Kolejna wystawa z cyklu "Ocalić od zapomnienia" to retrospektywa twórczości malarskiej Kazimierza Śramkiewicza, postaci ważnej dla współczesnego malarstwa oraz środowiska trójmiejskiego, ale nie figurującej na pierwszych miejscach podręczników do historii sztuki. Kto chce czerpać wiedzę u źródeł, musi koniecznie odwiedzić Pałac Opatów i obejrzeć tę wystawę.
Związek Polskich Artystów Plastyków Okręg Gdański jest organizatorem cyklu wystaw pod nazwą
"Ocalić od zapomnienia". Główne założenie tego projektu to
prezentacja twórczości nieżyjących już artystów i uświadomienie mieszkańców Gdańska o dorobku rodzimej kultury.
Ósma edycja tegoż cyklu, prezentowana w
Oddziale Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowego, przypomina
twórczość Kazimierza Śramkiewicza, wybitnego malarza i pedagoga, jednoczesnego laureata wielu nagród i wyróżnień za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej i twórcę tzw. Szkoły Sopockiej.
Kazimierz Śramkiewicz mówił, że jego malarstwo to
"zachwyt i akceptacja dla tych sytuacji wizualnych w świecie, które dla wyobraźni są symbolami wspaniałości i liryki naturalnych jego żywiołów lub twórczej konstruktywnej ingerencji człowieka w naturalną jego urodę". Wystawa, prezentowana w
Pałacu Opatów, pokazuje, jak wielka rozpiętość wspomnianych wizualnych sytuacji inspirowała malarza.
Kilkadziesiąt obrazów zebranych na wystawie pozwala prześledzić drogę twórczą artysty, od początku zaskakująco konsekwentną stylistycznie, z oczywistymi momentami poszukiwań. I tak jedynym elementem odstającym od całości, lecz oddającym ducha czasów i
ideowy charakter sztuki, jest płótno z 1953 roku pt. "Wycieczka chłopców w porcie gdańskim". Pozostała część ekspozycji to
wyraz inspiracji Śramkiewicza spuścizną malarską Ganguina, kubistów oraz abstrakcji geometrycznej, które w całej jego twórczości ewoluowały i ujawniały się ze zmiennym natężeniem.
Na wielu formatach pojawiają się
pejzaże, także miejskie i portowe z Gdańska i Gdyni oraz z licznych podróży artysty m.in. do Włoch i Afryki. Równie duża część prac przedstawia martwe natury, wnętrza pracowni artysty oraz sceny muzykowania, utrzymane w ciepłych ugrowo-brązowych tonacjach. O samej muzyce artysta mówił, że zachwyca go jej celny język, którym mówi ona o intymnych i ważnych sprawach ludzkich. Właśnie tę jej cechę chciał symbolicznie uhonorować, malując
grających jazzmanów.
Dzięki wystawom z cyklu
"Ocalić od zapomnienia" od siedmiu lat widzowie poznają twórczość artystów, których nazwiska nie są sztandarowymi w dziedzinie historii sztuki, niemniej są jej równie ważnym elementem. Miejmy nadzieję, że organizatorom uda się, powtarzając za Konstantym Ildefonsem Gałczyńskim, ocalić od zapomnienia ich "oczu chmurność".
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
