Profesjonalni aktorzy, tancerki, kabareciarze, "standapowcy", happenerzy, dramatopisarz, a nawet zwyciężczyni XI edycji "Tańca z gwiazdami" i wielu, wielu innych. Co ich łączy? - udział w gdańskim Wybrzeżaku. Stowarzyszenie Teatralno-Edukacyjne "Wybrzeżak" było kuźnią talentów, miejscem spotkań, niezłą szkołą życia. Wspominamy jedną z największych instytucji edukacyjnych na Pomorzu.
Radzą sobie jak mogą. Jedni pokończyli szkoły aktorskie i, jak
Marcin Borchardt z Bałtyckiego Teatru Dramatycznego w Koszalinie, grają w teatrach zawodowych. Na aktorstwo zdecydowali się również inni "po Wybrzeżakowcy", laureaci Telekamer 2010 - najlepszą aktorką wybrano
Julię Kamińską, gwiazdę "BrzydUli" i niedawną zwyciężczynię kolejnej edycji "Tańca z gwiazdami". Telekamerę odebrał też Filip Bobek - serialowy partner Uli Cieplak, a dekadę wcześniej, kolega Kamińskiej z Wybrzeżaka.
Drudzy szukają swojego miejsca na scenie alternatywnej, w teatrze tańca, występach kabaretowych i okazajonalnych show. Jeszcze inni zamknęli rozdział życia związany z Wybrzeżakiem z bagażem ciekawych doświadczeń i realizują się zawodowo w zupełnie inny sposób.
-
Razem z kolegą poszliśmy na spektakl "Dzidziusia pana Laurenta" Rolanda Topora w reżyserii Marzeny Orszulak-Wojciechowskiej - wspomina
Abelard Giza, lider Kabaretu Limo. -
Po spektaklu była dyskusja o tym, co to jest Wybrzeżak, że jest fajne i żeby wpaść i spróbować. Kolega mnie wyciągnął na pierwsze zajęcia. Weszliśmy, a Marzena powiedziała, że albo bierzemy czynny udział, albo wychodzimy - nie ma siedzenia i patrzenia co robią inni. Byliśmy zaskoczeni, ale uznaliśmy, że spróbujemy. I tak zostało.Podobną drogę "werbunku" przeszły setki młodych ludzi, którzy spotykali się najpierw na dawnej Czarnej Sali Teatru Wybrzeże, potem, krótko, w sali prób nad Malarnią Teatru Wybrzeże, następnie w sali Domu Harcerza przy ul. Za Murami. Trafiali pod skrzydła pedagowów i wychowawców - trzech Marzen:
Orszulak-Wojciechowskiej,
Paludan oraz
Nieczui-Urbańskiej, aktorski Teatru Wybrzeże. Pobyt w Domu Harcerza zbiegł się ze złotym okresem działalności Wybrzeżaka -
Adam Rusiłowski, szef Wybrzeżaka pozyskał pieniądze z Unii Europejskiej, co umożliwiło dynamiczny rozwój instytucji. W 2002 roku Wybrzeżak zyskał osobowość prawną - powstało Stowarzyszenie Teatralno-Edukacyjne "Wybrzeżak". które rosło w siłę i liczbę uczestników stale urozmaicanych zajęć artystycznych.
-
Chęnie przychodziliśmy na warsztaty, a wieczorami mogliśmy ćwiczyć umiejętności nabyte podczas warsztatów podczas prób do kolejnych spektakli - dodaje
Wojciech Tremiszewski, dzisiaj lider formacji W Gorącej Wodzie Kompani, członek Kabaretu Limo, happener.
Hossa szybko się skończyła i koszt wynajmu sali w Domu Harcerza, okazał się zbyt wysoki. -
Nie uzyskaliśmy pomocy z Urzędu Miasta Gdańska, zaproponowano nam piwnicę, nadającą się do gruntownego remontu. Dlatego przenieśliśmy się do Gdyni - przypomina Tremiszewski.
Nową siedzibą Wybrzeżaka stała się Scena CIA (Centrum Interwencji Artystycznej) na I piętrze dworca SKM Gdynia Główna. Pieniędzy było jednak coraz mniej, a długów wręcz przeciwnie. Ostatnia przeprowadzka zaprowadziła uczestników Wybrzeżaka do Klubu Garnizowego, czyli dawanego Kina Zawisza w Gdańsku Wrzeszczu.
-
Aby ratować nasz teatr napisałem "Swing" - wierzyłem, że lekka i bardzo śmieszna sztuka zainteresuje publiczność i dzięki temu będziemy mogli opłacić prąd i jakoś pociągnąć wszystko dalej. Na walnym zebraniu w 2008 roku, na które przyszedłem z gotowym scenariuszem spektaklu, podjęliśmy jednak decyzję, że rozwiązujemy stowarzyszenie i tym samym Wybrzeżak przestał istnieć - mówi z żalem w głosie Abelard Giza, który swój "Swing" gra teraz z powodzeniem przy kompletach widzów.
Majątek stowarzyszenia (kamerę wideo) spieniężono, by pokryć długi, a dziesiątki uczestników spotkań i warsztatów rozjechało się po Polsce. Do dziś trudno znaleźć jakiekolwiek informacje o rozwiązaniuu Wybrzeżaka - na stronie miasta Gdańsk wciąż figurują jako działający teatr. -
Przez tę instytucję przewinęło się mnóstwo ludzi, którym Wybrzeżak dał bardzo wiele dobrego. Jedną z twarzy Wybrzeżaka była edukacja, ale oczywiście traktowaliśmy go też jako miejsce spotkań towarzyskich i dobrej zabawy - wspomina Wojtek Tremiszewski.
I właśnie radosna atmosfera spotkań młodzieży Wybrzeżaka stała się kością niezgody i, pośrednio, wpłynęła na tułaczkę instytucji. -
Było głośno, bo dzieciaki potrafią wygenerować wielki hałas. Dlatego sąsiedzi w naszych kolejnych lokalizacjach ciągle się na nas skarżyli. Teraz trochę ich rozumiem, wtedy wszyscy czuliśmy się z tym bardzo źle - komentuje lider Kabaretu Limo.
Część uczestników warsztatów Wybrzeżaka zaraziła się teatrem i działalnością sceniczną. Obecny skład kabaretu Limo poznał się właśnie w Wybrzeżaku. W Goręcej Wodzie Kompani w komplecie (kilkanaście osób) wywodzi się z tej instytucji.
Jakub Roszkowski został dramturgiem Teatru Wybrzeże, sztuki
Szymona Wróblewskiego grywane były w kilku polskich teatrach, w tym w Starym Teatrze w Krakowie, gdzie pracuje obecnie jako sekretarz literacki,
Kacper Ruciński promuje mało w Polsce znany typ występu scenicznego - stand up comedy.
-
Wybrzeżak powinien działać kształcąc kolejne pokolenia młodych ludzi - podsumowuje Abelard Giza. -
Była tu i zabawa, i nauka. Ale za tym muszą iść pieniądze, czego najlepszym dowodem przypadek Wybrzeżaka. Samym duchem i atmosferą żyć nie można, bo wtedy ten duch nie ma się gdzie podziać.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy