Teatry - Open'er 2018

WESELE
Spektakl na podstawie dramatu Stanisława Wyspiańskiego "Wesele".

Reżyseria i adaptacja:Jan Klata
Scenografia, kostiumy i reżyseria światła: Justyna Łagowska
Choreografia:Maćko Prusak
Muzyka: FURIA

Obsada:
Gospodarz - Juliusz Chrząstowski
Gospodyni - Beata Paluch
Pan Młody - Radosław Krzyżowski
Panna Młoda - Monika Frajczyk (gościnnie)
Dziad / Upiór - Ryszard Łukowski (gościnnie)
Poeta - Zbigniew W. Kaleta
Dziennikarz - Roman Gancarczyk
Ksiądz - Bartosz Bielenia (gościnnie)
Jasiek - Krystian Durman
Jasiek - Andrzej Kozak (gościnnie)
Maryna - Jaśmina Polak (gościnnie)
Zosia - Anna Radwan
Haneczka - Ewa Kaim
Rachel - Katarzyna Krzanowska
Kuba - Grzegorz Grabowski
Kacper - Maciej Charyton
Czepiec - Krzysztof Zawadzki
Radczyni - Anna Dymna
Klimina - Elżbieta Karkoszka (gościnnie)
Żyd - Mieczysław Grąbka
Stańczyk - Edward Linde-Lubaszenko (gościnnie)
Wernyhora - Zbigniew Ruciński
Rycerz Czarny - Małgorzata Gorol (gościnnie)
Hetman - Zbigniew Kosowski
Chochoł - Michał Kuźniak (gościnnie)

Zespół Furia w składzie: "Nihil" (gitara, śpiew), "Sars" (gitara basowa), "Namtar" (perkusja), "A." (gitara)

Realizator dźwięku: Łukasz Kamiński
Konsultacja dramaturgiczna:Rafał Węgrzyniak
Asystent scenografa:Piotr Halter
Asystentka reżysera, inspicjentka, suflerka:Katarzyna Gaweł
Asystenci reżysera (WRD PWST): Andrzej Błażewicz, Paweł Sablik
Premiera: 12 maja 2017, Narodowy Stary Teatr w Krakowie, Duża Scena

Histeryczny atak śmiechu Czepca i Dziennikarza po słynnych słowach "Co tam Panie, w polityce?", a zaraz potem zderzenie ze ścianą dźwięków blackmetalowej Furii, wtórującej tańcowi­ weselników - tak dynamicznie zaczyna się "Wesele" AD 2017 w reżyserii Jana Klaty. Choć zamiast malowniczej bronowickiej chaty mamy do czynienia z krainą w nieustannej przebudowie, reżyser nie uwspółcześnia dramatu na siłę: zaprojektowane przez Justynę Łagowską rusztowania spowite czarną folią, odrąbany kikut drzewa i pusta kapliczka wyznaczają niepokojącą scenerię, w której spotykają się dwa obce sobie światy. Istniejące osobno: zblazowani, pozbawieni werwy i charyzmy "miastowi" oraz rubaszny "lud", pełen siły, na oślep szukającej ujścia, jednoczący się jedynie w momentach tanecznego transu. Dookoła sceny, na czterech pomnikowych postumentach stoją muzycy z biało-czarnymi twarzami - współczesne chochoły. To w takt ich muzyki rozgrywa się akcja, prowadzona "przez pół drwiąco, przez pół serio", ale w momentach ekstatycznych układów choreograficznych Maćko Prusaka osiągająca temperaturę wrzenia. Po chwili jednak bohaterowie popadną w kolejny marazm, "bawiąc się jeno snami", wiecznie czekając na znak.

CEZARY IDZIE NA WOJNE
Reżyseria: Cezary Tomaszewski
Komuna// Warszawa, Cezary idzie na wojnę, reż. Cezary Tomaszewski

Opowieść performatywna o wyprawie na przed wojnie mitologicznego, wielogłowego bohatera o tym samym imieniu i nazwisku, co reżyser spektaklu i o wojnie, jaką wypowiada on widmom wojny.

Reżyseria: Cezary Tomaszewski
Występują: Michał Dembiński, Weronika Krówka, Oskar Malinowski, Bartosz Ostrowski, Mikołaj Karczewski/ Łukasz Stawarczyk,
Realizatorzy: Bracia (Agnieszka Klepacka, Maciej Chorąży), Antoni Grałek, Justyna Wąsik, Klaudia Hartung-Wójciak

Produkcja: Komuna// Warszawa

Biografia reżysera rozpisana na 4 aktorów i pianistkę staje się pretekstem do przedefiniowania pojęć zastanych i wytworzenia własnego queerowego systemu fantazmatycznego. Spektakl, w którym legendarna choreografia Niżyńskiego do Popołudnia fauna Debussy'ego spotyka się z pieśnią Moniuszki w męskiej przebieralni, ćwiczenia aerobowe z wojenną symfonią Szostakowicza, a wspomnienie decyzji komisji poborowej sprzed lat staje się impulsem do uruchomienia campowej rewii. Przedstawienie zaliczane do najważniejszych teatralnych wydarzeń 2017 roku, nagrodzone na festiwalu Boska Komedia przez Miedzynarodowe jury w kategorii Zespół.

Spektakl jest częścią cyklu "Przed wojną/Wojna/Po wojnie" KomunyWarszawa, opisującego permanentny stan, w jakim znajduje się świat. Wojny mogą być zbrojne i psychologiczne, zamorskie i domowe, międzynarodowe i rodzinne. Impulsem, który skłonił K// W do zajęcia się tą tematyką, był ciąg ponurych wydarzeń z ostatnich lat: wojna na Ukrainie i Bliskim Wschodzie - Brexit - wygrana Trumpa. Coraz częściej pojawia się myśl, że wojna w Europie może przestać być historią.

2118.KARASIŃSKA
Koncepcja spektaklu: Anna Karasińska, Magdalena Rydzewska
Reżyseria: Anna Karasińska
Scenariusz: Anna Karasińska, Magdalena Cielecka, Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Bartosz Gelner, Magdalena Popławska

Obsada: Magdalena Cielecka, Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Bartosz Gelner, Magdalena Popławska
Scenografia: Anna Met
Współpraca choreograficzna: Karolina Kraczkowska, Mary Szydłowska
Reżyseria światła: Szymon Kluz
Asystent reżyserki: Michał Salwiński

Jak wyobrażasz sobie teatr za 100 lat? W ramach cyklu 2118 na to pytanie odpowiedzą artyści nowej fali polskiego teatru: jako pierwsza - Anna Karasińska. Spektakle mają być projektami odległej przyszłości - teatralnej, ale i pozateatralnej. Wyobraźnia artystów zostanie ograni­czona tylko jednym zastrzeżeniem: zakazane jest używanie słowa "utopia". 2118 ma służyć wymyślaniu tego, co możliwe, a nie tego, co utopijne. Idea 2118 narodziła się z prostej refleksji: zła teraźniejszość zmusza nas do myślenia o przyszłości. Na początku XX wieku podobny trud podjęli wizjonerzy pierw­szej awangardy: wymyślili coś, czego jeszcze nie było. Nadszedł czas, by powtórzyć ich gest.

Przyszłość istnieje tylko w teorii, nie możemy jej doświadczyć, ponieważ istotą doświadczenia jest to, że wydarza się w teraźniej­szości. Kiedy myślimy o przyszłości, odkrywamy, że jej obraz, który uważamy za własny, to zlepek cudzych wyobrażeń i mix motywów, które poznaliśmy wcześniej: niezliczone filmy i książki, prognozy specjalistów rozmaitych dziedzin od technologii po moralność, czy nieustannie wypowiadane w codziennym ludzkim dyskursie spe­kulacje, oparte na lęku albo nadziei. Realizując spektakl ślizgamy się po temacie "teatr przyszłości" jak po wirtualnej łamigłówce. Im więcej godzin dziennie zajmujesz się wymyślaniem przyszłości, tym bardziej chcesz znaleźć się tu i teraz, i coś przeżyć.