Podobne wydarzenia
w każdy wtorek (do 25.06), godz. 17:00
Gdańsk,
Teatr w Oknie
bilety 180 zł
niedziela, godz. 16:00, 19:00
Gdańsk,
Scena Teatralna NOT
XXXVI Rocznica
Gdyńskiego Grudnia 1970
teatr niezależny "Maszoperia"
zaprasza
17 grudnia 2006 r. o godz.19.00
na seans teatralny
Ludwika Lubieńskiego
pt.„Pałac Umarłych”.
Pokaz prowadzi Anna M.Miller
To już 40 pokaz "Pałacu Umarłych"!
W tym niecodziennym przedstawieniu brzmią jeszcze echa tragicznych grudniowych wydarzeń 17 grudnia 1970 r. w Gdyni, których naocznym świadkiem był autor „Pałacu Umarłych”.
Nie jest to konwencjonalny spektakl, to raczej ciągłe przymierzanie się do jego stworzenia. To próba teatru, jego poszukiwanie. Zostajemy zaproszeni do swoistego laboratorium na świadków rekonstruowania rzeczywistości po jakimś kataklizmie. Możemy wraz z autorem „wędrować” po scenie jak po cmentarzysku, szukając znaków życia; próbując choć na chwilę wskrzesić je we własnej wyobraźni. To sen. Widzimy powstające groteskowe, czasem melancholijne zjawy o zdeformowanych, nieokreślonych kształtach, które przemieszczane po scenie przez człowieka tworzą niepowtarzalną atmosferę, jakiejś żałosnej bajki o wielu naraz, pozornie dziwnych sensach.
„Pałac Umarłych”, u kresu lub... u zarania naszej ludzkiej wędrówki, to rzecz o nadziei narodzin człowieka dla życia i śmierci, dla siebie i drugiego człowieka, dla sztuki, dla teatru. To rzecz o nadziei narodzin z samotności wśród siebie i ludzi; samotności, którą tak bezwzględnie demaskują tworzone w nim figury-demony, pozostające do końca obojętne na próby porozumienia, nawet za cenę kolejnej zagłady.
Michał Kowalczyk :
"...poskładane bez pośpiechu "części niczego" zaczynają nagle przepełniać pałac fascynującym nieodgadnionym bytem pochodzącym jakby z ukrytej, nieco groteskowej, drugiej strony lustra /.../ Czy taki właśnie niemy obraz, z definicji będący zaprzeczeniem estetyki, może stanowić prawdziwie interesujące widza teatralne widowisko? Szczególnie dzisiaj, w czasach gdy do rangi bóstwa urastają młodość i uroda, a oznaki przemijania są sprytnie maskowane, bądź skrywane niczym rzecz wstydliwa?Czy warto w ogóle zawracać sobie jeszcze tym głowę..."
"Stoimy na pograniczu wyraźnie dostrzegalnych, skontrastowanych światów. Świata realnego i świata pełnego fantazji, świata przeszłości i teraźniejszości, świata tętniącego żywotnością w drastycznej konfrontacji z pełnym pustki, ciszy i obojętności na próby porozumienia, światem materii nieożywionej /.../"
"Przedstawienie wywołuje w widzu najgłębsze emocje, najpełniejszy sposób przeżywania teatru. Można zaryzykować stwierdzenie, iż spektakl nie został stworzony, by "podobać się" w rozumieniu prostych kategorii estetycznych. To nie jest właściwa kategoria jego oceny i odbioru. Pałac umarłych należy po prostu przeżyć w sposób autentyczny, odkrywając tym samym w sobie i w otaczającym świecie, całkiem nowe doznania...."
Zapraszamy!
Informacje: tel.602 857 604, 503 684 294
fot.A.Doering
Gdyńskiego Grudnia 1970
teatr niezależny "Maszoperia"
zaprasza
17 grudnia 2006 r. o godz.19.00
na seans teatralny
Ludwika Lubieńskiego
pt.„Pałac Umarłych”.
Pokaz prowadzi Anna M.Miller
To już 40 pokaz "Pałacu Umarłych"!
W tym niecodziennym przedstawieniu brzmią jeszcze echa tragicznych grudniowych wydarzeń 17 grudnia 1970 r. w Gdyni, których naocznym świadkiem był autor „Pałacu Umarłych”.
Nie jest to konwencjonalny spektakl, to raczej ciągłe przymierzanie się do jego stworzenia. To próba teatru, jego poszukiwanie. Zostajemy zaproszeni do swoistego laboratorium na świadków rekonstruowania rzeczywistości po jakimś kataklizmie. Możemy wraz z autorem „wędrować” po scenie jak po cmentarzysku, szukając znaków życia; próbując choć na chwilę wskrzesić je we własnej wyobraźni. To sen. Widzimy powstające groteskowe, czasem melancholijne zjawy o zdeformowanych, nieokreślonych kształtach, które przemieszczane po scenie przez człowieka tworzą niepowtarzalną atmosferę, jakiejś żałosnej bajki o wielu naraz, pozornie dziwnych sensach.
„Pałac Umarłych”, u kresu lub... u zarania naszej ludzkiej wędrówki, to rzecz o nadziei narodzin człowieka dla życia i śmierci, dla siebie i drugiego człowieka, dla sztuki, dla teatru. To rzecz o nadziei narodzin z samotności wśród siebie i ludzi; samotności, którą tak bezwzględnie demaskują tworzone w nim figury-demony, pozostające do końca obojętne na próby porozumienia, nawet za cenę kolejnej zagłady.
Michał Kowalczyk :
"...poskładane bez pośpiechu "części niczego" zaczynają nagle przepełniać pałac fascynującym nieodgadnionym bytem pochodzącym jakby z ukrytej, nieco groteskowej, drugiej strony lustra /.../ Czy taki właśnie niemy obraz, z definicji będący zaprzeczeniem estetyki, może stanowić prawdziwie interesujące widza teatralne widowisko? Szczególnie dzisiaj, w czasach gdy do rangi bóstwa urastają młodość i uroda, a oznaki przemijania są sprytnie maskowane, bądź skrywane niczym rzecz wstydliwa?Czy warto w ogóle zawracać sobie jeszcze tym głowę..."
"Stoimy na pograniczu wyraźnie dostrzegalnych, skontrastowanych światów. Świata realnego i świata pełnego fantazji, świata przeszłości i teraźniejszości, świata tętniącego żywotnością w drastycznej konfrontacji z pełnym pustki, ciszy i obojętności na próby porozumienia, światem materii nieożywionej /.../"
"Przedstawienie wywołuje w widzu najgłębsze emocje, najpełniejszy sposób przeżywania teatru. Można zaryzykować stwierdzenie, iż spektakl nie został stworzony, by "podobać się" w rozumieniu prostych kategorii estetycznych. To nie jest właściwa kategoria jego oceny i odbioru. Pałac umarłych należy po prostu przeżyć w sposób autentyczny, odkrywając tym samym w sobie i w otaczającym świecie, całkiem nowe doznania...."
Zapraszamy!
Informacje: tel.602 857 604, 503 684 294
fot.A.Doering
Filmy