• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Zagubiona Kasia z Heilbronnu

Łukasz Rudziński
4 lutego 2011 (artykuł sprzed 13 lat) 
aktualizacja: godz. 04:50 (5 lutego 2011)
Miłość góry przenosi... ale czy zawsze? (na zdjęciu Michał Kowalski - Fryderyk, Hrabia von Strahl oraz Katarzyna Kaźmierczak - Kasia z Heilbronnu) Miłość góry przenosi... ale czy zawsze? (na zdjęciu Michał Kowalski - Fryderyk, Hrabia von Strahl oraz Katarzyna Kaźmierczak - Kasia z Heilbronnu)

Piękna baśń o miłości pozostaje po prostu... baśnią o miłości. "Kasia z Heilbronnu" Teatru Wybrzeże nie niesie za sobą nowych znaczeń, nie uwspółcześnia, nie rozjaśnia dość zawiłej fabuły romantycznego dramatu z początku XIX wieku. Przeciwnie. Grzęźnie w chaosie. Ale pozwala spędzić przeszło półtorej godziny w bajce dla dorosłych. Mało?



Jak na intrygę dworską przystało nie obędzie się bez listów, konwenansów i zachowań na pokaz. Jak na intrygę dworską przystało nie obędzie się bez listów, konwenansów i zachowań na pokaz.
W sztuce Heinricha von Kleista sen ma funkcję... proroczą. W sztuce Heinricha von Kleista sen ma funkcję... proroczą.
Świat bohaterów odbija się w lustrze, ze wszelkimi małymi i większymi niegodziwościami. Świat bohaterów odbija się w lustrze, ze wszelkimi małymi i większymi niegodziwościami.
Fryderyk za wszelką cenę chce się oczyścić z zarzutów o nadużycia wobec Kasi. Posunie się w tym celu do najbardziej radykalnych metod. Fryderyk za wszelką cenę chce się oczyścić z zarzutów o nadużycia wobec Kasi. Posunie się w tym celu do najbardziej radykalnych metod.
Tekstowi Heinricha von Kleista można z marszu przypisać uniwersalne wartości, które uratowały go od zapomnienia, chociaż sam Goethe uznał tę sztukę za "zadziwiającą mieszaninę sensu i bezsensu" i nie dopuścił do premiery w niemieckim Weimarze. W "Kasi z Heilbronnu" odnajdziemy pogoń za pięknem i przemijającą młodością, ludzkie namiętności, kobiecą zazdrość i zawiść czy bezwzględną walkę o mężczyznę, który, jak na dramat rycerski, okazuje się wyjątkowo niemęski.

Reżyser Krzysztof Rekowski swój spektakl traktuje jak baśń. Rządzą w nim więc baśniowe prawa, poetyka snu dominuje nad rzeczywistością, to co realne miesza się z fantazją. Jedna oniryczna wizja goni drugą, jeszcze bardziej oniryczną. Nic dziwnego, że w gąszczu przeróżnych wspomnień i retrospekcji naprawdę trudno się połapać.

W postaciach Kasi i Kunegundy, rywalizujących, każda na swój sposób, o względy Fryderyka, dostrzec można baśniowe wzory dobra i zła, prawości i niegodziwości. Wykpiony przez von Kleista dramat rycerski w spektaklu Rekowskiego staje się udaną parodią rycerskiego pojedynku, w wyniku którego Fryderyk ocala Kunegundę, późniejszą narzeczoną. Z pewnością można też w osobie Fryderyka (oprócz karykatury rycerza) dopatrzeć się diagnozy współczesnego mężczyzny - wycofanego, biernego, miotającego się bez celu wiecznego chłopca. Można, tylko po co? Rekowski nie prowokuje do myślenia, zaprasza widzów do teatru po to, aby pokazać im romantyczną bajkę.

Spektakl rozgrywa się we wspaniałej, monumentalnej przestrzeni, wykreowanej przez Macieja Chojnackiego. Na niemal pustej scenie widać jedynie drewniane krzesła, a w tle niebieskie bramy kontrastujące z smutną, czarną kolorystyką całości oraz pałacowe kolumny, "ścięte" dokładnie na wysokości piętra. Jednak tym, co wypełnia scenę, jest ogromne "lustro weneckie", umieszczone ukośnie nad sceną, nadające wydarzeniom efekt synchronizacji świata rzeczywistego i fikcji, a kiedy trzeba, przepuszczające światło i ukazujące postaci umieszczone za nim lub spełniające funkcję ekranu dla wizualizacji.

W tej scenografii rozgrywa się typowy romans. Ona kocha jego, on kocha ją, ale tylko na pokaz, bo w rzeczywistości on kocha inną, tylko jeszcze o tym nie wie. W śnie poznaje prawdziwą wybrankę swego serca, a ona w bliźniaczym samym śnie poznaje jego. Reżyser w tę historię stara się tknąć powiew grozy, co niekiedy pozwala strawić pozbawione przeważnie logiki wydarzenia, kiedy indziej nadaje im wymiar niezamierzonej groteski.

Rekowski sięga po techniki filmowe, melodramat, posiłkuje się estetyką kiczu. Im bardziej pobudza maszynerię sceny i pompuje efektami swoją inscenizację, tym bardziej rozpaczliwe wydają się umizgi aktorów, jakby nieco zagubionych, odklejonych od bohaterów, pozostawionych samym sobie. Trudno przekonująco odegrać monolog do kuli bilardowej, albo kilkuminutowe duszenie krzesłem. Tym bardziej, że tempo siada już w drugiej scenie (sąd kapturowy). Szkoda, gdyż obiecujący, dwuznaczny początek, rozbudza nadzieje. Po precyzyjnej, wycyzelowanej konstrukcji bohaterów polskiego pierwowzoru "Kasi..." w reż. Jerzego Jarockiego (1994), z Kingą Preis w roli tytułowej i Mariuszem Bonaszewskim jako Fryderykiem nie ma tutaj śladu.

Nie oznacza to, że aktorzy gdańskiego spektaklu grają źle. Katarzyna Kaźmierczak buduje jedną z najciekawszych swoich ról w Wybrzeżu - jej Kasia jest wiernopoddańcza i irytująca niczym Gombrowiczowska Iwona, a zarazem budzi dużą, niewytłumaczalną sympatię. Małgorzata Brajner daje Kunegundzie determinację i osobowość "wampirycznie" łaknącej miłości kobiety, a w wyniosłą jaśniepańskość ubiera postać Hrabiny Marzena Nieczuja-Urbańska. Tylko Michał Kowalski (Fryderyk) jest spętany w swojej roli i zagubiony jak jego bohater.

Krzysztof Rekowski miał do dyspozycji sporo atutów. Działający na wyobraźnię tekst, świetną scenografię, dobrą, niebanalną muzykę (Marcin Mirowski) i ambitnych, nieco mniej grających ostatnio aktorów, ale zwyczajnie nie znalazł pomysłu na spektakl. Jednak historie miłosne zawsze są w modzie. Jedna mniej, czy więcej nie robi specjalnej różnicy. Ale właśnie "Kasia z Heilbronnu" mogła tę różnicę zrobić. Mogła.

Spektakl

7.5
28 ocen

Kasia z Heilbronnu

spektakl dramatyczny

Miejsca

Spektakle

Opinie (30)

  • Zagubiony recenzent (1)

    Nierzetelna i grafomańsko napisana recenzja nie może być podstawą do oceny spektaklu, który jest godny uwagi i polecenia. Jeżeli zarzutem recenzenta jest „gąszcz przeróżnych wspomnień i retrospekcji w których trudno się połapać”, to widocznie powinien zamienić krytykę spektakli Teatru Wybrzeże na Teatr Miniatura. Jeżeli natomiast ktoś potrzebuje wyeksponowany czarno na białym problem sztuki, bo inaczej czuje się „zagubiony”, znaczy to że nie powinien chodzić na takie dzieła, jak właśnie „Kasia z Heilbronnu”. Piękno tej sztuki, które opiera się na baśniowej opowieści wynika jeszcze z jednego faktu, niedopowiedzenia. Właśnie ta cecha chcąc też czy nie zaczyna nas zmuszać do myślenia. Niestety, widać że niektórzy są oporni na ten przekaz. Szkoda. W szczególności przykre jest to, że krytycy teatralni bardzo często powierzchownie patrzą na sztukę.

    • 7 6

    • Cóż...

      Nie jestem krytykiem teatralnym, a mimo to również uważam, że sztuka była okropna. Nie jestem w tym osądzie odosobniona bo rozmawiałam już z kilkoma osobami, którym także się nie podobało. Zamiast "niedopowiedzenia" ja tam widziałam totalny chaos, brak pomysłu i zagmatwanie czegoś, czego siłą w pierwotej wersji była prostota. Miała być ładna opowiastka o miłości, wyszedł cięzkostrawny gniot.

      • 5 0

  • premiera Kasia z.....

    Uważam ze scenografia, może i nowoczesna, ale nijak nie mogę zrozumieć, dlaczego w tak wąskim ograniczonym wymiarze sztukę klasyczną feruje sie jakimiś efektami swietlnymi, które nijak maja się do klasycznej sztuki, sceny... to wystarczy pojsc do kina do cholerki!!!!

    • 2 5

  • premiera

    zgadzam sie z przedmówcą, niewiele można zrozumieć!!! Pomijam aktorów, którzy włożyli serce, talent ale niewielu widzów ich zapamięta, niestety jestem równie jak inni, zawiedziona, pomysłami Sceny Wybrzeżowej. Szkoda kasy! Od lat obserwuję poczynania nowych dyrektorów tej sceny z nadzieja na klasyczne propozycje dla zwykłego, przeciętnego widza..... bez zmian!!!! Ostatnio słyszę od znajomych cioć i babć (zwykłych milosników teatru) jak cudowne scenografie można zobaczyć w teatrze lalkowym w Gdańsku!!! Teatr dla dzieci ale z jaką klasą, z jakim rozmachem...

    • 6 4

  • Karwowski

    Ostatni raz byłem w teatrze 4 lata temu. Wczoraj byłem znowu. Poczułem się się jak głupek, bo nic nie zrozumiałem. Brawa dla aktorów. Do zobaczenia za 4 lata. Inżynier Karwowski

    • 7 2

  • Nuuuuda i chaos

    Po 15 minutach byłam znudzona, po godzinie już naprawdę zła... Żal aktorów, którzy naprawdę świetnie grają, szkoda tylko, że w beznadziejnych sztukach. Jedyny plus dla "Kasi..." za niby minimalistyczną scenografię ale baaaardzo magiczną dzięki efektom.

    • 11 0

  • masakra

    • 7 7

  • (1)

    Zagubiona Kasia z Heilbronnuna bo.....nie wie ile ma brać za wstęp!.Za pierwszy raz 100 zł potem po 40 zł nie dziewię się ....zagubieniu :)

    • 2 8

    • 100 zł. za premierę, a później bilety są w przedziale cenowym 20-40 zł. Wystarczy zajrzeć na stronę internetową teatru.

      • 4 0

  • Biednie ,minimalistycznie , przaśnie czyli -teatr Wybrzeże wystawia (2)

    Miała byc baśniowa opowieść, wyszło skąpstwo i oszczędzanie na wszystkim , a zaraz walną argument - bo to teatr antymieszczański!!! No to zegnajcie....

    • 8 11

    • (1)

      albo powiedzą, że komuś zabrakło wyobrazni :0

      • 3 2

      • pewnie ,zawsze winien jest widz który nie zrozumiał . posiada za małą dawkę wyobrazni itp. A guzik prawda ,wyobrazni i weny zabrakło ale twórcy spektaklu .

        • 2 3

  • Dajcie mi stół a zrobię wam scenografię (1)

    I znowu za główną scenografię robi pusta scena i stół?
    Tak jak w "Zmierzchu Bogów","Blaszanym bębenku".
    Wybrzeże potrzebuje jakiejś porywającej sztuki na miarę"Tytusa Andronikusa".

    • 7 11

    • stół do odebrania w ikei. prosze go sobie poskręcać i czekamy na efekty. powodzenia :)

      • 2 1

  • a..

    Było tak jak byc powinno, z klasa, ciekawoscia.
    Szkoda tylko ze czesc osob nie wylacza telefonu, siega po gumy do zucia i gada!
    ...

    • 9 1

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

W którym roku odbył się pierwszy pokaz "Pierścienia Nibelunga" w Gdańsku?

 

Najczęściej czytane