Z jednej strony dwie godziny wspaniałej muzyki, znakomicie wykonanej przez każdą z trzech orkiestr. Z drugiej program, w którym znalazły się kompozycje wymagające od słuchacza wyciszenia i kontemplacji, o jakie trudno podczas imprezy plenerowej. Koncert chwilami nużył, ale i zachwycał, czego dowodem były gromkie owacje, jakie zgotowała wykonawcom liczna, kilkutysięczna publiczność.
Koncerty "z plusem", odbywające się w ramach Solidarity of Arts, były do niedawna zdominowane przez jazz. W ubiegłym roku organizatorzy postawili na swing, wzbogacając program festiwalu o nowe wydarzenie - koncert Górecki+. Okazało się, że muzyka klasyczna również ma rzeszę fanów, a emocje na widowni potrafią być równie gorące, co podczas koncertu adresowanego do szerokiej publiczności, jaki odbywał się dzień wcześniej.
Ubiegłoroczny sukces był dla organizatorów jasnym sygnałem, że pomysł jest wart kontynuacji. Po Góreckim postawiono na innego wielkiego twórcę - Wojciecha Kilara. Bilety do strefy golden circle, w której przygotowano miejsca siedzące (kosztowały - tak jak w ubiegłym roku - 5 zł), rozeszły się jak świeże bułeczki. Wiele osób przyszło bez biletów, przysłuchując się muzyce na stojąco bądź organizując miejsca siedzące na własną rękę.
W programie Kilar+, na pierwszy rzut oka, znalazły się same hity, a jednak już podczas wykonywania pierwszego utworu dało się odczuć, że nie każda z kompozycji nadaje się do wykonania (a przede wszystkim do słuchania) podczas tak dużej imprezy plenerowej.
Koncert otworzyła "Orawa" w wykonaniu Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot pod dyr. Wojciecha Rajskiego. Nagłośnienie było znakomite, dzięki czemu słuchacze mieli możliwość wychwycić wszelkie interpretacyjne detale. Orkiestra grała bez zarzutów - precyzyjnie i wyraziście, z wielką emfazą. Żeby jednak w pełni delektować się tego rodzaju muzyką, słuchacz musi się wyciszyć i skoncentrować. Dać się muzyce porwać i skupić na niuansach. Trudno o to, kiedy dookoła ludzie się przechadzają, piją kawę, czy rozmawiają. Słuchanie "Orawy" w takich warunkach przypominało czytanie na głos książki, bez łączenia słów w logiczną całość. A że Kilar często bazował na repetycjach, słuchanie bez możliwości zgłębienia sensu, strasznie nużyło.
Podobne odczucia miałam w przypadku innych, podobnych i również jednorodnych stylistycznie kompozycji: "Ricordanza Per Archi"(PFK Sopot), II Koncertu Fortepianowego, "Siwej mgły" (Orkiestra Polskiej Filharmonii Bałtyckiej pod dyr. Mirosława Jacka Błaszczyka) czy "Krzesanego" (NOSPR pod dyr. Jerzego Maksymiuka). Nie byłam w stanie kontemplować tej muzyki tak, jak na to zasługuje, choć miałam świadomość, że każda z orkiestr grała na bardzo wysokim poziomie. Fantastycznie zaprezentowali się również soliści - Beata Bilińska (fortepian) i Mikołaj Trąbka (baryton).
Nie porwały mnie też znakomite, solowe numery w wykonaniu Kuby Stankiewicza, choć podczas koncertu w klubie czy w sali koncertowej byłabym nimi zachwycona.
W programie znalazły się na szczęście kompozycje, których w plenerze słuchało się z wielką przyjemnością - "Mazur" z "Zemsty, "Walc" z "Ziemi Obiecanej", czy energetyczny "Marsz Kawalerii" z "Kroniki wypadków miłosnych" (NOSPR). "Walc" z "Trędowatej" poderwał nawet kilkoro słuchaczy do tańca. Koncert zakończył "Polonez" z "Pana Tadeusza" w wykonaniu gospodarzy, a publiczność długo nagradzała wykonawców oklaskami za udany występ.
Koncert Kilar+ trudno jednoznacznie ocenić. Niezaprzeczalnie, poziom wydarzenia był bardzo wysoki - każda z trzech orkiestr zaprezentowała się znakomicie. Zastrzeżeń nie można mieć również do nagłośnienia. Jeśli chodzi o oprawę wizualną, to ja osobiście wolałabym tradycyjne telebimy niż mnóstwo małych ekranów dookoła sceny, ale zdaję sobie sprawę z tego, że jestem w swoich upodobaniach odosobniona - wielu osobom zgromadzonym na widowni ta koncepcja bardzo się podobała.
Zastanawia mnie jednak, jakim kluczem posługiwała się osoba konstruująca program. Nie były to bowiem ani najbardziej popularne kompozycje Kilara, ani te najbardziej cenione przez krytykę. Przewagę (niestety) stanowiły utwory wymagające od słuchaczy wzmożonej koncentracji, o jaką podczas dużej imprezy plenerowej trudno. Nie mam absolutnie pretensji do słuchaczy o to, że podczas koncertu rozmawiali, bawili się telefonami czy pili kawę - taki jest urok imprez plenerowych, któremu ja sama chętnie się poddaję. Dlaczego zatem organizatorzy, zamiast skonstruować program z utworów adresowanych do szerokiej publiczności (a tych nasz wielki twórca miał na koncie całe mnóstwo) postawili na muzykę bardziej nadającą się do wykonywania w salach koncertowych? To pytanie musi pozostać bez odpowiedzi.
Należy również zwrócić uwagę na problemy z dojazdem na koncerty "z plusem". Miasto Gdańsk w tym roku zadbało o dodatkową komunikację, ale czy wystarczająco? Solidarity of Arts to nie impreza dla gdańszczan, więc mimo dobrych chęci naszych włodarzy, dodatkowe autobusy nocne w granicach miasta nie rozwiązują problemu. Wiele osób przyjeżdża własnymi samochodami, parkując je gdzie się da, co utrudnia życie mieszkańcom.
Zachęcanie do korzystania z komunikacji miejskiej miałoby sens, gdyby zorganizowano dla festiwalowej publiczności parking, a dopiero stamtąd, na zasadzie "park and ride", oferowano słuchaczom transport. Informacje na temat ewentualnego parkingu powinien rozpowszechniać organizator podczas kampanii promującej festiwal.
W programie znalazła się również muzyka filmowa Wojciecha Kilara.
Rozumiem 5 minutowy, symboliczny poślizg. Ale żeby czekać ponad 20 minut to już troszkę wtopa. Poza tym koncert wyśmienity :)
Miau
7 lat
179
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-08-15 11:31
Na gwiazdy rocka się czeka nawet 2 godziny. Na gwiazdy klasyki dotąd się nie czekało, ale może moda z imprez plenerowych i im się udzieliła?
7 lat
31
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-08-15 10:46
tak jak w kinie
reklamy wchodzą w czas rozpoczęcia filmu, tutaj jest podobnie...
ksys
7 lat
11
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-08-15 09:25
Koncert miał się odbyć o 21 poprzedzony 30 min. Spotem
Reklamowym. I tak było.
7 lat
34
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-08-15 11:04
Różnorodny - i bardzo dobrze!
Moim zdaniem to znakomicie, że obok osłuchanych hitów w programie koncertu znalazły się też mniej znane, a bardzo wartościowe dzieła Kilara. Nie miałam problemu z wczuciem się w klimat i wsłuchaniem w utwory, a tego wieczoru poznałam świetny II koncert fortepianowy w bardzo dobrym wykonaniu. Uwielbiam koncerty z plusem - oby ta idea się rozwijała!
Ola
7 lat
134
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-08-15 10:44
najlepszy była
Siwa mgła...siadła na Giewoncie i tak siedziała :)
ksys
7 lat
56
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-08-15 10:35
Sprzedał
się
Młody Demokrata
7 lat
20
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-08-15 10:07
Muzyka pod gwiazdami
Latem nie zawsze musi być lekko i przyjemnie. Sugerowanie grania " hitów" dla szerokiej publiczności nie bardzo mi się podoba. W skupieniu, z uwagą i wzruszona wysłuchałam utworów, podobnie jak ludzie w sąsiedztwie. Może helikopter by mnie rozproszył, na pewno nie szepty, czy szuranie krzesełkiem:)Za to przyznaję rację co do ilości ekranów, wyłączyłabym je wogóle. Podsumowując: jestem absolutnie zachwycona i odżywiona kulturalnie, dziękuję:)
7 lat
237
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-08-15 09:15
lol
Publiczność wszystkim się zachwyci, bo co robić w długi zimny weekend? - konsumować masową kulturę, a może lepiej byłoby wydać te pieniądze w racjonalny sposób na dobre koncerty w ciągu całego roku, bez specjalnego nadęcia i wciskania ludziom kitu na "ludowych masówkach".
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
