Lucha z Beskidu. Staszek z Wilna. Twarze Wybrzeża - wernisaż (1 opinia)

WYSTAWA UPAMIĘTNIAJĄCA LUCYNĘ LEGUT I STANISŁAWA MICHALSKIEGO


Dla uczczenia święta ludzi sceny zapraszamy na wernisaż wystawy "LUCHA z Beskidu. STASZEK z Wilna. TWARZE WYBRZEŻA" dokumentującej sceniczny dorobek Lucyny Legut i Stanisława Michalskiego, zmarłych niedawno wybitnych aktorów związanych z naszym teatrem przez ostatnich kilkadziesiąt lat.

Wystawę będzie można oglądać na foyer na I piętrze teatru, codziennie od 12.30 do 17.00, a z ważnymi biletami także przed spektaklem.
Wstęp wolny.

Lucyna Legut (ur. 1926 roku zm. 2011 roku) - aktorka, malarka, pisarka, autorka popularnych książek dla dzieci. W 1950 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. W latach 1945-1947 studiowała na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1951-1956 była aktorką Teatru Ziemi Pomorskiej w Toruniu. W 1956 roku została aktorką Teatru Wybrzeże i pracowała tutaj do 1991 roku. Zagrała w kilkudziesięciu spektaklach, m.in. Księżniczkę Irinę w zdjętych przez cenzurę SZEWCACH Witkacego w reżyserii Zygmunta Hübnera, Mary w ZABAWIE JAK NIGDY w reżyserii Jerzego Golińskiego, Piekarzową w HISTORII O MIŁOSIERNEJ w reżyserii Konrada Swinarskiego oraz Dorotę w MATCE Witkacego w reżyserii Tadeusza Minca i Marthę w KTO SIĘ BOI VIRGINII WOOLF Edwarda Albee'ego w reżyserii Jerzego Golińskiego. Z grą aktorską łączyła twórczość literacką. Debiutowała w 1960 roku książką dla dzieci pt. ŚWIERSZCZE MAJĄ SKLEP Z INSTRUMENTAMI. Rok później debiutowała jako autorka dramatyczna, na sopockiej Scenie Kameralnej, sztuką ZŁODZIEJ SERC. Została uhonorowana licznymi odznaczeniami i nagrodami, m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Nagrodą Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury.

Stanisław Michalski (ur. 1932 roku zm. 2011 roku) - aktor. W roku 1955 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie i od początku sezonu 1955/56 był nieprzerwanie związany z Teatrem Wybrzeże, również jako jego dyrektor artystyczny i naczelny (1988-1993). Role które zyskały mu uznanie to m.in. Agent w JONASZU I BŁAŹNIE w reżyserii Zbigniewa Cybulskiego i Bogumiła Kobieli, James w LADACZNICY Z ZASADAMI w reżyserii Zygmunta Hübnera, Severino w HISTORII O MIŁOSIERNEJ w reżyserii Konrada Swinarskiego, Edek, a potem Stomil w TANGACH w reżyserii Piotra Paradowskiego i Marcela Kochańczyka, kilka ról w TRAGEDYI O BOGACZU I ŁAZARZU w reżyserii Tadeusza Minca, Patiomkin w TERMOPILACH POLSKICH i tytułowy Otello w reżyserii Marka Okopińskiego, Fikalski w DOMU OTWARTYM w reżyserii Jerzego Kreczmara, Schmitz w BIEDERMANNIE I PODPALACZACH w reżyserii Stanisława Różewicza, Ojciec w BIAŁYM MAŁŻEŃSTWIE w reżyserii Ryszarda Majora, Czepiec w WESELU i Cześnik w ZEMŚCIE w reżyserii Stanisława Hebanowskiego, Bukara w PRZEDSTAWIENIU HAMLETA WE WSI GŁUCHA DOLNA w reżyserii Kazimierza Kutza, Danton w SPRAWIE DANTONA w inscenizacji Andrzeja Wajdy i Macieja Karpińskiego, Money w OPOWIEŚCIACH HOLLYWOODU i Iwan Timofiejewicz w BAŁAŁAJKINIE I SPÓŁCE w reżyserii Kazimierza Kutza, Ojciec w PUŁAPCE i tytułowy Wallenstein w reżyserii Krzysztofa Babickiego, Sorin w MEWIE w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego i dwie jego ostatnie Wybrzeżowe role: Starikow w OŻENKU w reżyserii Adama Orzechowskiego i Majordomus w BALU MANEKINÓW w reżyserii Ryszarda Majora. Ukoronowaniem jego kariery był przyznany mu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złoty Order Zasłużonego Kulturze Gloria Artis, a także, dla uczczenia jubileuszu 55-lecia pracy artystycznej, Nagroda Gryfa przyznana przez Marszałka Województwa Pomorskiego.