Wydarzenie w ramach
Podobne wydarzenia
poniedziałek, godz. 18:00
Gdańsk,
Pub Polufka
Wstęp wolny
środa, godz. 20:00
Gdańsk,
Filharmonia Bałtycka
Teatr Gry i Ludzie powstał w 1996 roku. Od początku swego istnienia realizował spektakle plenerowe, prezentując je w całym kraju. W 2003 r. premierą "Miłości Fedry" Sary Kane z cyklu "Nowa Dramaturgia" oficjalnie rozpoczął działalność na własnej scenie, która mieści się w starym dworcu PKP w Katowicach Dąbrówce Małej. Kolejną premierą były "Niezidentyfikowane szczątki ludzkie i prawdziwa natura miłości" wg Brada Frasera w reżyserii Roberta Talarczyka w czerwcu 2004r.
Kuglarze
Spektakl "Kuglarze" to próba odtworzenia atmosfery średniowiecznych widowisk jarmarcznych. Ważna inspiracje stanowiła powieść Wacława Berenta Żywe kamienie i zawarty w niej obraz życia średniowiecznych wędrownych artystów; ówczesnych outsiderów, wysoko ceniącym swoja niezależność i swobodę. W mury miast i grodów wnosili oni śmiech i radość, ale tez i zamęt, godząc swym nieskrępowanym zachowaniem w obyczajność ludzi osiadłych. W ich sztuce, opowieściach i pieśniach, żywa była tradycja wędrownych poetów, dlatego wysokie miesza się tu z niskim. Pokazują średniowiecze z perspektywy ludzi wolnych, uchylających się powszechnym normom, kpiących z hierarchii i autorytetów. Dzięki temu wiele tu radości i zmysłowości pozornie w tej epoce nieobecnych. W przedstawieniu pojawiają się świeckie pieśni i melodie z epoki. Są one dopełnieniem akcji i łącznikiem poszczególnych scen. Grupa kuglarzy przybywa na miejski rynek i burzy miejski spokój. Dynamiczny rytm instrumentów rozkręcą widowisko. Pierwsza część to popisy akrobatów, żonglerów i dmuchacza ogniem, podszyte dowcipem i humorem. Pokaz przerywa awantura o arogancką i bezwstydną skoczkę , pojmaną przez oburzonych stróżów obyczajów. Potem na scenie pojawiają się charakterystyczne obrazki z epoki: rozbuchany zmysłowo taniec z kozłem, męskie zaloty do cnotliwych panien z zamku, walka ze smokiem. Tu następuje kolejny zwrot akcji: dumny poeta buntuje się przeciwko ulotności słowa i bezsensowi życia. Ów bunt udaje się załagodzić śpiewem, tańcem, winem i obecnością kobiet. A posępną kostuchę ogrywa się po prostu w karty. Przy wtórze instrumentów i śpiewu kuglarze wyruszają w dalsza drogę, żeby w innym miejscu zacząć swoja opowieść od początku. I tak bez końca.
Spektakl "Kuglarze" to próba odtworzenia atmosfery średniowiecznych widowisk jarmarcznych. Ważna inspiracje stanowiła powieść Wacława Berenta Żywe kamienie i zawarty w niej obraz życia średniowiecznych wędrownych artystów; ówczesnych outsiderów, wysoko ceniącym swoja niezależność i swobodę. W mury miast i grodów wnosili oni śmiech i radość, ale tez i zamęt, godząc swym nieskrępowanym zachowaniem w obyczajność ludzi osiadłych. W ich sztuce, opowieściach i pieśniach, żywa była tradycja wędrownych poetów, dlatego wysokie miesza się tu z niskim. Pokazują średniowiecze z perspektywy ludzi wolnych, uchylających się powszechnym normom, kpiących z hierarchii i autorytetów. Dzięki temu wiele tu radości i zmysłowości pozornie w tej epoce nieobecnych. W przedstawieniu pojawiają się świeckie pieśni i melodie z epoki. Są one dopełnieniem akcji i łącznikiem poszczególnych scen. Grupa kuglarzy przybywa na miejski rynek i burzy miejski spokój. Dynamiczny rytm instrumentów rozkręcą widowisko. Pierwsza część to popisy akrobatów, żonglerów i dmuchacza ogniem, podszyte dowcipem i humorem. Pokaz przerywa awantura o arogancką i bezwstydną skoczkę , pojmaną przez oburzonych stróżów obyczajów. Potem na scenie pojawiają się charakterystyczne obrazki z epoki: rozbuchany zmysłowo taniec z kozłem, męskie zaloty do cnotliwych panien z zamku, walka ze smokiem. Tu następuje kolejny zwrot akcji: dumny poeta buntuje się przeciwko ulotności słowa i bezsensowi życia. Ów bunt udaje się załagodzić śpiewem, tańcem, winem i obecnością kobiet. A posępną kostuchę ogrywa się po prostu w karty. Przy wtórze instrumentów i śpiewu kuglarze wyruszają w dalsza drogę, żeby w innym miejscu zacząć swoja opowieść od początku. I tak bez końca.
Filmy