Portret, który uprawia, zalicza się do tradycyjnego rodzaju malarstwa, ale w jej pracach mieszają się klasyka i abstrakcja. W efekcie tworzy przerażające ludzkie bestiarium - malarskie "eksperymenty" na człowieku młodej gdańskiej artystki, Ewy Juszkiewicz, możemy oglądać w galerii "PiTiPa".
Ewa Juszkiewicz to malarka młodego pokolenia, zeszłoroczna absolwentka gdańskiego ASP. Jej wystawa w galerii
PiTiPa jest jedną z wielu, które ma na koncie, mimo swego młodego wieku. Ponadto poza licznymi prezentacjami w swoim dorobku posiada wyróżnienie w konkursie
Artystyczna Podróż Hestii 2009.
Prezentowany cykl malarski to
portrety z motywem przewodnim maski, mroczne i niepokojące, będące esencją stylu artystki. Malowanie poszczególnych partii obrazu przy wykorzystaniu efektów takich jak przetarcia, zacieki, czy szkicowe i ogólne zarysy konturów - środki, jakich używa, są charakterystyczne. Aż trudno uwierzyć, że w konwencji portretowej porusza się nie od tak dawna, bo zaledwie od około trzech lat. Przedtem, jak każdy artysta, szukała przepisu na swoją twórczość. Przełom nastąpił na IV roku studiów, gdy artystka wspierała swą starszą koleżankę po fachu, P
aulinę Ołowską, podczas realizacji jej projektu w Niemczech. Z podróży wróciła bogatsza i odważniejsza, co zaowocowało skierowaniem się w stronę malarstwa portretowego.
Czemu potrzeba jej było więcej odwagi, aby podjąć temat tak bliski każdemu jak człowiek? Bowiem
jej prace to nie laurka, lecz
interpretacja dwoistej natury ludzkiej, która skrywa tłumione, mroczne instynkty. Na kolejnych płótnach oglądamy głównie dzieci, jak można wnioskować z elementów garderoby. Ubierając je w sukienki, a do rąk wkładając atrybuty takie jak lalki, artystka jednocześnie zakłada im na twarze perwersyjne maski.
Takie zestawienie - wykorzystanie niewinności modela połączone z eksponowaniem deformacji fizycznych w postaci swoistych masek - podkreśla antagonizmy szarpiące człowiekiem, na które zwraca uwagę artystka. Ale jej celem nie jest jedynie budowanie przerażających wizji, a wskazanie na
współistnienie pierwiastków dobra i zła w człowieku, i paradoksalnie pokazanie jego prawdziwego oblicza."Człowiek najmniej jest sobą, gdy mówi we własnym imieniu. Daj mu maskę, a powie ci prawdę"- mawiał Oskar Wilde, i ta myśl to najtrafniejszy komentarz do twórczości Ewy Juszkiewicz.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
