• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Weiss-Grzesiński: Bez przymusu nie byłoby sztuki

Marek Weiss - Grzesiński, dyrektor POB
16 marca 2009 (artykuł sprzed 15 lat) 
Marek Weiss-Grzesiński: - Nie ma w panteonie najlepszych dyrygentów świata artysty, którego główną cecha jest grzeczność i układność wobec muzyków. Pomiędzy reżyserem, choreografem i dyrygentem z jednej strony, a artystami, którym narzucamy naszą wizję, trwa nieustająca walka, która jest solą każdego wspólnego przedsięwzięcia. Marek Weiss-Grzesiński: - Nie ma w panteonie najlepszych dyrygentów świata artysty, którego główną cecha jest grzeczność i układność wobec muzyków. Pomiędzy reżyserem, choreografem i dyrygentem z jednej strony, a artystami, którym narzucamy naszą wizję, trwa nieustająca walka, która jest solą każdego wspólnego przedsięwzięcia.

To, że powszechnie mówi się o niebywałym skoku jakościowym naszej orkiestry nie bierze się stąd, że Florencjo macha batutą z większym wdziękiem niż inni dyrygenci, tylko stąd, że cały swój talent i energię bez reszty oddaje muzykującym z nim ludziom - na opublikowany przez nas w piątek list członka orkiestry odpowiada Marek Weiss-Grzesiński, dyrektor Państwowej Opery Bałtyckiej.



Z reguły nie odpowiadam na anonimowe ataki w Internecie, ale czasami wydaje mi się, że warto to i owo sprostować, jeśli już ktoś nie tylko rozładowuje swoje frustracje, ale powołuje się na konkretne fakty. Szczególnie, jeśli wiem, że autorem listu jest ktoś z moich pracowników, za których czuję się odpowiedzialny nawet wtedy, jeśli mnie z jakiegoś powodu nienawidzą. Zacznę więc od końca.

1. Nie jest prawdą, że "wolność słowa nie jest mile widziana w Operze Bałtyckiej". Nigdy nie wyciągnąłem konsekwencji wobec kogoś, kto krytykował moje decyzje. Bardzo często wykłócam się z moimi współpracownikami o różne rozwiązania i próbuję ich przekonać do swoich opcji. Wie to nie tylko kadra kierownicza, ale i szeregowi pracownicy, z których każdy może do mnie wejść i rozmawiać, bo drzwi do gabinetu są zawsze otwarte. To, że cytuję na próbie komentarz internetowy nie jest ograniczaniem wolności, tylko polemiką z napaściami, za którymi tchórzliwie ukrywają się ludzie małoduszni, jakże skłonni do kłamstw i opowiadania plotek wyssanych z palca.

2. Taką wyssaną z palca plotką jest informacja o zakupie sosnowych desek za pół miliona. Dekoracja do "Don Giovanniego" kosztowała nie więcej, niż inne spektakle tej klasy w Operze Bałtyckiej i w innych teatrach tej wielkości. Nie jest też prawdą, że honoraria dla artystów wynoszą 6 tysięcy za spektakl. Taka suma może się zdarzyć wyjątkowo dla wybitnego solisty, ale warto wiedzieć, że w innych operach ten sam solista śpiewa za stawkę dużo wyższą, tak jak i pozostali, których stawki są zawsze indywidualnie długo negocjowane, zróżnicowane w zależności od wielkości partii i rangi danego artysty. Nasze honoraria mieszczą się w granicach średniej krajowej i poczytuję sobie za zaszczyt, że coraz częściej otrzymujemy zgłoszenia od solistów z całej Polski, że pragną u nas wystąpić nawet za mniejsze wynagrodzenie, byle by wziąć udział w naszych z Florencjem produkcjach.

3. Atmosfera na naszych próbach i za kulisami spektakli jest znakomita i koleżeńska. Krążą o tym legendy po innych teatrach przekazywane przez goszczących u nas solistów. Ale w procesie tworzenia często dochodzi do sprzeczek i nawet awantur. Traktujemy naszą pracę ze śmiertelną powagą i nienawidzimy chałtur, bylejakości i lenistwa.

To, że powszechnie mówi się o niebywałym skoku jakościowym naszej orkiestry nie bierze się stąd, że Florencjo macha batutą z większym wdziękiem niż inni dyrygenci, tylko stąd, że cały swój talent i energię bez reszty oddaje muzykującym z nim ludziom. Jednocześnie wymaga od nich maksymalnego wysiłku i umiejętności. To kosztuje i boli. W momencie, kiedy coś nie wychodzi, a tak się właśnie stało na omawianym w liści spektaklu "Wesela Figara", nasz maestro wpada w rozpacz i nie panuje nad nerwami. Jego klasa polega na tym, że następnego dnia potrafi ludzi za obelżywe słowa przeprosić i pracować z nimi dalej. Tak też właśnie się stało.

Kiedy rozmawialiśmy jakiś czas temu o niepokojach Rady Orkiestry w związku z nieparlamentarnymi odzywkami dyrygentów, powiedziałem nie tylko to, że "wszyscy znają Florencja i jego temperament", ale i to, że nie ma w panteonie najlepszych dyrygentów świata artysty, którego główną cecha jest grzeczność i układność wobec muzyków. Pomiędzy reżyserem, choreografem i dyrygentem z jednej strony, a artystami, którym narzucamy naszą wizję i zmuszamy ich do wykonania zadań często przekraczających na pierwszy rzut oka ich możliwości, trwa nieustająca walka, która jest solą każdego wspólnego przedsięwzięcia. Nikt nie lubi być kierowany, sterowany, manipulowany i zmuszany do wysiłku. A jednak bez tej dozy przymusu nie byłoby na świecie ani jednej wybitnej produkcji. Jeśli się jest miłym i ustępującym wszystkim człowiekiem, to można być wybitnym malarzem, czy poetą, ale bardzo przeciętnym realizatorem dużych spektakli.

4. Pogardliwa nazwa "podgrzewane kotlety", jakiej internauta użył wobec naszych produkcji nie licuje ani z ich jakością, ani wysiłkiem, jaki został w nie włożony. Zrealizowałem w swoim życiu prawie wszystkie ważne tytuły operowe. Wiele z moich kilkudziesięciu inscenizacji operowych było realizowanych w różnych teatrach i nikomu do głowy nie przyszło porównanie ich z "kotletami". Ale skoro tak się stało w Gdańsku, to chcę wyjawić, ze "Wesele Figara" było koprodukcją z Operą Wrocławską. Wspólnie sfinansowaliśmy budowę dekoracji i szycie kostiumów. Przyniosło to spore oszczędności, bez których nie stać by nas było na tej jakości realizację.

Oszczędności przyniosła również zgoda na znacznie niższe stawki za reżyserię i scenografię. Więc nie wziąłem za to drugie tyle pieniędzy, jak sugeruje internauta, chociaż miałem do tego prawo, bo ilość prób w Gdańsku z innymi przecież solistami była taka sama jak we Wrocławiu. "Eurazja" w Gdańsku była i scenograficznie i choreograficznie innym spektaklem niż ta w "Capitolu". Miał to rozstrzygnąć sąd, ale przedłużające się procedury i zapowiedź, że proces potrwać może latami, skłoniły mnie do zawarcia ugody, żeby jak najszybciej grać ten znakomity spektakl u nas i cieszyć się wraz z publicznością kreacjami naszych artystów baletu, wśród których kilka wybitnych postaci na zawsze zapisze się w annałach tej sceny. Również i za ten spektakl Izadora wzięła honorarium o połowę mniejsze, niż uprawniały ją do tego przepisy. Ale to nie ma żadnego znaczenia dla naszej publiczności. Ona rozlicza nas tylko i wyłącznie z tego, czy wychodząc z naszego spektaklu do domu czuje, że warto się było do nas wybrać, czy nie.

Teatr, nawet operowy, nie może być w moim przekonaniu tylko "przeglądarką" różnych stylów, tendencji, gustów i światopoglądów. Jeżeli jest miejscem osobistych wypowiedzi twórców odpowiedzialnych za przesłanie, jakie kierują do widowni, jeżeli chce, by jego głos miał swoją rangę i wyrazistość, to musi być firmowany przez grono ludzi o zbliżonych systemach wartości i poglądach na uprawianie sztuki.

Grono realizatorów, którym mogę oddać we władanie scenę i zespoły artystyczne jest starannie dobrane. Ich współpraca ze mną była warunkiem przyjęcia propozycji kierowania Operą Bałtycką. Należy do tego grona maestro Florencjo, z którym pracuję kilkanaście lat i którego uważam za najwybitniejszego dyrygenta, nie tylko w tym kraju. Należy do tego grona Izadora Weiss, z którą realizuję spektakle od kilkunastu lat i którą uważam za najbardziej utalentowanego choreografa, nie tylko w tym kraju. To, że ona jest moją żoną, a on według niektórych idiotów moim kochankiem nie ma najmniejszego wpływu na naszą pracę i na jakość ich artystycznych osiągnięć. Gdyby według kryteriów rodzinnych podważyć wszystkie tego typu związki w teatrach, zrobiłoby się w nich dość pusto.

Należy do naszego grona kierownik baletu i choreograf Roman Komassa. Należy doń również nasz kierownik chóru Darek Tabisz. Do tego grona powoli dołączać będą inni, ale z pewnością będą to ludzie o podobnych do naszych ideałach. Współpracuje z nami wybitny dyrygent Wojciech Michniewski, jeden z najciekawszych choreografów polskiego baletu współczesnego Jacek Przybyłowicz, legenda Teatru Ekspresji z Wybrzeża Wojciech Misiuro, węgierski reżyser Peter Telihay autor sukcesu "Gwałtu na Lukrecji", reżyser Andrzej Woron, który przez wiele lat prowadził swój teatr i szkołę w Berlinie, a teraz pracuje na scenach operowych w Niemczech.

Będą i inni realizatorzy, ale przecież nie mogą się tu zjawiać co miesiąc i urozmaicać naszej oferty tylko dlatego, by straciła swój jednorodny charakter. Wręcz odwrotnie - będziemy dbali o jednorodność naszego teatru aż się Państwu znudzimy i weźmiecie sobie zamiast nas kogoś innego. Z pewnością nie będziemy się tu trzymać desek scenicznych najdłużej jak się da, by pobić krajowy rekord długowieczności poprzedniej dyrekcji. Ale dopóki tu jesteśmy, będziemy budowali ten teatr najlepiej jak umiemy ciesząc się z pełnej widowni i aplauzu po spektaklach.
Marek Weiss - Grzesiński, dyrektor POB

Miejsca

Opinie (94) 6 zablokowanych

  • prawda jest taka

    Podnoszenie głosu jest oznaką słabości,chamstwa i prostactwa,ale nie mozna sie dziwić,skoro ma sie zoną 2 pięknę corki w Poznaniu a łazi sie na boki ile wlezie.Brazylijskie Slumsy zrobiły swoje.Z chama nie zrobisz Pana

    • 24 3

  • sztuka albo demokracja (4)

    Niezależnie od tego, czy obecne "kierownictwo" Opery jest genialne, czy są to miernoty wyciągnięte z z lamusa, trzeba sobie jasno powiedzieć, szanowni artyści - sztuka nie znosi demikracji, szczególnie ta zespołowa. Albo się realizuje czyjąś wizję muzyczną, choreograficzną, czy w ogóle sceniczną i trzeba się podporządkować reżyserowi, choreografowi czy dyrygentowi, albo mamy teatr samych solistów, czyli każdy gra i tańczy po swojemu! Tylko kto to będzie chciał oglądać?! Idę na spektakl robiony przez konkretne osobowości i to je będę rozliczać z umiejętności tworzenia wizji, nie idę zaś dlatego ,że gra 5 skrzypków i jeden trębacz i nie ich oceniam. Oceniam indywidualny pomysł na coś i wykonanie przez zespół ,a nie watahę samozwańczych pseudosolistów "rozpuszczonych" przez poprzednią dyrekcję i rozleniwionych rzadkim graniem.

    • 5 23

    • (1)

      O czym Ty piszesz dziewczyno? Chyba zupełnie nie zrozumiałaś problemu! My chcemy grać, ćwiczyć i realizować czyjąś wizję i absolutnie żaden z artystów tego nie neguje! Wszyscy wiemy, że w muzyce nie ma demokracji, ale nie oznacza to, że można się na nas wyżywać i sprowadzać do poziomu jak to ktoś napisał "fekaliów"(żeby nie napisać "g..."). Więc daruj sobie te pseudo naukowe wywody i zgłebij najpierw istotę problemu zanim zaczniesz się wypowiadać.

      • 14 2

      • no chyba jednak ewka celnie ugryzla kawałek problemu-nie widzę tu powodu do wkurzania się.

        • 2 7

    • to tylko 6 osob gra w tej orkiestrze?ciekawe a gdzie reszta udaje ze gra?hihi

      • 0 0

    • cale szczescie ze Ty ewka udajesz ze grasz bo by wtedy dopiero zamieszanie bylo masz problem z wlasna osobowoscia albo maz pracy nie ma kolezanko

      • 0 0

  • Panie Weiss,

    Zainteresowaly mnie panskie metody pracy. Czy zechcialby pan wyraznie wypunktowac swoje "metody przymusu" ?
    Sam artykul przypomina przemowienia politykow z czasow komuny,duzo slow, malo substancji, a jacy jestesmy zdolni i jakie mamy sukcesy!
    Mnie natomiast interesuje w jaki sposob pan "przymusza" tych nierobow do pracy.
    Czy brudna robote robi pan sam, czy pomaga panu ten panski dyrygent? (co wynika ze wszystkich komentarzy)
    Czy macie panowie jakies narzedzia, czy przymuszacie tylko psychicznie?
    Domyslam sie, ze dyrygent moze od czasu do czasu przypieprzyc "pala dyrygentcka", ale czym przymusza pan?
    Niektorym z tych nierobow, nie wystarczy upokarzanie, ponizanie, zastraszanie. Zaciskaja zeby i staraja sie wytrzymac za wszelka cene, czasem dlatego, ze kochaja swoja prace, a czasem dla chleba poniewaz przepracowali pol zycia w tej operze, i co wtedy?
    Jak przymusic takich?
    Mysle, ze moglby pan podzielic sie swoim doswiadczeniem z innymi kolegami dyrektorami, ktorzy niestety mysla, ze moga osiagnac sukces przy pomocy wzajemnego respektu i wspolpracy calego zespolu.

    • 26 0

  • widzę

    Myślałem, że to tylko balet został tak "przymusowo" potraktowany, że właściwie to niewielu zostało wykształconych i zdolnych artystów. Jest estradowy zespół tańca może dorównujący Teatrowi Muzycznemu z Gdyni. Okazuje się, że nawet gdy się odrzuci anonimowy charakter wypowiedzi - to jednak ginie gdzieś sama sztuka. Nadal odczuwa się w działaniach teatru marazm i brak myśli. Faktem jest iż zdobycie biletu to coraz większa sztuka, ale czy o to właśnie chodziło z nowym Dyrektorem ?

    • 7 0

  • nie wierzę (3)

    że pracownicy Opery darzeni są tak wielkim szacunkiem. Przekonałem się o tym po raz drugi w niedzielę, po zakończeniu spektaklu "Wesele Figara". Czy artyści z chóru nie zasługują na owacje? Od czasów nowej dyrekcji prawo do ukłonów i oklasków mają wyłącznie soliści i feralny dyrygent. Balet, jeśli występuje w inscenizacjach oper, również nie pojawia się na scenie po spektaklu (tak jest także w przypadku "Don Giovanniego"). Pewnie KTOŚ im tego zabrania...

    • 1 7

    • (1)

      Może pan Marcin darowałby sobie owacje dla chóru.Ja tam wolę isc wcześniej do domu. Dla tych kilku nut miałbym siedziec do samego końca? Dziękuję za ten zaszczyt. Pozdr

      • 0 4

      • nawet jeśli to prawda i faktycznie tak myślisz, to chociaż nie wypowiadaj tutaj swojego zdania, ponieważ my zawsze mamy pracować dla Publiczności a przynajmniej takie jest założenie. Tak więc podaruj sobie swoje nieprzyzwoite jak na teatr zdanie.

        • 5 0

    • niestety pan Mozart w "Weselu Figara" więcej nie skomponował,więc cóż. We wcześniejszym przedstawieniu w reżyserii pana Chrapkiewicza chór w ogóle został wycięty. Więc niech owacje dostaną ci którzy faktycznie zasłużyli. Pozdr.

      • 3 2

  • historyjka

    każda zrobiona komuś przykrość to jak wbity w drewniany płot gwóźdź, przeproszenie to wyjęcie tego gwoździa. Takie ciągłe wbijanie i wyjmowanie gwoździ niszczy deski, ślady zawsze zostają. To już nie ten sam nowy płot. Warto pomyśleć zanim się komuś zrobi przykrość, a dobre maniery wymagają panowania nad swoimi emocjami nawet jeśli się jest największym artystą.

    • 15 0

  • Do art. chóru (1)

    Wystawiasz nam kolego świetną opinię. Później faktycznie, nie ma co się dziwić że i Dyrektor i reszta załogi patrzy na nas (chórzystów) jak na stado baranów które nie myśli o niczym innym jak tylko o tym..."jak tu zarobić i się nie narobić". Pomyśl zanim cokolwiek tutaj dodasz.

    P.S. Ależ mam chęć podać tu swoje dane żeby jutro spojrzeć Ci w oczy na Rigoletto... Pamiętaj że mamy na 10...

    • 9 5

    • artyści-

      panowie chórzyści-opamiętajcie się bo z czasem stworzycie chóralne GG ...a konkurencji nie zniesiemy ;)

      • 1 1

  • Niezłe ściemy w tej odpowiedzi

    "Atmosfera znakomita"- jasneee, niezły żart! Dajcie innego dyrektora!!!

    • 10 4

  • Atmosfera w operze (1)

    Jak to fajnie że bez przymusu można wyrazić swoją opinię na temat konfliktów powstałych z chwilą zmiany kierownictwa artystycznego.Drogi Panie Dyrektorze Weiss,a może by tak bez przymusu i w dobrej atmosferze tworzyć nowe produkcje artystyczne.Ludzie są chętni do pracy,wiele lat kształcili się w tym kierunku ,kochają muzykę i nie trzeba tego bicza i stresu ,aby dobrze wykonywać swoje zadania.To czasami daje odwrotny skutek,nikt bowiem zestresowany nie będzie myślał o frazowaniu tylko o tym aby się nie pomylić.Szanujmy więc siebie nawzajem i pracujmy w dobrej i życzliwej atmosferze ,a rezultat pracy będzie napewno dużo lepszy.

    • 20 1

    • !!!

      oczym ty piszesz-jaki bicz ,jaki stres?Pomyliłeś orkiestry kolego...

      • 1 5

  • prawda jest aka

    ze krzycza ludzie zestresowani ,krzyk jak inne formy jest nieskuteczny niestety a wiec do roboty

    • 1 5

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

Ile lat istniała Sopocka Scena Off de BICZ?

 

Najczęściej czytane