Ikona Trójcy Świętej u franciszkanów

TRÓJCA ŚWIĘTA – GOŚCINNOŚĆ ABRAHAMA
WYSTAWA IKONY
3-10 lutego, godz. 16-18

Usiąść z Bogiem przy stole - Ikona Trójcy Świętej WYKŁAD - ks. dr Adama Świeżyńskiego
3 lutego, godz. 16.00

To już druga ikona w kościele franciszkanów na Wzgórzu św. Maksymiliana. W grudniu gościliśmy ikonę MATKI BOŻEJ POCIESZENIA napisaną we włoskim klasztorze monastycznym Vallechiara (www.fraternitadigesu.org). Tym razem przez tydzień – od 3 do 10 lutego – będziemy mogli obejrzeć i kontemplować ikonę TRÓJCY ŚWIĘTEJ – GOŚCINNOŚĆ ABRAHAMA, napisaną w Pracowni Karmelu Miłości Miłosiernej w Szczecinie. Ikonę wypożyczył nam jej właściciel - ojciec Janusz Jędryszek, franciszkanin,żyjący od kilku lat w pustelni na Górze Polanowskiej.

3 lutego, o godz. 16.00 będzie można wysłuchać wykładu ks. dr Adama Śnieżyńskiego, teologa, filozofa i miłośnika ikon – właśnie na temat ikony Trójcy Świętej.


Ikona jest nieodłączną częścią świątyni prawosławnej, zajmuje także poczesne miejsce w domach prawosławnych, ale od pewnego czasu powraca i znajduje miejsce w kościołach katolickich. Małe wspólnoty powstające przy parafiach często obierają sobie ikony Jezusa Chrystusa czy Matki Bożej – za szczególne „przewodniczki”. Coraz więcej osób czuje też zaproszenie do pisania ikon.
Co sprawia, że właśnie ikona wystawiona w naszych świątyniach przyciąga ludzi, którzy chcą w niej adorować Boga, trwać na kilkugodzinnych modlitwach…? Czym jest ikona dla prawosławnych? Jak „czytać” ikonę, która nie jest zwykłym obrazem, efektem kunsztu malarskiego…? Jak w końcu odróżnić ikonę kanoniczną od wielu obrazów malarskich, które powstają z inspiracji ikoną?

Wystawa ikon pisanych według kanonów obowiązujących w tradycyjnej ikonografii ma z jednej strony przybliżyć je, pokazać wielowiekową tradycję obecności ikony w chrześcijaństwie, szczególnie „przechowywaną” w prawosławiu, z drugiej zaś - pomóc „czytać” ikony tak, by stały się one pomocą na drodze wiary. Ikona wydaje się mieć w naszych czasach szczególne zadanie, także w budowaniu spotkania pomiędzy prawosławnymi i katolikami. Ikona jest bowiem dziedzictwem całego chrześcijaństwa.


O IKONIE TRÓJCY ŚWIĘTEJ…

„Nie można namalować Trójcy Świętej. Ale można namalować ikonę Trójcy Świętej. Znaczy to, że możliwe jest namalowanie obrazu, który jest otwarciem widzialnego świata na świat Boski, pośrednikiem realnej między nami łączności. Nasz Bóg jest Trójjedyny i dlatego można Go poznać przez miłość i komunię. Trzeba więc namalować miłość i komunię. Udało się to tylko św. Andrzejowi Rublowowi, który w swojej niczym nieporównywalnej ikonie przedstawił teologię i kontemplację Trójcy Świętej św. Sergiusza z Radoneża (1313-1392r.). Odtąd jednak w każdym pokoleniu ponawiane są próby przybliżenia ludziom swojej epoki ikony Trójcy Świętej, aby „przez kontemplację Trójcy Świętej przezwyciężyli nienawiść rozdzierającą świat”. Najdoskonalszy wyraz przedstawienie Trójcy Świętej osiągnęło w ikonie Trzech Aniołów, jedynej kanonicznej” (więcej na www.fckg.franciszkanie.pl)

PRA - IKONA

Tajemnica i piękno ikon płynie z Tego, który jest PRA-IKONĄ wszystkich napisanych ikon. Istnieją dwa wizerunki określane jako „nie-ludzką-ręką-uczynione”, z których ikonografowie czerpią i „wydobywają” boskie spojrzenie, boskie piękno. CHUSTA Z EDESSY I CHUSTA Z MANOPPELLO.

IKONOGRAF

Pamiętam dzień, kiedy po raz pierwszy weszłam do świątyni i zobaczyłam ikonę „Jezusa po prawej stronie ołtarza”. Zginasz kolana i chcesz spuścić wzrok, bo Ten, który patrzy, przenika całe twoje ciało, cały umysł i serce. Obraz tylko - ktoś powie - owszem, urzeka piękno postaci, wyrazistość linii i niesamowite barwy... A jednak patrząc czujesz, jak cię ikona zaprosza by iść dalej, albo raczej otworzyć się na inny świat…