Szkoda by było, gdyby kwiatki padły

Czytanie performatywne współczesnej sztuki chorwackiej. To przewrotna historia miłosna, która rozpoczyna się od zerwania. Bohaterka wyprowadza się z mieszkania partnera po wieloletnim związku. Jednak w kolejnych scenach ciągle go odwiedza, by porozmawiać zarówno o sprawach błahych (podlewaniu tytułowych kwiatków), jak i wspominać ich relację.

Ta prosta fabuła jest jednak dla autora tylko pretekstem, by prowadzić wielopoziomową grę z formą dramatu, w której fikcja sceniczna nieustannie jest podważana i miesza się z rzeczywistością. Bohaterowie sztuki z zawodu są aktorami a tekst sugeruje, aby przy inscenizacji konkretni wykonawcy użyczyli im własnych imion oraz doświadczeń. Jednak najważniejszym gestem jest wprowadzenie trzeciej postaci Didaskalium które przemawia na przemian słowami Martinicia i własnymi, czyli tekstu pobocznego w dramacie. Sztukę rozpoczynają słowa: Jestem Didaskalium. Żartuję. Nie jestem Didaskalium, tylko zdaniem, które napisał autor tego dramatu, Ivor Martinić. Teraz, gdy to piszę, siedzę w osadzie portowej Pučišća na chorwackiej wyspie Brač. Są późne godziny nocne 27 czerwca 2019 roku.

Ivor Martinić (rocznik 1984) jest jednym z najważniejszych współczesnych dramatopisarzy chorwackich. Jest laureatem licznych nagród, a jego teksty przetłumaczono na dwadzieścia języków i prezentowano na całym świecie, m. in. w Hiszpanii, Francji, Argentynie, Paragwaju, Wenezueli czy Meksyku. W 2016 roku autor brał udział jako jeden z zaledwie ośmiu twórców z całego świata w prestiżowym Pen World Voices International Play Festival w Nowym Jorku.

Czytanie Szkoda by było, gdyby kwiatki padły wyreżyseruje w Żaku Lena Frankiewicz, twórczyni dobrze znana trójmiejskiej publiczności; w Teatrze Wybrzeże przygotowała ona świetnie przyjętą Nieczułość (Nagroda Teatralna Marszałka Województwa Pomorskiego za 2022 rok), a w Teatrze Miniatura spektakl Momo.

Przyjazd Ivora Martinicia wsparł Hrvatski centar ITI International Theatre Institute.