Uczestnicy i uczestniczki warsztatów będą komponować własne historie używając fotografii pochodzących ze zbiorów fotograficznych znalezionych w internecie i z gdańskich archiwów. Zdjęcia opracowane w formie cyfrowej będą układać w programach do montażu, tak by tworzyły opowieść w formie tzw. slideshow.
Podobne wydarzenia
niedziela, godz. godz., 12:00
wtorek, godz. 18:00 - 19:30
Zajęcia zaprezentują możliwość tworzenia opowieści ze zdjęć, które zrobił ktoś inny. Ten rodzaj działania to jeden ze sposobów korzystania z wizualnych zasobów kultury, która w dobie cyfrowych mediów produkuje niekończące się ilości obrazów. Można go stosować zarówno wobec zdjęć jak i filmów (technika found footage - materiału znalezionego). Od przeszło wieku przetwarza się też obiekty, zmieniając ich sens i zastosowanie, zarówno w sztuce (ready made) jak i ekologicznym projektowaniu korzystającym z materiałów do recyklingu. Warsztat będzie podróżą w czas i miejsce ich powstania, opowieścią o życiu miasta. A także nauką tworzenia struktury opowieści wizualnej.
Na warsztaty zabierzcie swój sprzęt komputerowy.
Kiedy: 3,10,17 grudnia. 7 stycznia (poniedziałek) 17:00-20:00.
Gdzie: Projektornia GAK, ul. Dworska 29a.
Koszt udziału: 20 zł za cały cykl.
Ilość miejsc ograniczona.
Zgłaszać się można za pośrednictwem formularza, który pobrać można ze strony: projektornia.art.pl
Więcej informacji: projektornia@gak.gda.pl, 583434691.
Prowadzenie: Bogna Burska
mieszka w Trójmieście, pracuje w Katedrze Intermediów ASP Gdańsk, gdzie w 2009 roku obroniła doktorat. Jest malarką, autorką filmów, instalacji i fotografii. Ukończyła warszawską ASP (2001). Pierwsze obrazy, malowane palcami bezpośrednio na podłożu (płótno, ściana, szkło), tworzą kompozycje przypominające zakrzepłe smugi krwi. Równolegle artystka zajmuje się aranżowaniem wnętrz (pokoi dziecięcych, korytarzy, buduarów) o niepokojącej aurze, osiąganej poprzez drobne interwencje: znaczący nieład, zaplamiona pościel, jadowity pająk (Arachne, 2003), tworząc przestrzenie pełne napięcia, wytrącające widzów z ogólnie przyjętych schematów percepcyjnych.
Komponuje też mozaikowe układy kolorowych fotografii, w których np. zestawia uszkodzone fragmenty ciała z kwiatami ("Życie jest piękne", 2002). W pracach wideo wykorzystuje sekwencje z popularnych filmów oraz telewizyjnych relacji ("Salon telewizyjny", 2004; "Deszcz w Paryżu", 2004), wchodząc w polemikę z kanonami estetyki i przyzwyczajeniami zakorzenionymi w wizualnej warstwie kultury. Ostatnio pracowała nad serią filmów wideo ("Gra z przemieszczającymi się zwierciadłami" 2006-2008) pokazującą mechanizmy powstawania i obrazowania współczesnych narracji kulturowych. Artystka wystawia w kraju i za granicą.