Gdyby sukces premiery zależał od ilości wypowiadanych przez aktorów odwołań do miejscowości, w której jest grany, "Bóg" Teatru Miejskiego musiałby okazać się sukcesem, ba - hitem, granym przez dziesięciolecia. Niestety, liczy się także reżyseria, aktorstwo i oryginalność, czyli to, co w gdyńskiej premierze szwankuje.
|
|
|
|
2012-03-28 08:29
dobrze się bawią na tym spektaklu, w weekend Radio Gdańsk również dało wyraz, że to bdb spektakl, były wypowiedzi zadowolonych widzów. Tymczasem pan Rudzinski wybrzydza i łoi ten spektakl ale zauważyłem, że recenzje teatralne na tym portalu są wg schematu im lepsza sztuka tym gorsza recenzja i na odwrót.
2012-05-04 22:30
Co by tu dodać... Może tak: oglądałam "Boga" już po raz trzeci, tzn. w trzeciej wersji. Pierwsze moje spotkanie z tym spektaklem zafundowała mi Polonia i to na nieszczęście pozostałych wersji... :) Co jak co, ale Marii Seweryn w roli Kretynika... eh, ciężko dorównać. Pan Smagowski średnio mnie ujął. No, były momenty gdzie pokazał się ze swietnej strony, ale calość sylwetki jego postaci uważam za trochę niemrawą, zabrakło w niej zadziorności ;) Jeśłi już jesteśmy przy grze aktorskiej - najbardziej ujęła mnie pani Dorota Lulka (Suflerka). Jej postać była odegrana rewelacyjnie, lekko, swobodnie, bardzo naturalnie, bez fałszu. Szczerze była mnie największą frajdą na tym spektaklu. Pan Redosz zagrał z kolei bardzo poprawnie, ale czy coś ponadto? Kompletnie nie podobała mi się (ba1 wręcz irytowała) rola Inspicjentki Agaty Moszumańskiej. Przykro mi to pisać, ale to co zaprezentowała na scenie było straszne. Czy nikt nie zwrócił na to uwagi podczas prób? Aaa, zapomniałabym o Kobiecie z nożem w plecach - również świetna rola! :) A reszta? Ach, scenariusz taki świetny, ale pan Kempinksy niestety odjął mu uroku, lekkości i tej "celnej szpilki". Szczerze mówiąc przez cały spektakl miałam wrażenie, że to człowiek, który nie do końca "czuje" Allena. Myślę, ze bez wątpienia dogadałaby się z nim Janda, bo to było po prostu widać (nie mówię o grze aktorskiej, ale o scenariuszu, konwencji, wstawkach, światłach, aranżacji piosenek). Cóż, zakończenie wypadło mdło, prowizorycznie, miałam wrażenie, że nawet improwizacyjnie. A przecież Allen tyle nam mówi na końcu! Zresztą, on zawsze najwiecej wtedy mówi - najchętniej zaczynałby sztukę od końca ;) Acha, któś tu wspomniał, ze w przedstawieniu tyle było elementów "lokalności" - z jednej strony taki jest oryginał, a z drugiej zgadzam się, że było tego ciut za dużo. Chyba idealnie wyważył to wlaśnie Teatr Polonia. Podsumowując ten długi wywód i tak polecam się wybrać. Mimo paru minusów tekst jest na tyle świetny, że broni się sam. I niesposób wyjść z sali bez paru pytań/spostrzeżeń w głowie.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Ile lat istniała Sopocka Scena Off de BICZ?
