Na zmywaku, czyli o polskiej emigracji zarobkowej w Anglii

Łukasz Rudziński

9 grudnia 2011 (artykuł sprzed 12 lat)

Opinie (260)

Data 1 maja 2004 na stałe zmieniła życie tysięcy Polaków. Wtedy Polska formalnie stała się członkiem Unii Europejskiej, a Anglia od razu otworzyła dla Polaków swój rynek pracy. Wśród wielu polskich emigrantów zarobkowych był m.in. gdańszczanin Ireneusz Gębski, autor książki "W cieniu Sheratona", w której opisuje los naszych rodaków na Wyspach.

Ireneusz Gębski, "W cieniu Sheratona", Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2011. Cena 17-20 zł.

Gębski w swojej najnowszej książce przybliża losy czwórki Polaków, którzy z różnych przyczyn na swoje życiowe i finansowe Eldorado wybrali położony nad Morzem Irlandzkim kurort Blackpool. Wszyscy spotkali się w hotelu Sheraton. Jurek jest w Anglii od niedawna i słabo mówi po angielsku, jako pomoc kuchenna trafił do Sheratona dzięki swojemu kumplowi, który w tym hotelu jest kucharzem. W hotelu poznaje młodszą o kilkanaście lat kelnerkę, Ewelinę. Dziewczyna mieszka w jednym "flat" razem z Rafałem i Anią, również kelnerami.

Każdy z bohaterów przywiózł do Anglii swoją historię. Jurek po rozwodzie z żoną chce stanąć na nogi, Ewelina próbuje się otrząsnąć po nieudanym związku, Rafał z Anią już jako para przyjechali tutaj za chlebem - on nie mógł znaleźć dobrej pracy w zawodzie spawacza, a jej sprzykrzyło się siedzenie na kasie w Biedronce.

Oprócz sytuacji życiowej i emocjonalnej głównych bohaterów książki, poznajemy też realia życia w tygodniowym cyklu pracy. Autor podkreśla angielską specyfikę, ruch lewostronny, inne wtyczki do gniazdek, prąd opłacany funtem co 24 godziny itp.

Najwięcej uwagi Gębski poświęca opisom pracy zarobkowej bohaterów i ich użeraniu się z przełożonymi, często kładącymi naszym rodakom kłody pod nogi. W pracowniczych perypetiach towarzyszymy przeważnie Jurkowi, z którego perspektywy najczęściej prowadzona jest narracja powieści. To on musi znosić złośliwości i szykany Berniego i jako "nowy", ze słabą znajomością angielskiego, traktowany jest z góry. To również Jurek, pragnąc dorobić na sprzątaniu pościeli w tym samym hotelu, poznaje starszą od siebie, ale bardzo otwartą na wszelkie formy kontaktów towarzyskich Megan.

Ireneusz Gębski funduje czytelnikom "Big Brothera" z życia polskiego emigranta. Śledząc losy bohaterów, dowiadujemy się, kto z kim się spotyka, kto komu się podoba, kto ma jakie problemy. Cieniem na opowiadanych historiach kładzie się prosty, niezdarny styl (np. "Ta ostatnia niechętnie zwierzała się z osobistych spraw, zwłaszcza takich, które były jeszcze w toku."), w którym do wypowiedzi wkradają się określenia potoczne. Nie najlepiej wypada też próba oddania języka swoich bohaterów w dialogach, a fatalnym pomysłem jest ubarwianie komentarzy narratora o przysłowia i mądrości ludowe.

Książka "W cieniu Sheratona" jest niezbyt błyskotliwym, ale wiarygodnym, faktograficznym portretem polskiej emigracji na Wyspach. Fabuła prowadzona jest w serialowym stylu, jakby wzorowana na produkcji Telewizji Polskiej - "Londyńczycy". Ma bardziej zwartą formułę niż poprzednia książka Gębskiego "Spowiedź bezrobotnego", jest jednak mniej wartościowa. Przypomina pamiętnik i to chyba jej największa wada, bowiem niekoniecznie lubimy czytać cudze wspomnienia spisane nie najlepszą polszczyzną na stu sześćdziesięciu stronach. Ja nie lubię.

Łukasz Rudzińskirecenzje@trojmiasto.pl

Opinie (260) ponad 20 zablokowanych

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-12-13 15:40

Może jakiś tytuł

jeśli oczywiście pamiętasz...

Też ja
12 lat
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

jeśli oczywiście pamiętasz...
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-12-13 16:54

Emigracja

Stek bzdur,wlasnie emigracja jest dla ludzi silnych i przebojowych.Dlaczego nie piszecie o osiagnieciach Polakow na emigracji.Wielu z nich sie ksztalci,zaklada wlasne firmy.Znam dziewczyne samotna matke ,ktora w Polsce mieszkajac w malym miescie nie miala szans na prace i godne zycie.Tutaj pracuje w sadzie i konczy studia prawnicze,bedac samotna matka z dzieckiem.Panstwo jej pomaga dostaje dodatek jako samotna matka by sie mogla ksztalcic.Wiekszosc z was nie zna realiow zycia w uk.Ja mieszkam w tym kraju od 3 lat,moj maz jest szefem w restauracji.Gdybysmy byli nieudacznikami nie poradzilibysmy sobie.W miejscowosci w ktorej mieszkamy Polacy sa doceniani.

Gosia
12 lat
- 3 0
Twoja opinia

Zmień treść

Stek bzdur,wlasnie emigracja jest dla ludzi silnych i przebojowych.Dlaczego nie piszecie o osiagnieciach Polakow na emigracji.Wielu z nich sie ksztalci,zaklada wlasne firmy.Znam dziewczyne samotna matke ,ktora w Polsce mieszkajac w malym miescie nie miala szans na prace i godne zycie.Tutaj pracuje w sadzie i konczy studia prawnicze,bedac samotna matka z dzieckiem.Panstwo jej pomaga dostaje dodatek jako samotna matka by sie mogla ksztalcic.Wiekszosc z was nie zna realiow zycia w uk.Ja mieszkam w tym kraju od 3 lat,moj maz jest szefem w restauracji.Gdybysmy byli nieudacznikami nie poradzilibysmy sobie.W miejscowosci w ktorej mieszkamy Polacy sa doceniani.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-12-13 22:08

Młodzi dziękują Platformie Obywatelskiej. Znowu będziemy razem w następnych wyborach.

12 lat
- 0 1
Twoja opinia

Zmień treść

Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2011-12-14 04:25

na emigracji mozna tez zrobic kariere

jak sie ma ambicje i inteligencje to zagranica daje mozliwosci rozwoju. wyjechalam w 2001 i zaczelam od sprzatania bo nie znalam jezyka a teraz jestem naczelna departamentu projektowania i mam pod soba ludzi wyksztalconych z calego swiata.wiec mi nie mowcie ze nie mozna. trzeba tylko chciec.

monika
12 lat
- 2 0
Twoja opinia

Zmień treść

jak sie ma ambicje i inteligencje to zagranica daje mozliwosci rozwoju. wyjechalam w 2001 i zaczelam od sprzatania bo nie znalam jezyka a teraz jestem naczelna departamentu projektowania i mam pod soba ludzi wyksztalconych z calego swiata.wiec mi nie mowcie ze nie mozna. trzeba tylko chciec.
Regulamin dodawania opinii