W ramach Wydziału Literatury zapraszamy na spotkanie autorskie z Leszkiem Engelkingiem, poetą, prozaikiem, tłumaczem, eseistą
Podobne wydarzenia
czwartek, godz. 18:00
Gdańsk,
ARCHE
Wstęp wolny
piątek - niedziela, godz. 10:00 - 17:00
Gdańsk,
Europejskie Centrum...
Wstęp wolny
Udział w spotkaniu nie wymaga rejestracji i zapisu poprzez stronę
www.oas.edu.pl
miejsce: Świetlica w Rybnym, ul. Opata Jacka Rybińskiego 25, Gdańsk-Oliwa
Leszek Engelking (ur. 1955) - polski poeta, nowelista, tłumacz, literaturoznawca i krytyk literacki. Autor kilkudziesięciu książek, m.in. zbiorów tłumaczeń Ezry Pounda, poetów czeskich, prozy Vladimira Nabokova. Wykładowca uniwersytecki i pracownik naukowy.
W czasie studiów otrzymał nagrodę specjalną Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk (nagroda imienia Wacława Borowego, 1978 r.). Otrzymał także: nagrodę translatorską miesięcznika "Literatura na Świecie" w kategorii książkowego debiutu translatorskiego (za przekład Poezji wybranych Ezry Pounda, 1989 r.), nagrodę Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich za najlepszy przekład w dziedzinie eseistyki w roku 1999 (za tłumaczenie Ducha romańskiego Ezry Pounda, 2000 r.), czeską nagrodę Premia Bohemica dla zagranicznego bohemisty (za dorobek translatorski i popularyzowanie literatury czeskiej za granicą, 2003 r.) oraz nagrodę "Literatury na Świecie" w kategorii przekładu prozy (za tłumaczenie SiostryJáchyma Topola). W 2006 r. został uhonorowany odznaką "Zasłużony dla Kultury Polskiej". W 2009 otrzymał nagrodę "Literatury na Świecie" w kategorii przekładu poezji (za antologię Maść przeciw poezji oraz wybór utworów poetyckich Ivana Wernischa Pchli teatrzyk). Książkę Maść przeciw poezji wyróżniono również Piórem Fredry.
W roku 2010 został laureatem nagrody polskiego PEN Clubu "za wybitne dokonania translatorskie ze szczególnym uwzględnieniem przekładów poezji i prozy z języków: angielskiego, rosyjskiego, czeskiego i słowackiego"[2]. Z kolei wydany w 2011 tom poezji Muzeum dzieciństwa nominowany był w 2012 do Warszawskiej Nagrody Literackiej w dziedzinie poezji[3] oraz do Orfeusza - Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego[4].
W latach 1984-1995 był redaktorem miesięcznika "Literatura na Świecie", jest członkiem Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich (1986), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989); laureatem Nagrody "Literatury na Świecie" (1989) i Polskiego PEN Clubu (2010) za przekłady z języka angielskiego i języków słowiańskich.
Ostatnio opublikował tom poezji pt. :"Komu kibicują umarli" (2013 r.).
źródło: wikipedia.org
* * *
Czas przypomnieć blask słońca na rynnie,
Co w upale drzemała bezczynnie.
Czas przypomnieć tramwajowe tory
I na szynie - liść na szkarłat chory.
Czas przypomnieć, czas w sobie rozboleć
Jakiejś zimy minionej gołoledź,
Jakiejś wiosny minionej i słotnej
Zapach jezdni - po deszczu wilgotnej.
Choć smagają, gotowe zbalsamieć
Tamta dawna ulewa i zamieć,
Tamten dawny blask słońca na rynnie,
Co w upale drzemała bezczynnie.
* * *
W nieznanym mieście, w którym zabłądziłem,
Nagle ujrzałem zamierzchłą cukiernię,
Te same lampy i jaskrawe światło,
Nie wypłowiałe przez te wszystkie lata,
Ten sam kontuar, fotele, stoliki:
Udzielne księstwo szparkiej kelnereczki
Jej drobnych draźniąt dotykałem we śnie -
Pachniała żądzą, ciastkami i piwem
I już z daleka przeczuwałem zapach.
Ten sam gwar miasta, ten sam zmierzch sierpniowy,
Po którym przyjdzie ten sam, dawny, wieczór,
Ta sama sadza na tej samej szybie
Tych samych drzwi, lecz kiedy je pchnąłem,
Pogasły światła.
www.oas.edu.pl
miejsce: Świetlica w Rybnym, ul. Opata Jacka Rybińskiego 25, Gdańsk-Oliwa
Leszek Engelking (ur. 1955) - polski poeta, nowelista, tłumacz, literaturoznawca i krytyk literacki. Autor kilkudziesięciu książek, m.in. zbiorów tłumaczeń Ezry Pounda, poetów czeskich, prozy Vladimira Nabokova. Wykładowca uniwersytecki i pracownik naukowy.
W czasie studiów otrzymał nagrodę specjalną Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk (nagroda imienia Wacława Borowego, 1978 r.). Otrzymał także: nagrodę translatorską miesięcznika "Literatura na Świecie" w kategorii książkowego debiutu translatorskiego (za przekład Poezji wybranych Ezry Pounda, 1989 r.), nagrodę Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich za najlepszy przekład w dziedzinie eseistyki w roku 1999 (za tłumaczenie Ducha romańskiego Ezry Pounda, 2000 r.), czeską nagrodę Premia Bohemica dla zagranicznego bohemisty (za dorobek translatorski i popularyzowanie literatury czeskiej za granicą, 2003 r.) oraz nagrodę "Literatury na Świecie" w kategorii przekładu prozy (za tłumaczenie SiostryJáchyma Topola). W 2006 r. został uhonorowany odznaką "Zasłużony dla Kultury Polskiej". W 2009 otrzymał nagrodę "Literatury na Świecie" w kategorii przekładu poezji (za antologię Maść przeciw poezji oraz wybór utworów poetyckich Ivana Wernischa Pchli teatrzyk). Książkę Maść przeciw poezji wyróżniono również Piórem Fredry.
W roku 2010 został laureatem nagrody polskiego PEN Clubu "za wybitne dokonania translatorskie ze szczególnym uwzględnieniem przekładów poezji i prozy z języków: angielskiego, rosyjskiego, czeskiego i słowackiego"[2]. Z kolei wydany w 2011 tom poezji Muzeum dzieciństwa nominowany był w 2012 do Warszawskiej Nagrody Literackiej w dziedzinie poezji[3] oraz do Orfeusza - Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego[4].
W latach 1984-1995 był redaktorem miesięcznika "Literatura na Świecie", jest członkiem Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich (1986), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989); laureatem Nagrody "Literatury na Świecie" (1989) i Polskiego PEN Clubu (2010) za przekłady z języka angielskiego i języków słowiańskich.
Ostatnio opublikował tom poezji pt. :"Komu kibicują umarli" (2013 r.).
źródło: wikipedia.org
* * *
Czas przypomnieć blask słońca na rynnie,
Co w upale drzemała bezczynnie.
Czas przypomnieć tramwajowe tory
I na szynie - liść na szkarłat chory.
Czas przypomnieć, czas w sobie rozboleć
Jakiejś zimy minionej gołoledź,
Jakiejś wiosny minionej i słotnej
Zapach jezdni - po deszczu wilgotnej.
Choć smagają, gotowe zbalsamieć
Tamta dawna ulewa i zamieć,
Tamten dawny blask słońca na rynnie,
Co w upale drzemała bezczynnie.
* * *
W nieznanym mieście, w którym zabłądziłem,
Nagle ujrzałem zamierzchłą cukiernię,
Te same lampy i jaskrawe światło,
Nie wypłowiałe przez te wszystkie lata,
Ten sam kontuar, fotele, stoliki:
Udzielne księstwo szparkiej kelnereczki
Jej drobnych draźniąt dotykałem we śnie -
Pachniała żądzą, ciastkami i piwem
I już z daleka przeczuwałem zapach.
Ten sam gwar miasta, ten sam zmierzch sierpniowy,
Po którym przyjdzie ten sam, dawny, wieczór,
Ta sama sadza na tej samej szybie
Tych samych drzwi, lecz kiedy je pchnąłem,
Pogasły światła.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy