Poproszono mnie, żebym napisał kilka słów o tym, jak wyobrażam sobie Gdańsk Kulturalny w 2016 roku. Już chciałem pisać o wielkich imprezach i koncertach, jakie chciałbym zobaczyć, o nowych galeriach i teatrach, których na dzień dzisiejszy mamy w Gdańsku zdecydowanie za mało, czy o kilku dodatkowych salach kinowych, którym popcorn i dres powinny być równie obce, jak "Powrót żywych trupów 17" czy nowe przygody "Spidermana". Ale kilka dni temu, idąc przez Dolne Miasto, zauważyłem niewielki, obdarty budynek, będący młodzieżowym domem kultury. Gdzieś na oknie, pomiędzy różnymi ogłoszeniami, wisiała informacja o sporych problemach finansowych placówki. Szlag mnie trafił.
Jestem wychowankiem Wybrzeżaka - instytucji zrzeszającej niegdyś setki młodych ludzi, zarażonych bakcylem teatru. To właśnie w Wybrzeżaku zaczynali między innymi swoją przygodę ze sceną
Julia Kamińska (popularna serialowa BrzydUla) czy
Jakub Roszkowski (finalista tegorocznej edycji Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej, obecnie dramaturg w Teatrze Wybrzeże).
Oczywiście nie każdy, kto się w Wybrzeżaku pojawił, związał swoje życie ze sztuką.Nie była to ani szkoła aktorska, ani klasyczne ognisko teatralne. Wybrzeżak był jedynym w swoim rodzaju "skupiskiem" niesamowicie ciekawych i różnych od siebie osób, których zderzenie dawało często piorunujące efekty. Był miejscem, w którym obok scenicznych projektów, jak grzyby po deszczu rosły przyjaźnie, a czasem i miłości. Miejscem, w którym wielu z nas udało się pokonać swoje słabostki i spełnić marzenia - zarówno te artystyczne, jak i prywatne. Właśnie z powodów lokalowo-finansowych w zeszłym roku Wybrzeżak przestał istnieć.
Nie mam zamiaru wylewać tu łez, ani się żalić. Marzy mi się po prostu, żeby w Gdańsku AD 2016 podobna sytuacja się już nie wydarzyła. Żeby takie zjawiska nie znikały z mapy miasta. Żeby żaden ośrodek dla młodzieży nie narzekał na zbyt wysoki czynsz, czy dziurawy dach.
Chciałbym, aby instytucje pomagające dzieciakom odkrywać ich pasje, zaszczepiające w nich miłość do sztuki, sportu czy szydełkowania mogły spokojnie wypełniać swoją misję, nie musząc co miesiąc walczyć o przetrwanie.
Dajmy młodym czas i miejsce na rozwój. Kto wie, ilu jeszcze Możdżerów biega po gdańskich podwórkach.
Prezentujemy cykl felietonów w których ludzie kultury pomagają Metropolii Gdańskiej znależć sposób na zdobycie w 2016 roku tytułu Europejskiej Stolicy Kultury.
Do tej pory pisali dla nas: pisarz i historyk
Mieczysław Abramowicz oraz poetka i dyrektor Biura Prezydenta Miasta Gdańska ds. kultury
Anna Czekanowicz.Kolejnym felietonistą będzie pianista jazzowy, mieszkanic Gdańska, Sopotu, Wrocławia i Krakowa -
Leszek Możdżer.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy