Maciej Rauch / Agnieszka Diesing

Galeria Pionova
zaprasza na wystawy:

Maciej Rauch - Radość Nie-Istnienia

Agnieszka Diesing - City with no children

Wernisaż odbędzie się w piątek 11 lutego 2011 r.o godz. 19.00
Na wernisażu odbędzie się pokaz wideo Macieja Rauch.
Finisaż odbędzie się w sobotę 5 marca 2011 r. (podczas którego zaprezentowane
zostaną prace artysty z cyklu "Undergrowth").

Maciej Rauch - RADOŚĆ NIE-ISTNIENIA

Od zarania dziejów śmierć była nieodzownym tematem dla dzieł literackich i plastycznych. Śmierć jako element zbawienia, śmierć patetyczna i wzniosła, śmierć potraktowana przedmiotowo, śmierć masowa, anonimowa. Wiele by wyliczać. Jak my postrzegamy śmierć?
Media co dzień atakują nas papką okrucieństwa i tragedii ludzkiej. Widzimy tą brutalną stronę śmierci. Ludzi cierpiących na nieuleczalne choroby, mordowanych na ulicach, ginących w wojnach gdzieś na świecie. Maciej Rauch chce nam tego oszczędzić i pokazać śmierć... no właśnie? Jaką? Nie dostrzegamy tu rozlewu krwi, ani nie czujemy strachu, nie "ściągamy czapek z głów". Motyw śmierci u Macieja został potraktowany w sposób niezwykle osobliwy. Jego bohaterem są zwierzęta, pop - idole, nawet on sam. Pozwala widzowi dostrzec to na co zwykle nie zwraca uwagi. Bo któż z nas zatrzymuje się w zadumie nad martwym ptakiem, kotem czy psem? To widok na który możemy co najwyżej się wzdrygnąć, odwrócić głowę i pójść dalej. Jak autor pisze sam o swoich pracach:
Staram się śmierć wyidealizować, oczyścić, pozbawić ją jej naturalizmu, brzydoty i brudu. Chcę mówić o śmierci w przyjemny sposób.
Angdzelika Ślepowrońska

X

Agnieszka Diesing - CiITY WITH NO CHILDREN

Przemierzając wielkie aglomeracje miejskie takie jak Gdańsk, Łódź czy Warszawa możemy napotkać na dziesiątki twarzy. Wszędzie otaczają nas ludzie. Gdy nagle znikają, przestają być konkretnymi jenostkami i okazuje się, że miasta mogą bywać puste... Zestaw fotografii został wykonany podczas codziennnej tułaczki z aparatem po mieście we dnie i w nocy - na ulicach, imprezach, w hotelach. Nie ma jednego bohatera, konkretu. Jest tylko otoczenie, w którym ci wszyscy młodzi ludzie żyją na codzień, przeżywają chwile euforii oraz smutku, poczucie wspólnoty i poczucie osamotnienia. Będąc członkiem tej gupy nie udaje mi się jednak pozostać obiektywną. Zestaw przeze mnie zaproponowany jest moim prywatnym komentarzem na temat kondycji młodych ludzi żyjących w dużych miastach.