• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Bóg chaosu w Gdyni - o spektaklu "Bóg" Teatru Miejskiego

Łukasz Rudziński
25 marca 2012 (artykuł sprzed 12 lat) 
Twórcy i zarazem anty-twórcy przedstawienia - Kretynik (Bogdan Smagacki) i Schizokrates (Andrzej Redosz, po prawej) niczym Asterix i Obelix walczą z przeciwnościami losu, ale jak tu walczyć w sztuce pozbawionej początku, środka i końca? Twórcy i zarazem anty-twórcy przedstawienia - Kretynik (Bogdan Smagacki) i Schizokrates (Andrzej Redosz, po prawej) niczym Asterix i Obelix walczą z przeciwnościami losu, ale jak tu walczyć w sztuce pozbawionej początku, środka i końca?

Gdyby sukces premiery zależał od ilości wypowiadanych przez aktorów odwołań do miejscowości, w której jest grany, "Bóg" Teatru Miejskiego musiałby okazać się sukcesem, ba - hitem, granym przez dziesięciolecia. Niestety, liczy się także reżyseria, aktorstwo i oryginalność, czyli to, co w gdyńskiej premierze szwankuje.



Także w człowieku antycznym mają prawo odezwać się pierwotne instynkty, zwłaszcza, gdy ma do czynienia ze spragnioną seksu atrakcyjną brunetką... Także w człowieku antycznym mają prawo odezwać się pierwotne instynkty, zwłaszcza, gdy ma do czynienia ze spragnioną seksu atrakcyjną brunetką...
Pewnie wszystko byłoby o wiele prostsze, gdyby w losy bohaterów nie zechciały wmieszać się mityczne Parki. A ściślej rzecz ujmując - Bob Parki (Maciej Sykała, po lewej) i Wendy Parki (Małgorzata Talarczyk, po prawej) - amerykańscy turyści. Pewnie wszystko byłoby o wiele prostsze, gdyby w losy bohaterów nie zechciały wmieszać się mityczne Parki. A ściślej rzecz ujmując - Bob Parki (Maciej Sykała, po lewej) i Wendy Parki (Małgorzata Talarczyk, po prawej) - amerykańscy turyści.
Najciekawszą rolę przedstawienia z niewielkich epizodów buduje Piotr Michalski, najpierw strażnik miejski, potem strażnik w pałacu króla. Najciekawszą rolę przedstawienia z niewielkich epizodów buduje Piotr Michalski, najpierw strażnik miejski, potem strażnik w pałacu króla.
W "Bogu" w reż. Grzegorza Kempinsky`ego znalazło się miejsce i na "Kalinke" i na grecką "Zorbę". W "Bogu" w reż. Grzegorza Kempinsky`ego znalazło się miejsce i na "Kalinke" i na grecką "Zorbę".
Niełatwo opisać o czym jest sztuka "Bóg", ponieważ jej autor, Woody Allen, gmatwa wątki, miesza porządki, żongluje konwencjami, wybebeszając przy okazji przed widzem teatralne chwyty. Prześmiewczy, zakrapiany tu i ówdzie gorzką "allenowską" refleksją tekst pierwotnie naszpikowany był odniesieniami do amerykańskiej kultury. Część z nich w oderwaniu od Nowego Jorku (w którym Allen osadził akcję "Boga" w 1975 roku), jest mało zrozumiała, więc reżyser Grzegorz Kempinsky doszedł do wniosku, że warto je przenieść na rodzimy grunt.

Sama sztuka to żartobliwa forma "teatru w teatrze", w którym dwóch bohaterów - autor Schizokrates (ironiczne alter-ego Woody'ego Allena) i aktor Kretynik - usiłuje stworzyć i wystawić tekst Schizokratesa, by zdobyć laury w konkursie dramatycznym w starożytnych Atenach. Obaj są jednak antyczni i współcześni jednocześnie, zmagają się z rzeczywistością i fikcją, na przekór teatralnym normom i konwenansom. To teatralna wariacja na kształt filmowych Asterixa i Obelixa. Kretynik i Schizokrates biorą więc udział w przedsięwzięciu z pogranicza farsy, kabaretu i zwyczajnej zgrywy. Pomaga im (lub przeszkadza) szereg epizodycznych postaci (niektóre zostały dopisane przez reżysera): od suflerki, przez gorącą Doris Levine i mające moc sprawczą Parki, po strażnika miejskiego lub pseudo-antyczny chór.

Od 2007 roku, gdy "Bóg" w reżyserii Grzegorza Kempinsky'ego powstał po raz pierwszy, reżyser przenosi realia sztuki i tę samą inscenizację w miejsce, gdzie ma być grana. W Sosnowcu publiczność śmiała się z "Będzinia" i katowickiej AWF, którą ukończyła urocza Dorota Lewinska (u Allena wspomniana Doris Levine) czy ze Złotej Maski, za którą dziękuje Schizokrates. W Lublinie zaś Dorota Lewinska pochodzi już z podlubelskiego Lubartowa, a publiczność przyjeżdża do teatru z niedalekich Biłgoraja czy Zamościa. I w Sosnowcu, i w Lublinie pojawia się też Chochoł z "Wesela", który na góralską nutę wnosi sporo ożywienia do tej zwariowanej komedii. W rolach "telefonicznych" występują zaś reżyser i dyrektor teatru (obaj "w zastępstwie" samego Allena, który w polskich realizacjach Kempinsky'ego pozostaje nieuchwytny).

Także w Teatrze Miejskim w Gdyni aż roi się od nawiązań do "miasta z morza i marzeń" i okolicy. Tym razem Dorota Lewinska jest Kaszubką z Wejherowa (w oryginale była Żydówką), Schizokrates wzrusza się wizją otrzymania Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (u Allena Nagrody Tony), w wypowiedziach aktorów co raz pojawiają się różne dzielnice Gdyni lub sam Teatr Miejski, a nazwa miasta odmieniona zostaje bodaj przez wszystkie przypadki. Oczywiście wzorem poprzednich "Bogów" Kempinsky'ego aktorzy zwracają się do siebie przeważnie prawdziwymi imionami, często nawiązując do swojej sytuacji osobistej i swoich ostatnich ról.

Są w przedstawieniu Teatru Miejskiego w Gdyni momenty naprawdę udane - wejście Chochoła lub strażnika miejskiego, czy podróż Kretynika do pałacu króla, któremu ma dostarczyć niezmiernie ważną wiadomość. Jednak dość niedbale tym razem przez reżysera złożony spektakl rozłazi się i rozpada na szereg mniej lub bardziej efektownych epizodów. Gdyński "Bóg" grzęźnie w chaosie, przez długie fragmenty pozbawione tempa, pikanterii i aktorskiej siły wyrazu.

Blado wypada upozowany na Allena Schizokrates (Andrzej Redosz) - wycofany, defensywny, pozbawiony siły przebicia nawet na tle niewielkich postaci epizodycznych, lepiej prezentuje się Kretynik Bogdana Smagackiego, (trochę Bart Flinston, trochę bohater innej premiery Miejskiego - Michel Houllié, w którego wyraźnie wstąpił tytułowy "Bóg mordu") chociaż to i tak jedna ze słabszych ról komediowych tego aktora w ostatnich latach.

Swobodnie i z werwą swoje role odgrywają Szymon Sędrowski (Chochoł / Chór, w wersji Woody'ego Allena Blanche Dubois z "Tramwaju zwanego pożądaniem" Tennessee Williamsa) i Monika Babicka (Dorota Lewinska), tyle że dla nich to żadna nowość, bo do niedawna oboje grali właśnie te partie w lubelskiej odsłonie przedstawienia Kempinsky'ego. Wart zapamiętania jest epizod Piotra Michalskiego, który ze świetnym wyczuciem oddaje niezbyt rozgarniętego stróża prawa. Zupełnie papierowa pozostaje za to Inspicjentka Agaty Moszumańskiej, nazywana niekiedy przez aktorów Antygoną (nawiązanie do niedawnej inscenizacji Leszka Mądzika z Moszumańską w tytułowej roli).

Produkcyjniak Kempinsky'ego momentami osuwa się w tanią rewię, innym razem zaskakuje poważnym tonem, by zaraz ten ton wyśmiać. Trudno oceniać inscenizację, która w kolejnych spektaklach w innych miastach pozostaje taka sama (z wyjątkiem aktorów, lokalnej specyfiki i mało istotnych detali). Zarówno w Sosnowcu, jak i w Lublinie spektakl spotkał się z dobrym przyjęciem. Jego gdyńska realizacja to pełna taniej kokieterii i zagrywek pod publiczkę prowincjonalna komedyjka, z przesłaniem o trudnej doli artysty w tle. Szkoda, że dopisane i przerobione fragmenty tekstu tracą pazur zajadle przenikliwego humoru Woody'ego Allena, którego w "Bogu" pozostaje zaskakująco mało.

Spektakl

7.6
24 oceny

Bóg

spektakl dramatyczny

Miejsca

Spektakle

Opinie (24)

  • Opinia

    Generalnie podpisuję się pod opinią Pana Redaktora. Faktycznie spektakl "nie równy", zbyt dużo nawiązań do "lokalności", epatowania tą lokalnością w szerokim tego znaczeniu. A przecież sztuka ma zdecydowanie inne przesłanie, które trudniej przez to wychwycić. Jeśli chodzi o grę aktorów moim zdaniem nie było słabych punktów. Będę bronił jednak Pana Andrzeja Regosza, a także Pana Bogdana Smagackiego, którego widzimy ostatnio we wszystkich premierach i bardzo dobrze, świetny aktor nie tylko komediowy /chociaż na tym polu dał się poznać chyba najlepiej/. Oczywiście jestem pod wrażeniem ról epizodycznych, granych przez Panią Dorotę Lulkę i Pana Piotra Michalskiego, absolutnie wielki profesjonalizm. W mojej ocenie wysokie noty należą się także Pani Monice Babickiej oraz Panu Grzegorzowi Wolfowi. Pozostali zagrali na swoim dobrym poziomie. Przepraszam za zbyt długi wywód oceniający aktorów, ale im przede wszystkim należą się laurki za pracę. Chociaż te laurki także należą się wszystkim współtwórcom spektaklu oraz Dyrekcji Teatru za prawidłowy kierunek i powrót do dobrego poziomu przedstawień. Polecam bardzo pójście do Teatru Miejskiego w Gdyni na sztukę "BÓG", gwarancja dobrze spędzonego czasu, prawie dwie godziny szczerego śmiechu, a na minusy /niewielkie/ proponuję przymknąć oko.

    • 20 5

  • spektakl nie rewelacyjny, ale dobry.

    Warto pójść.

    • 6 10

  • Znakomita rozrywka (1)

    Przekornie wobec nagłówka stwierdzam, że nie tylko rozrywka, ale też sztuka nakłaniająca do głębszej refleksji. Moim zdaniem świetnie uchwycony duch Allena, znakomita rola Andrzeja Redosza, z niebywałą energią zagrana Dorota Lewińska przez Monikę Babicką. Nie zgodzę się z Panem Rudzińskim co do oceny gry Agaty Moszumańskiej, której Antygona nie była rewelacyjna, to jednak Inspicjentka w założonym, burleskowym wariancie - świetna. Niewielka rola Doroty Lulki, jako Suflerki, to wręcz perełka aktorska. Naprawdę byłem zaskoczony świetną grą całego zespołu, który (co w tym przypadku nie było grzechem) momentami bawił się na scenie tak samo dobrze, jak publiczność. Może było kilka momentów, gdzie śmiech był zastępowany przez rechot, ale marginalnie i bez wpływu na całość. Czułem też lekki niedosyt, jako mieszkaniec Sopotu, że reżyser w swojej adaptacji skupił się tak bardzo na Gdyni, ale cóż - w końcu to Teatr Miejski. Warto też wspomnieć, że sztuka jest nie tylko dla krytyków, ale głównie dla publiczności, a ta dała wyraz swojej aprobacie nie tak częstej przecież - owacji na stojąco.

    • 10 10

    • :)

      Pozdrawiam serdecznie Jaśka z Sopotu!!!!

      • 0 0

  • ABSURD PONAD WSZYSTKO- I W TO MI GRAJ!

    Zapraszam wszystkich serdecznie na "Boga" do Gdyńskiego Gombrowicza. Gwarantowane dwie godziny szczerego śmiechu. Gra aktorska w 100% profesjonalna. Redosz, Babicka, Sędrowski., Smagacki- REWELACJA!!!
    Dziękuję aktorom za świetny spektakl.

    • 12 11

  • To niewiarygodne jaki pech prześladuje ten Teatr. Spektakl beznadziejny, nudny, niestety reżyser pogubił się bardzo. Nie ma tu ról godnych uwagi. Smagacki już mi się przejadł. Są ciekawsi aktorzy w tym zespole i przystojniejsi. Ogólnie WIELKIE NIC, NUDA!

    • 14 11

  • Polecam

    Właśnie wróciliśmy i chętnie poszłabym ponownie...
    Warto jeżeli lubicie się pośmiać i spędzić czas w towarzystwie świetnego zespołu aktorów Teatru Miejskiego !
    Pan Smagacki - jak zawsze - rewelacja !!!
    Pozdrawiamy z Wejherowa :)))

    • 8 10

  • Szkoda dobrych Gdyńskich Aktorów

    Świetna gra aktorska Bogdana Smagackiego ratuje nieudaną próbę przeniesienia humoru Woody Allena na scenę Teatru Miejskiego. Sztuka nudna, humor ciężki odwołujący się do najniższych instynktów. Woody Allen, którego jestem duży fanem by się załamał. Ja się też załamałem. Generalnie szkoda czasu.

    • 14 1

  • Pyszna pointa :

    Produkcyjniak Kempinsky'ego momentami osuwa się w tanią rewię, innym razem zaskakuje poważnym tonem, by zaraz ten ton wyśmiać. Trudno oceniać inscenizację, która w kolejnych spektaklach w innych miastach pozostaje taka sama (z wyjątkiem aktorów, lokalnej specyfiki i mało istotnych detali). Zarówno w Sosnowcu, jak i w Lublinie spektakl spotkał się z dobrym przyjęciem. Jego gdyńska realizacja to pełna taniej kokieterii i zagrywek pod publiczkę prowincjonalna komedyjka, z przesłaniem o trudnej doli artysty w tle. Szkoda, że dopisane i przerobione fragmenty tekstu tracą pazur zajadle przenikliwego humoru Woody'ego Allena, którego w "Bogu" pozostaje zaskakująco mało.

    • 6 3

  • Prowincjonalna komedyjka w prowincjonalnym teatrze

    • 11 6

  • Warto

    Polecam,polecam,polecam!Ubawiliśmy się świetnie.
    Aktorzy stanęli na wysokości zadania.Jeśli ktoś nie lubi "prowincjonalnych teatrów" niech wybiera inne formy - może stadion:)

    • 8 11

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

Tryptyk "Sąd Ostateczny" Hansa Memlinga można zobaczyć w:

 

Najczęściej czytane