Śmierć Iwana Iljicza
Lew Tołstoj
"Minione dzieje życia Iwana Iljicza były jak najprostsze i najzwyczajniejsze, i jednocześnie najokropniejsze."
Rodzina Iwana Iljicza prowadząca należyte, chwalone przez towarzystwo życie - prestiżowa posada ojca, dbałość o wykształcenie, majątek, odpowiednie mieszkanie - została dotknięta chorobą. Choroba Iwana Iljicza, jak kolejny członek rodziny, wchodzi do domu. Rozgaszcza się. Nie opuści go dopóki "to" się nie rozwiąże, nie przemieni. Zmienia panujące między bliskimi stosunki. Zmusza ich do spojrzenia na dotychczasowe życie i zweryfikowanie jego "chwalonego przez towarzystwo" charakteru. Choroba staje się lustrem, które konfrontuje patrzącego także z tymi fragmentami obrazu, których na co dzień nie chce widzieć. Każdy z członków rodziny chce utrzymać spokojne i wzorowe życie (z jego marzeniami i wspomnieniami), przeciwko chorobie, która wprowadza "nowe", nieznane i nieodwołalne.
Reżyser Franciszek Szumiński o spektaklu: "Tytuł nadany przez Lwa Tołstoja ŚMIERĆ IWANA ILJICZA, może być odczytywany przewrotnie. Czytelnik, razem z Iwanem Iljiczem zostaje wciągnięty w pułapkę. To co do tej pory zdawało się oczywiste zaczyna być rozumiane w zupełnie odwrotnym sensie. Pozornie trywialna choroba Iwana Iljicza, z dnia na dzień staje się coraz poważniejsza, aż nieuchronnie prowadzi go do śmierci. Iwan Iljicz zapada się w sobie i swojej chorobie. Coraz szybciej i szybciej zbliża się do przepaści. Im głębiej spada tym trudniej jest mu utrzymać ostrość widzenia najważniejszych spraw: jego pozycji społecznej, pracy czy życia rodzinnego. Wspomnienia z dzieciństwa i doświadczenie choroby zlewają się w jego głowie w jedno zasadnicze pytanie: Co jeżeli rzeczywiście żyłem nie tak, jak trzeba? Razem z chorobą przychodzi "TO, które jeszcze można zrobić". Iwan Iljicz broni się przed TYM i przybliża do TEGO... Ale czym jest owo "TO"? Problem śmierci i choroby jest dla mnie parabolą, soczewką, przez którą można spojrzeć na życie Iwana Iljicza lub na własne życie. Iwan Iljicz jest zmuszony do konfrontacji, przed którą nieodwołalnie postawiony będzie każdy z nas, która może stać się momentem przemiany, wyjścia ze "starego" w owo "TO"."
Reżyseria: Franciszek Szumiński
Dramaturgia: Małgorzata Jakubowska
Scenografia, kostiumy: Katarzyna Kornelia Kowalczyk
Światła: Daniel Sanjuan Ciepielewski
Asystent reżysera: Katarzyna Z. Michalska
Inspicjent, sufler: Katrarzyna Wołodźko
Obsada:
Małgorzata Brajner, Katarzyna Z. Michalska, Robert Ciszewski, Piotr Łukawski, Krzysztof Matuszewski
Lew Tołstoj
"Minione dzieje życia Iwana Iljicza były jak najprostsze i najzwyczajniejsze, i jednocześnie najokropniejsze."
Rodzina Iwana Iljicza prowadząca należyte, chwalone przez towarzystwo życie - prestiżowa posada ojca, dbałość o wykształcenie, majątek, odpowiednie mieszkanie - została dotknięta chorobą. Choroba Iwana Iljicza, jak kolejny członek rodziny, wchodzi do domu. Rozgaszcza się. Nie opuści go dopóki "to" się nie rozwiąże, nie przemieni. Zmienia panujące między bliskimi stosunki. Zmusza ich do spojrzenia na dotychczasowe życie i zweryfikowanie jego "chwalonego przez towarzystwo" charakteru. Choroba staje się lustrem, które konfrontuje patrzącego także z tymi fragmentami obrazu, których na co dzień nie chce widzieć. Każdy z członków rodziny chce utrzymać spokojne i wzorowe życie (z jego marzeniami i wspomnieniami), przeciwko chorobie, która wprowadza "nowe", nieznane i nieodwołalne.
Reżyser Franciszek Szumiński o spektaklu: "Tytuł nadany przez Lwa Tołstoja ŚMIERĆ IWANA ILJICZA, może być odczytywany przewrotnie. Czytelnik, razem z Iwanem Iljiczem zostaje wciągnięty w pułapkę. To co do tej pory zdawało się oczywiste zaczyna być rozumiane w zupełnie odwrotnym sensie. Pozornie trywialna choroba Iwana Iljicza, z dnia na dzień staje się coraz poważniejsza, aż nieuchronnie prowadzi go do śmierci. Iwan Iljicz zapada się w sobie i swojej chorobie. Coraz szybciej i szybciej zbliża się do przepaści. Im głębiej spada tym trudniej jest mu utrzymać ostrość widzenia najważniejszych spraw: jego pozycji społecznej, pracy czy życia rodzinnego. Wspomnienia z dzieciństwa i doświadczenie choroby zlewają się w jego głowie w jedno zasadnicze pytanie: Co jeżeli rzeczywiście żyłem nie tak, jak trzeba? Razem z chorobą przychodzi "TO, które jeszcze można zrobić". Iwan Iljicz broni się przed TYM i przybliża do TEGO... Ale czym jest owo "TO"? Problem śmierci i choroby jest dla mnie parabolą, soczewką, przez którą można spojrzeć na życie Iwana Iljicza lub na własne życie. Iwan Iljicz jest zmuszony do konfrontacji, przed którą nieodwołalnie postawiony będzie każdy z nas, która może stać się momentem przemiany, wyjścia ze "starego" w owo "TO"."
Reżyseria: Franciszek Szumiński
Dramaturgia: Małgorzata Jakubowska
Scenografia, kostiumy: Katarzyna Kornelia Kowalczyk
Światła: Daniel Sanjuan Ciepielewski
Asystent reżysera: Katarzyna Z. Michalska
Inspicjent, sufler: Katrarzyna Wołodźko
Obsada:
Małgorzata Brajner, Katarzyna Z. Michalska, Robert Ciszewski, Piotr Łukawski, Krzysztof Matuszewski
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
