Podobne wydarzenia
poniedziałek, godz. 18:00
Gdańsk,
Pub Polufka
Wstęp wolny
sobota, godz. 19:00
Gdańsk,
Filharmonia Bałtycka
Teatr Krok – „Nie zawsze możesz mieć co chcesz”
Teatr Krok jest teatrem studenckim działającym od grudnia 2004 roku przy Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej. Na próby umawiają się w jednej z sal dydaktycznych, przestawiają krzesła w taki sposób, aby było jak najwięcej przestrzeni i zaczynają działania. W kwietniu 2005 roku na terenie uczelni odbyła się premiera spektaklu „Nie zawsze możesz mieć co chcesz”. Spektakl oparty na geście, skrócie myślowym i scenach – obrazach. Jest to historia opowiadająca o działaniach przypadkowych, pomyłkach w działaniu oraz o działaniach zamierzonych.
„Pewne niedokładności naszych czynności psychicznych, tudzież pewne działania, które wydają się niezamierzone, przy zbadaniu ich (…) okazują się doskonale umotywowane i zdeterminowane przez motywy nie znane świadomości” (Z. Freud, „Psychopatologia życia codziennego”, PWN 2003).
Osoby interesujące się kinem dostrzegą zapewne w przedstawieniu nawiązanie do filmu Vanilla Sky (C. Crowe 2001).
Autorem spektaklu jest Przemysław Stępniewski – aktor teatru Znak od kilku lat pracujący z młodzieżą w różnym wieku.
Występują: Aleksandra Wiśniewska, Dominika Bystrzejewska, Aleksandra Skrzypek, Aleksandra Górecka, Paweł Doczyk, Marek Łukowski, Bartłomiej Gruba.
Wykorzystano muzykę: Ryuichi Sakamoto, Sigur Ros;
Elementy scenografii: Jakub Burdak
STTN 2005: Choćby o Krok wyżej
Cisza. Z niej małymi kroczkami wyłania się cichy dźwięk. Organki. Melodia płynąca powoli przeciąga się z lekka podobnie jak ciemność. Na środku sceny stoi grający na instrumencie mężczyzna. Swoją muzyką otwiera spektakl „Nie zawsze możesz mieć, co chcesz” Teatru Krok.
Szereg różnych postaci reprezentujących różne typy osobowości. A wśród nich jedna zagubiona, szukająca swego miejsca na ziemi. Czy można temu przedstawieniu nadać miano inscenizacji odzwierciedlającej odwieczne pytania: kim jesteśmy i czego tak naprawdę chcemy? Do czego dążymy i jakie są nasze cele?
Na to pytanie każdy znajdzie inną odpowiedź. Bo sztukę tę można interpretować wielorako i chyba jest to jedna z wielu rzeczy stanowiących jej urok. Oryginalny pomysł to połowa sukcesu. Jednak jego wykonanie wydaje się być znacznie trudniejszą sprawą.
Poradził sobie z tym doskonale autor widowiska Przemysław Stępniewski: „Inspiracją była dla mnie obserwacja zachowań ludzkich – podkreślił. - Pomysły czerpię z życia, z podpatrywania tych, którzy mnie otaczają. Właściwie każdy z aktorów odgrywa taką rolę, która w moim odczuciu odpowiada jego codziennym czynom” - dodał.
Nie jest to łatwe przedstawienie. Wymaga od widza pewnej specyficznej formy zaangażowania, wniknięcia w losy bohaterów kreowane przez wybornych aktorów. Ich grze towarzyszy osobliwa muzyka Ryuichi Sakamoto czy Sigur Ros oraz dokładnie zarysowane obrazy frustracji i zagubienia, jakie towarzyszą obecnie młodym ludziom. Szczególnie zachwyca różnorodność przedstawionych na scenie typów psychologicznych postaci.
Zobaczyć oznacza tutaj: zrozumieć, dostrzec więcej. Przeniknąć siebie samego, by z niewytłumaczalnego przenieść się o krok wyżej – w głąb myśli determinujących ludzkie działanie. Czy nie tego pragnie każdy z nas? Pozwólmy więc magii spektaklów teatralnych dać bezwiednie poprowadzić się za rękę.. Pozwólmy sobie samym na dystans do świata. I wreszcie, pozwólmy aurze niezwyczajnie opowiedzianej historii codzienności zawładnąć nami przez chwilę.
Spektakl odbył się w ramach VIII Spotkań Trójmiejskich Teatrów Niezależnych, które miały miejsce w dniach 16-18 grudnia 2005 roku. Impreza zorganizowana została przez Miejski Dom Kultury - Integracyjny Klub Artystyczny Winda w Gdańsku. Patronat medialny objęła platforma PMedia.pl.
Ilość miejsc ograniczona.
Teatr Krok jest teatrem studenckim działającym od grudnia 2004 roku przy Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej. Na próby umawiają się w jednej z sal dydaktycznych, przestawiają krzesła w taki sposób, aby było jak najwięcej przestrzeni i zaczynają działania. W kwietniu 2005 roku na terenie uczelni odbyła się premiera spektaklu „Nie zawsze możesz mieć co chcesz”. Spektakl oparty na geście, skrócie myślowym i scenach – obrazach. Jest to historia opowiadająca o działaniach przypadkowych, pomyłkach w działaniu oraz o działaniach zamierzonych.
„Pewne niedokładności naszych czynności psychicznych, tudzież pewne działania, które wydają się niezamierzone, przy zbadaniu ich (…) okazują się doskonale umotywowane i zdeterminowane przez motywy nie znane świadomości” (Z. Freud, „Psychopatologia życia codziennego”, PWN 2003).
Osoby interesujące się kinem dostrzegą zapewne w przedstawieniu nawiązanie do filmu Vanilla Sky (C. Crowe 2001).
Autorem spektaklu jest Przemysław Stępniewski – aktor teatru Znak od kilku lat pracujący z młodzieżą w różnym wieku.
Występują: Aleksandra Wiśniewska, Dominika Bystrzejewska, Aleksandra Skrzypek, Aleksandra Górecka, Paweł Doczyk, Marek Łukowski, Bartłomiej Gruba.
Wykorzystano muzykę: Ryuichi Sakamoto, Sigur Ros;
Elementy scenografii: Jakub Burdak
STTN 2005: Choćby o Krok wyżej
Cisza. Z niej małymi kroczkami wyłania się cichy dźwięk. Organki. Melodia płynąca powoli przeciąga się z lekka podobnie jak ciemność. Na środku sceny stoi grający na instrumencie mężczyzna. Swoją muzyką otwiera spektakl „Nie zawsze możesz mieć, co chcesz” Teatru Krok.
Szereg różnych postaci reprezentujących różne typy osobowości. A wśród nich jedna zagubiona, szukająca swego miejsca na ziemi. Czy można temu przedstawieniu nadać miano inscenizacji odzwierciedlającej odwieczne pytania: kim jesteśmy i czego tak naprawdę chcemy? Do czego dążymy i jakie są nasze cele?
Na to pytanie każdy znajdzie inną odpowiedź. Bo sztukę tę można interpretować wielorako i chyba jest to jedna z wielu rzeczy stanowiących jej urok. Oryginalny pomysł to połowa sukcesu. Jednak jego wykonanie wydaje się być znacznie trudniejszą sprawą.
Poradził sobie z tym doskonale autor widowiska Przemysław Stępniewski: „Inspiracją była dla mnie obserwacja zachowań ludzkich – podkreślił. - Pomysły czerpię z życia, z podpatrywania tych, którzy mnie otaczają. Właściwie każdy z aktorów odgrywa taką rolę, która w moim odczuciu odpowiada jego codziennym czynom” - dodał.
Nie jest to łatwe przedstawienie. Wymaga od widza pewnej specyficznej formy zaangażowania, wniknięcia w losy bohaterów kreowane przez wybornych aktorów. Ich grze towarzyszy osobliwa muzyka Ryuichi Sakamoto czy Sigur Ros oraz dokładnie zarysowane obrazy frustracji i zagubienia, jakie towarzyszą obecnie młodym ludziom. Szczególnie zachwyca różnorodność przedstawionych na scenie typów psychologicznych postaci.
Zobaczyć oznacza tutaj: zrozumieć, dostrzec więcej. Przeniknąć siebie samego, by z niewytłumaczalnego przenieść się o krok wyżej – w głąb myśli determinujących ludzkie działanie. Czy nie tego pragnie każdy z nas? Pozwólmy więc magii spektaklów teatralnych dać bezwiednie poprowadzić się za rękę.. Pozwólmy sobie samym na dystans do świata. I wreszcie, pozwólmy aurze niezwyczajnie opowiedzianej historii codzienności zawładnąć nami przez chwilę.
Spektakl odbył się w ramach VIII Spotkań Trójmiejskich Teatrów Niezależnych, które miały miejsce w dniach 16-18 grudnia 2005 roku. Impreza zorganizowana została przez Miejski Dom Kultury - Integracyjny Klub Artystyczny Winda w Gdańsku. Patronat medialny objęła platforma PMedia.pl.
Ilość miejsc ograniczona.
Filmy