Ostatnia tegoroczna premiera Teatru Miejskiego w Gdyni godna jest odnotowania tylko z kronikarskiego obowiązku. Spektakl o tytule "Wszystko, co chcielibyście powiedzieć po śmierci ojca, ale boicie się odezwać" nie imponuje niestety niczym, poza jednym z najdłuższych tytułów w historii tego teatru.
|
|
|
|
2010-11-28 21:37
Panie redaktorze Rudziński, ta Pana recenzja "nie imponuje niestety niczym", ale wybaczam Panu, bo widzę, że po prostu nie zrozumiał Pan przesłania tego przedstawienia. Ale proszę próbować dalej.
2010-11-19 12:50
Nie zgadzam się z opinią Łukasza Rudzińskiego. Był to jeden ze spektakli, który został w mojej pamięci. Rafałowi Kowal udało się mnie rozśmieszyć, ale także wzruszyć.
2010-11-18 21:43
A Kowal - jeszcze bardziej kiepski.
2010-11-13 12:59
Czy pan redaktor napisze kiedyś recenzję bez z góry założonej tezy? Te rozprawki robią się męczące. Wszystko, co wypisuje o sztuce i jej scenicznej realizacji, to wierutne bzdury. Rozumiem, ze jest teraz na szańcach walki z dyrekcją, ale trzeba umieć oddzielić działalność społeczną i publicystyczną od recenzenckiej.
A pan Rudziński, niestety, jeszcze tego nie potrafi.
Że strawestuję poprzedni wpis
Co recenzja to coraz gorzej...
2010-11-17 12:27
Oj tak Pani nauczycielko- do szkoły ich odesłać.
Te 3miejskie geniusze zdradzają jak będą wyglądać poszczególne sceny w spektaklu (!) - to ma być recenzja? śmiech na sali.
Drogie trójmiasto.pl chciałbym abyśmy mogli, jako czytelnicy oceniać redaktorów oraz ich mniej udane wypociny jak to powyższe.
Dziękuję.
2010-11-14 20:27
Jak zwykle po każdym krytycznym tekście o Teatrze Miejskim zaangażowani w ochronę swojego wizerunku aktorzy i ich rodziny wyrażają swoje niezadowolenie złym słowem o ich wielkich rolach, wspaniałych tekstach, cudownych reżyserach.
a każde inne zdanie im się bardzo nie podoba.
Skąd to wiem? Bo nikt poza nimi na spektakle do Miejskiego nie chodzi...
2010-11-17 12:13
zaskoczę Cię Panie (nie)doinformowany: nie jestem rodziną dla nikogo z teatru, byłem na tym spektaklu i o ile cała reszta sztuk jest nie w moim stylu (szczerze mówiąc wynudziła mnie srogo) To ta sztuka jest na naprawdę WYSOKIM poziomie.
Świetne pomysły związane ze scenografią, bardzo dobra gra aktorska ( Pan Kowal nie tylko pięknie śpiewa) no i każda scena to inny pomysł (!!!).
Ogólnie fabuła jest dobra, wydaje mi się że trafia bardziej do mężczyzn, balansuje na ostrej krawędzi noża bo temat dość delikatny i łatwo kogoś urazić.
Mimo wszystko dla mnie jest to najlepsza sztuka za czasów dyrektora Świerszcza. Moim zdaniem jest to jeden z 3miejskich hitów (ja uważam za hity: św Joannę, Wariata i Zakonnicę, z TW Matka, Słodki Ptak Młodości)
2010-11-16 23:23
powyższe recenzje.
2010-11-14 23:16
Czytając poniższe recenzje poszłam na ten spektakl ze zniechęceniem. Może to i dobrze bo spektakl mile mnie zaskoczył. Naprawdę bardzo dobrze się bawiłam ;) i gorąco polecam aby pójść i wyrobić własną opinie.
2010-11-14 21:56
Mam za nic wywody aktorów i ich rodzin oraz recenzenta i jego przyjaciół. Spektakl był żenująco słaby, ale z takiej "sztuki" nie można było zrobić przyzwoitego przedstawienia. Wynudziliśmy się z mężem jak mało kiedy. Jedynym jasnym punktem była pani Buczek -Żarnecka, której szkoda dla takiej szmiry.
2010-11-14 19:47
PANIE I PANOWIE!
Nie ma się co przejmować piszącymi recenzje. Za to im płacą. Ciekawe też czy płacą im za kasowanie wpisów, które są pochlebne dla spektakli. Chyba tak. Tak jest ten regulamin ułożony, że czytelnik nie może napisać złego słowa o autorze recenzji i wytykać mu jego błędy. Poczytajcie regulamin
2010-11-14 11:48
Nie przesadzałabym, że spektakl Kruszczyńskiego to żenada. Ale grzechem reżysera jest brak poczucia humoru. Sztuka Bogacza jest tragifarsą - pamiętam, jak podczas publicznego czytania w ramach finału GND publiczność co rusz wybuchała śmiechem (co nie przekreśla walorów refleksyjnych tekstu). Tymczasem gdyński spektakl jest zrobiony na jednej, poważnej nucie. A Bogacz przecież napisał to w duchu Gombrowicza, pokazując opór ciała przeciwko żałobnej celebrze. Ile zmarnowanych szans na pokazanie absurdalności naszych zachowań w sytuacjach "rytualnych"! Np. to zagadywanie żałoby gospodarską gorliwością matki - bigosikiem, jajkami z majonezem, sałatką... Jeden moment wzruszył mnie naprawdę - odprowadzenie ojca do dołu przez matkę jako piękne, bardzo intymne wyznanie miłości. I jeszcze jedno - tak doświadczony reżyser jak Kruszczyński powinien trochę popracować nad niedoskonałościami sztuki, np. pozbawić ją dosłowności. Po co psuć całą dwuznaczność tekstu banalnym wyjaśnieniem, że wszystkie sceny z nieżywym ojcem są wyobrażeniem bohatera?
Powiem krótko: gdyby ten Teatr miał porządnego dyrektora artystycznego, który interesuje się firmowanymi przez siebie premierami i bierze za nie odpowiedzialność, byłaby szansa na sukces. A tak powstało przeciętne przedstawienie.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Pomysłodawcą Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Plenerowych i Ulicznych FETA jest...?
