Wystawa fotograficzna Edwarda Hinza

Guadeloupe (przez tubylców także nazywana Gwada) to zamorski departament i jednocześnie jeden z regionów Francji składający się z grupy wysp w archipelagu Małych Antyli na Karaibach. Gwadelupa jest w pełni zintegrowaną częścią państwa francuskiego i przez to też jest częścią Wspólnoty Europejskiej. Środkiem płatniczym jest, tak jak w całej Francji, euro. Razem z Martyniką, Saint-Bathelemy i Sant-Martin tworzy grupę francuskich Antyli.

Od strony wschodniej Gwadelupę oblewają wody Oceanu Atlantyckiego, a od zachodu Morze Karaibskie. Różnica czasu w stosunku do Europy środkowej wynosi 5 godzin.

Guadeloupa swoją nazwę zawdzięcza Kolumbowi, który w 1493 odkrył ją podczas swojej drugiej podróży do "nowego świata". W 1635 wyspę zdobyli piraci francuscy, tworząc tu jedną ze swoich baz. Wyspa została wkrótce własnością Kompanii Zachodnioindyjskiej, a w 1674 przeszła pod zarząd państwowy Francji. Na przełomie XVIII i XIX wieku Wielka Brytania wielokrotnie zajmowała terytorium Gwadelupy. W latach 1813-1814 należała ona także do Szwecji. Od 1946 roku Gwadelupa i sąsiednie wyspy, m.in. część Saint-Martin i Saint-Barthélemy, są departamentem zamorskim Francji.
Guadeloupa składa się z 6 zaludnionych i wielu bezludnych wysp. Dwie główne wyspy: Basse-Terre i Grande-Terre leżą bardzo blisko siebie. Są one oddzielone cieśniną Rivere Salèe, która w najwęższym miejscu ma tylko 50-60 m szerokości.

Leżąca we wschodniej części archipelagu Grande-Terre jest stosunkowo płaska (max. wysokość wynosi zaledwie 136 m n.p.m.). W budowie geologicznej dominują tu skały wapienne. Wyspa ta otoczona jest rafami koralowymi. W jej zachodniej części leży także jej główne miasto Pointe-à-Pitre, gdzie znajduje się także międzynarodowe lotnisko Aeroporto Pole Caraibes - PTP, obsługujące ponad 2 miliony pasażerów (głównie turystów) rocznie. Lotnicze połączenia z Europą istnieją tylko z Paryża (głównie z lotniska Orly i rzadziej z lotniska Charles de Gaulle). Połączenia te obsługują linie "Air France" i "Air Caraibes".

Basse-Terre to większa z dwóch głównych wysp. Jest ona pochodzenia wulkanicznego. Masyw La Soufrière (1467 m n.p.m.) jest zaliczony do ciągle jeszcze aktywnych wulkanów. Na wyspie tej leży też stolica Guadeloupy, która nosi taką samą nazwę jak wyspa: Basse-Terre. Wyspa Basse-Terre jest w dużej części pokryta lasami tropikalnymi. Jednak w bezpośrednim sąsiedztwie wulkanu wychodzące z podłoża opary siarkowe spowodowały powstanie tam całkiem bezleśnej strefy.

Niedaleko wspomnianych wyżej wysp leżą, także zaludnione, dużo mniejsze wyspy: Marie-Galant i La Desiderade oraz dwie małe bezludne wyspy Ile de la Petite Terre.

Klimat Guadeloupy charakteryzuje się wysokimi, tropikalnymi temperaturami (29-32oC) oraz relatywnie niską wilgotnością. W okresie czerwiec-październik występuje tu zagrożenie huraganami. Ostatnie silne huragany (do 300 km/godz.) nawiedziły ten region we wrześniu 2017 roku. Pierwszy o imieniu Irma oszczędził Gueadeloupę, drugi o imieniu Marie przeszedł znacznie bliżej, powodując powstanie 10-cio metrowych fal w strefie brzegowej oraz niemal całkowite zniszczenie plantacji bananów.
Guadeloupa liczy niespełna 400 tys. mieszkańców, z czego 90% to potomkowie niewolników przywiezionych tu z afrykańskich kolonii francuskich. Większość miejscowej ludności (około 80%) jest wyznania rzymsko-katolickiego. W dalszym ciągu spora część ludności związana jest ze starymi wierzeniami (kult voodoo). Językiem urzędowym jest język francuski, jednak znaczna część mieszkańców posługuje się również lokalnym dialektem.

W gospodarce Gwadelupy dominują trzy sektory: turystyka, rolnictwo oraz przemysł spożywczy.
Dzięki warunkom klimatycznymi oraz z powodu braku bariery językowej Gwadelupa jest celem wypraw urlopowych obywateli Francji. Turystyka ta ulega znacznemu ograniczeniu jedynie w okresach występowania huraganów. Rocznie przybywa tu około 300 tys. turystów.

W rolnictwie dominuje uprawa trzciny cukrowej, bananów, owoców tropikalnych i warzyw. Znacznie mniejsze znaczenie ma hodowla bydła, trzody chlewnej i kóz.

Przemysł spożywczy bazuje na produktach miejscowych. Najważniejszymi jego gałęziami jest produkcja cukru i rumu.

Przy takiej strukturze przemysłu większość towarów, takich jak żywność, samochody oraz paliwa, jest importowana, głównie z Francji.