Wernisaż wystawy fotografii pt. "Światy nierównoległe" autorstwa Marcina Wojtkiewicza w galerii DA 13.10 o godzinie 17.30.
Marcin Wojtkiewicz. Urodzony w czasach przedziwnych, żyje z ciekawości. Uczony z trudem, próbował złamać wiele karier pedagogicznych. Znawca rowów przydrożnych. Złodziej cieni drzew. Ciągle próbuje ukraść wiatr wiatrakom, a niebu błękit. Przyjaciel polnych strachów. Czciciel pustych plaż. Często spotykany miedzy niebem, a brzegiem. Przebywa to blisko, to daleko, poszukując sąsiadów z nierównoległej rzeczywistości. Zapalony uczestnik dyskusji nie na temat. Wielbiciel spotkań przypadkowych. Spojrzenie na świat wspomaga różnymi soczewkami. Mało jest rzeczy, których do oka przyłożyć by nie próbował (trzeba przyznać, że nie zawsze były to próby udane). Uczestniczył w różnych projektach. Nie wszystkich się wstydzi. Czasem ogląda różne wydawnictwa ze swoimi zdjęciami, ciesząc się, gdy kogoś jeszcze na oglądaniu ich przyłapie. Wiedziony przezornością, fotografie wystawia, zachęcając przed ich oglądaniem, do picia trunków, które zwykle przychylność spojrzenia znacznie poprawiają. Przyłożył rękę i obiektyw do dwóch plakatów na Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Od 15 lat przeszkadza wieść spokojne życie słupom ogłoszeniowym i tablicom informacyjnym, burząc ich spokój teatralnymi plakatami. Wspomaga miasta i imprezy przez nie organizowane, kolorami swoich afiszy. Namiętnie uczestniczy w zmuszaniu ludzi do odwiedzania imprez najprzeróżniejszych, projektując łatwiejsze lub trudniejsze do odczytania zaproszenia. Przedziera się przez świat jak wszyscy, to poruszając się w przód, to znów po śladach własnych, mniejsze lub większe wydeptując koła. Często żyje na kredyt, któż tego jednak dziś nie czyni.
Marcin Wojtkiewicz. Urodzony w czasach przedziwnych, żyje z ciekawości. Uczony z trudem, próbował złamać wiele karier pedagogicznych. Znawca rowów przydrożnych. Złodziej cieni drzew. Ciągle próbuje ukraść wiatr wiatrakom, a niebu błękit. Przyjaciel polnych strachów. Czciciel pustych plaż. Często spotykany miedzy niebem, a brzegiem. Przebywa to blisko, to daleko, poszukując sąsiadów z nierównoległej rzeczywistości. Zapalony uczestnik dyskusji nie na temat. Wielbiciel spotkań przypadkowych. Spojrzenie na świat wspomaga różnymi soczewkami. Mało jest rzeczy, których do oka przyłożyć by nie próbował (trzeba przyznać, że nie zawsze były to próby udane). Uczestniczył w różnych projektach. Nie wszystkich się wstydzi. Czasem ogląda różne wydawnictwa ze swoimi zdjęciami, ciesząc się, gdy kogoś jeszcze na oglądaniu ich przyłapie. Wiedziony przezornością, fotografie wystawia, zachęcając przed ich oglądaniem, do picia trunków, które zwykle przychylność spojrzenia znacznie poprawiają. Przyłożył rękę i obiektyw do dwóch plakatów na Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Od 15 lat przeszkadza wieść spokojne życie słupom ogłoszeniowym i tablicom informacyjnym, burząc ich spokój teatralnymi plakatami. Wspomaga miasta i imprezy przez nie organizowane, kolorami swoich afiszy. Namiętnie uczestniczy w zmuszaniu ludzi do odwiedzania imprez najprzeróżniejszych, projektując łatwiejsze lub trudniejsze do odczytania zaproszenia. Przedziera się przez świat jak wszyscy, to poruszając się w przód, to znów po śladach własnych, mniejsze lub większe wydeptując koła. Często żyje na kredyt, któż tego jednak dziś nie czyni.
Filmy