Państwowa Opera Bałtycka konsekwentnie odświeża swój repertuar. Trzy jednoaktówki składające się na "Men's Dance" zabierają nas w odmienne obszary tańca, które z klasycznym baletem niewiele mają wspólnego. Każdy w tym wielogłosie może znaleźć coś dla siebie.
2009-02-08 12:16
Nie przesadzałbym z tą świetnością techniczną pani Gizy. Jest dość sztywna i tylko poprawnie wykonuje kolejne figury. A żeby pisać o tańcu, trzeba się na tym trochę znać... Pozdrawiam,
Dariusz L.
2009-02-08 14:54
wlasnie trzeba sie znac prosze pana. trzeba byc slepym albo nienormalnym zeby mowic o tej tancerce ze nie jest taka swietna technicznie.
2009-02-08 14:49
ludzie przestancie lukrowac to co sie stalo z operą to porazka...mens dance to kicz jeszcze pierwsza czesc jakos idzie ale reszta to porazka a juz trzecia częśc buca, geja, debila w. misiuro to juz dno !!! tempo slimaka denna horeografia szkoda czasu juz samo zatrudnienie swoich starych kolesi to przegiecie..kolesie maja po 40 lat zreszta co to za pomysl aby ogladac nagich facetow widac wojtka to kreci...szkoda kasy lepiej juz isc do kina..wspolczuje tancerzą, ze muszą cos takiego tanczyc...widz.
2009-02-08 13:24
Każdy ma prawo do swojego odczytania i swojej oceny. Moim zdaniem mistrzostwo rosło z każdym następnym aktem. Choć punkt wyjścia był świetny - czyli Tango life. Piękny, czarujący, elegancki, dynamiczny.
Przybyłowicz za to bardziej kameralny i bardziej magiczny. Wszystko było perfekcyjnie przemyślane, te cudowne stroje, projekcja video, muzyka i ... dywan. Urzekające!
Za to Misiuro... To już była inna klasa. To było coś w rodzaju taniec a wszechświat. Zrobiła się szczelinka i można było podejrzeć podświadomość, tajemne rytuały i prymitywną, pierwotną podszewkę człowieka. Naprawdę coś wielkiego. Dziękuję.
2009-02-08 11:31
To przyjemność czytać teksty Łukasza Rudzińskiego. To jeden z nielicznych gdańskich recenzentów, który po pierwsze nie ideologizuje apriorycznie swego sądu, a po drugie stara się wejść w materię, o której pisze i ją także poczuć. Choć moja opinia na temat Men's dance jest nieco inna. Tango life to nieporozumienie - niesie je tylko fala popularności tego tańca - i muzycznie i choreograficznie.
Misiuro zbudował co najmniej kilka cudownych obrazów, ale co z tego? O czym on do nas tak krzyczy?
Przybyłowicz jako jedyny ma nie tylko coś do powiedzenia, ale posiadł także język, którym biegle się posiłkuje. Mistrz!
2009-02-07 22:45
o rany!-tak skomplikowanej recenzji dawno nie czytałam-szanowny autorze-prościej i przejrzyściej prosimy bo taki slowotok kompletnie rozmywa istotę rzeczy...
2009-02-08 06:24
"Potok słów rozmywający istotę rzeczy"? Dla mnie recenzja jest przejrzysta i zgodna z moimi odczuciami dotyczącymi Mens Dance. A może poprostu powinieneś/aś wpierw zobaczyć to przedstawienie, żeby zrozumieć jak trudno pisac o sztuce takiej jak połączone muzyka, obraz i taniec, które przecież nie są "słowne". Taki przekład to wcale nie taka prosta rzecz. Jedyne co bym mogła zarzucić to, to że autor zdradza zbyt wiele szczegółów ze spektakli.
2009-02-07 23:41
A mi właśnie podoba się ten styl. Mam szczerze dość prostackich, głupawych relacji prasowych (bo nie recenzji), napisanych prymitywnym językiem. Tu przynajmniej autor używa normalnego języka, bez tych płytkich sformułowań rodem z Faktu.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
W 2012 roku Gdańsk był jednym z gospodarzy:
Filmy