Nie masz pieniędzy? - antyciało wisi w powietrzu. Recenzja spektaklu "Antyciało"

Łukasz Rudziński

11 kwietnia 2015 (artykuł sprzed 9 lat)

Opinie (7)

"Antyciało" autorstwa i w reżyserii Marcina Groty tonie w śmieciach. Na śmietnisku kloszardzi-dresiarze grają szereg epizodów poświęconych kapitalizmowi, globalizacji, bankowości i różnicom społecznym.

Nowy spektakl Marcina Groty jest próbą żartobliwo-kabaretowego sprzeciwu wobec globalizacji, dzikiego kapitalizmu i żarłocznego konsumpcjonizmu, których istotą jest podział na równych i równiejszych. Dawną Fortunę wyparła Gotówa. Na jej łaskę liczyć mogą tylko bogaci. Biedni warci są tylko tyle, ile mają w kieszeni. "Antyciało" pokazywane w Teatrze Gdynia Główna to jednak chaotyczny i bardzo nierówny spektakl.

Poznajemy ich na śmietnisku. Cała trójka bohaterów porusza się w przestrzeni zbudowanej z tysięcy rozrzuconych dookoła gazetek i ulotek reklamowych, pomiędzy którymi znajdzie się stacjonarny rower treningowy, rama lustra, abażur od lampy, para lalek-niemowlaków i kilka innych rekwizytów, służących aktorom za wiele więcej, niż wydawać by się mogło po ich typowym zastosowaniu. Ramą do lustra, lalką niemowlaka czy abażurem od lampy można strzelać jak z karabinu maszynowego, obcinać kończyny. Można je też potraktować jako element wszechobecnego handlu i wymienić na inny towar.

"Antyciało" to druga odsłona serialu teatralnego, poświęconego problematyce kapitalizmu. Pierwsza - "Bjóro" - zgodnie z nazwą dotyczyła przestrzeni biurowej i korporacyjnej. Marcin Grota stworzył wtedy zabawną opowieść, w której niczym zwierzęta w Wigilię Bożego Narodzenia, ludzkim głosem przemówiły artykuły biurowe i składniki wielkiej, korporacyjnej machiny, od ścian i sufitu, przez podłogi, po korporacyjne drzwi i okna, serwujące widzom pełne celnych spostrzeżeń, zabawne anegdotki, rymowanki oraz piosenki o życiu na korporacyjnej smyczy.

Ekipa "Antyciała" w komplecie. Od lewej: Bartłomiej Sudak, Agata Mieniuk i Jeremiasz Gzyl.

Tym razem zanurzamy się w świecie tajemniczego "antyciała". Cóż to takiego? Do końca nie wiadomo. Pewne jest, że to przeciwieństwo tego, co materialne i uchwytne. Z jednej strony upaja i stanowi cel samo w sobie, z drugiej przynosi smutek, nieszczęście i niespełnienie. Jest trochę jak nałóg, z którego chcemy się wyzwolić i zapowiedź innego, lepszego świata, która nie do końca znajduje pokrycie w rzeczywistości. Jak w scenie z dziennikarzem otrzymującym listy od sfrustrowanych czytelników. Dopiero, gdy wszyscy przestają pić "antyciało", następuje pełna zrozumienia życzliwość. Tyle, że autor tekstu i reżyser spektaklu, Marcin Grota, nie zamyka pojęcia "antyciała" w sztywnych ramach. To raczej podstawowy składnik kapitalizmu, przyjaciel Gotówy i młodszy brat handlu - widmo klęski finansowej i zysku w sferze duchowej. I właśnie koncepcja, w której, podobnie jak w "Bjórze", ale z perspektywy niedookreślonego "antyciała", aktorzy mierzą się z kwestiami kapitalizmu, finansów, bankowości i nierówności społecznej, jest najmocniejszym punktem przedstawienia.

Spektakl podzielony jest na szereg krótkich epizodów, zawierających wyraźnie określony początek i zakończonych przeważnie hasłem "koniec". Tym razem jednak aktorzy, upozowani na dresiarzy-kloszardów i nieco odróżniającej się od nich dziewczyny, grają bardzo mocną formą, a pomiędzy scenami (niekiedy i w trakcie nich) obrzucają się śmieciami, ganiają po scenie lub bawią się w wojnę. Strzelanka z "byle czego" co znajdzie się pod ręką, towarzyszy na przykład scenie w banku. Takie zabiegi skutecznie odwracają uwagę od treści, a czasem - jak w przypadku "bitwy" lalkami niemowlaków - są zwyczajnie niesmaczne.

Najciekawszym i najbardziej wyrazistym aktorem spektaklu jest Jeremiasz Gzyl.

Słuchamy opowieści przedstawianych w formie anegdot, wierszyków i piosenek. W najlepszej piosence spektaklu Agata Mieniuk rozdaje pieniądze, bo "Najważniejsza jest przecież rodzina". Udana jest także scena, w której Gotówa (znów Agata Mieniuk) ciągle obdarowuje Bogatego (Jeremiasz Gzyl) setkami tysięcy, Biednemu (Bartłomiej Sudak) pozostawiając dwa złote pięćdziesiąt cztery grosze. Bohater Sudaka innym razem opowie o dorastaniu w rodzinie, gdzie liczą się tylko dobra materialne albo spróbuje sprzedać Cokolwiek (Mieniuk), czyli stół, kubek, filiżankę czy obraz Klientowi (Gzyl). To gęste, często pomysłowe i zabawne scenki z pogranicza komedii, farsy i kabaretowej zgrywy. Ich forma często jednak utrudnia odbiór tekstu Marcina Groty, który w tym spektaklu, paradoksalnie, powinien dobrze wybrzmieć, by pozwolić widzom uchwycić sens przedstawienia.

Aktorsko spektakl należy do Jeremiasza Gzyla, który swoją energią sceniczną przyciąga uwagę nawet wtedy, gdy nie bierze bezpośredniego udziału w akcji. Choć nie ma tu miejsca na wielkie popisy i nikt nie tworzy wyjątkowych kreacji, to właśnie Gzyl, śmiesznie naciągający czapkę na uszy czy wkładający bluzę do spodni dresowych, najbardziej zapada w pamięć. Jednak zarówno Agata Mieniuk, jak i Bartłomiej Sudak prezentują się bez zarzutu.

Reżyser w zapowiedzi spektaklu wspomina o nowatorskiej metodzie teatralnej, jaką prowadzi aktorów, wywiedzionej z dorobku programowania neurolingwistycznego. Ile w tym prawdy, ile żartu, każdy musi osądzić sam. Jednak drugi odcinek serialu o kapitalizmie wypada mniej przekonująco niż początek serii. Jest dużo bardziej chaotyczny, a trafione w punkt pomysły sceniczne sąsiadują z zupełnie chybionymi. Tyle że, jak to serial, wciąga na tyle, że ciekawi, co będzie dalej.

Zdjęcia: Nie masz pieniędzy? - antyciało wisi w powietrzu. Recenzja spektaklu "Antyciało"

10.04.2015 Spektakl Antyciało w Teatrze Gdynia Główna

18 Zobacz zdjęcia

Łukasz Rudzińskirecenzje@trojmiasto.pl

Spektakl

8.8

16 ocen

Antyciało

spektakl dramatyczny

Miejsca

Teatr Gdynia Główna Gdynia, pl. Konstytucji 1

Spektakle

Antyciało

Opinie (7)

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-04-11 11:25

W którym kinie to puszczają??

Bo nie znalazłam w artykuliku??

9 lat
- 1 15
Twoja opinia

Zmień treść

Bo nie znalazłam w artykuliku??
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-04-11 16:16

Zachęcająca recenzja (4)

Lotność recenzenta powaliła mnie. Po trzykrotnym przeczytaniu zrozumiałam, co autor miał na myśli. Muszę obejrzeć ten spektakl. Z pewnością jest doskonały, skoro biegły literat nie potrafi prostym językiem dokonać oceny tego, co zobaczył. Przy tym piękne błędy stylistyczne: "Pewne jest, że to przeciwieństwo tego, co materialne i uchwytne.", "Bohater Sudaka innym razem opowie o dorastaniu w rodzinie...", "Ile w tym prawdy, ile żartu, każdy musi osądzić samemu.", "Tyle, że jak to serial, wciąga na tyle, że już ciekawi co będzie dalej.".

Rynienka
9 lat
- 10 6
Twoja opinia

Zmień treść

Lotność recenzenta powaliła mnie. Po trzykrotnym przeczytaniu zrozumiałam, co autor miał na myśli. Muszę obejrzeć ten spektakl. Z pewnością jest doskonały, skoro biegły literat nie potrafi prostym językiem dokonać oceny tego, co zobaczył. Przy tym piękne błędy stylistyczne: "Pewne jest, że to przeciwieństwo tego, co materialne i uchwytne.", "Bohater Sudaka innym razem opowie o dorastaniu w rodzinie...", "Ile w tym prawdy, ile żartu, każdy musi osądzić samemu.", "Tyle, że jak to serial, wciąga na tyle, że już ciekawi co będzie dalej.".
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-04-11 16:45
  
  Rynienko (2)
  
  Twój komentarz pachnie sfrustrowanym (współ)twórcą tego spektaklu. Taki ładny dzień, a Ty pełen(pełna) jadu. Nieładnie jest cytować wyrwany z kontekstu fragment zdania, które brzmi: "Bohater Sudaka innym razem opowie o dorastaniu w rodzinie, gdzie liczą się tylko dobra materialne".
  
  Nic to. Przeczytaj może jeszcze kilka razy. Może wtedy zrozumiesz, jak ja po pierwszym czytaniu, że to spektakl mocno taki se, ale z ciekawymi momentami. Mnie to wystarczy. Zamiast przedstawienia wybieram spacer, czego i Tobie życzę. No chyba, że z przyczyny wymienionej na początku, musisz być na nim obecny(a). To tłumaczyłoby tę frustrację. Miłego dnia
  
  czytelnik
  9 lat
  - 3 5
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Twój komentarz pachnie sfrustrowanym (współ)twórcą tego spektaklu. Taki ładny dzień, a Ty pełen(pełna) jadu. Nieładnie jest cytować wyrwany z kontekstu fragment zdania, które brzmi: "Bohater Sudaka innym razem opowie o dorastaniu w rodzinie, gdzie liczą się tylko dobra materialne". Nic to. Przeczytaj może jeszcze kilka razy. Może wtedy zrozumiesz, jak ja po pierwszym czytaniu, że to spektakl mocno taki se, ale z ciekawymi momentami. Mnie to wystarczy. Zamiast przedstawienia wybieram spacer, czego i Tobie życzę. No chyba, że z przyczyny wymienionej na początku, musisz być na nim obecny(a). To tłumaczyłoby tę frustrację. Miłego dnia
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2015-04-11 17:14
    
    Bingo! (1)
    
    Jestem polonistką. Słyszałeś o jedności czasu?
    
    Rynienka
    9 lat
    
    6 2
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    Jestem polonistką. Słyszałeś o jedności czasu?
    Regulamin dodawania opinii
    - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
      
      2015-04-11 19:19
      
      Czas jest tylko jeden. To jest mój czas. Karły milczeć!
      
      miłość do ludzi
      9 lat
      
      3 5
      
      Twoja opinia
      
      Zmień treść
      
      Czas jest tylko jeden. To jest mój czas. Karły milczeć!
      Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2015-04-12 10:46
  
  Niestety język polski idzie w zapomnienie. Mother daj dzusa z Orange bo jestem busy. Gratuluje.
  
  9 lat
  - 7 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Niestety język polski idzie w zapomnienie. Mother daj dzusa z Orange bo jestem busy. Gratuluje.
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2015-04-12 11:56

A mi się podobało :)

Adam
9 lat
- 8 1
Twoja opinia

Zmień treść

A mi się podobało :)
Regulamin dodawania opinii