu festiwalach w Polsce i za granicą m.in.: Międzynarodowy Festiwal Tetaralny "Malta", "Body-Mind" Warszawa, "Heineken Open'er" w Gdyni, "Four Days" w Pradze. W 2003 roku otrzymała prestiżowe stypendium Dance Web na festiwalu Tańca Impulstanz w Wiedniu. Jest lauretaką Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za spektakl "Good Girl Killer". Od wielu lat bierze udział w tanecznych i tearalnych warsztatch oraz projektach międzynarodowych. Współpracowała m.in. z teatrem 7273 z Genewy, Mariolą Brillowską(Hamburg), obecnie bierze udział w spektaklu Nigela Charnocka HAPPY, wspłpracuje również z Jackiem Krawczykiem z Teatru Okazjonalnego. Od 2002 roku prowadzi warsztaty z zakresu tańca współczesnego i improwizacji.
Magda Jędra - tancerka, pedagog, choreograf, w latach 1997-99 tańczyła w Gdańskim Teatrze Tańca Melissy Monteros i Wojciecha Mochnieja. Później współpracowała z Joe Alterem, Rafałem Dziemidokiem, Edytą Kozak, Paulą Ross, Alexandrem Pepelyaewem, Anitą Wach, Leszkiem Bzdylem, Krzysztofem Leonem Dziemaszkiewiczem oraz Grupą Artystyczną Koncentrat, Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku, Teatrem im. W. Gombrowicza w Gdyni, Teatrem Wytwórnia w Warszawie, Teatrem Akademia Ruchu. W 2005 współzałożyła zespół Good Girl Killer.Jest lauretaką Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za spektakl "Good Girl Killer". Od 1999roku prowadzi warsztaty z techniki tańca współczesnego oraz improwizacji.
Własne realizacje: 2002 Teletransis, 2003 Konstrukcja Symboliczna, 2004 Teoria Hałasu, 2005 Good Girl Killer, 2006 Junkie, 2008 Akcja, 2009 Parallel, 2010 Konfetti. Inne projekty: 2001 Sny o wełnianej rzece, 2004 Odys-Seas, Cafe Domino zaprasza, 2006 Zum Beispiel, 2006 Yes Prince, No Prince, 2007 Nawrotnik, 2006-2007 międzynarodowa wymiana choreografów co-operacja Gdańsk-Genewa-Paryż, 2008 Barricade of Love, 2009 Osez! Festiwal d'ete de Quebec, 2010 Orzech. Wiewiórka
Patrycja Orzechowska - artystka wizualna, zajmuje się fotografią, grafiką użytkową, instalacją i filmem, absolwentka gdańskiej ASP. W swoich pracach często odwołuje się do różnych sztuk performatywnych: kina, teatru i teatru tańca, gdzie motywem przewodnim jest figura ludzka. Cechą charakterystyczną dla jej twórczości jest współpraca z innymi artystami: aktorami, tancerzami, gimnastyczkami. Sięga po tematy związane z psychologią widzenia, pamięcią kulturową oraz z tożsamością i kondycją człowieka w jego psychologicznym i społecznym aspekcie. Jej projekty cechuje wrażliwość społeczna, zaangażowanie i chęć pracy z i dla lokalnej społeczności z naciskiem na badanie różnorodnych przestrzeni indywidualnych, prywatnych z ikonosferą wspólną, dzieloną między wielu.
Spektakl zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz przy pomocy finansowej Samorządu Województwa Pomorskiego.
Filmy