Cztery płyty, cztery zupełnie różne koncepcje to jak cztery twarze freejazzowego Światowida - Mikołaja Trzaski. Zawierają w większości wolne improwizacje, ale bynajmniej nie są dziełem przypadku. Każda z nich to starannie przemyślana i zrealizowana koncepcja brzmieniowa. Ale to przecież dla gdańskiego saksofonisty norma.
Powstanie skowronków - twarz łagodnaAlbum urzeka naturalnym brzmieniem, ciepłym i stonowanym. Rozbudowane, pełne powietrza harmonie pięciu klarnetów przypominają czasem muzykę organową. Zresztą nazwa zespołu
Ircha Clarinet Quintet sugeruje, że ta muzyka w założeniu miała być miękka i przytulna. To najłagodniejsze oblicze Trzaski i chyba najbardziej zaskakujące, wszak jego ostatnie prace były dużo bardziej radykalne. W tym zestawie artystę wspomagają: legenda amerykańskiego free
Joe McPhee,
Wacław Zimpel,
Paweł Szamburski i
Michał Górczyński znany z trójmiejskiego
Kwartludium.
Muzyka z alembika - twarz zagadkowaKwartet
Magic powstał jako konsekwencja współpracy Trzaski z nowojorskim
Trio X. Trzy lata temu spotkali się podczas wspólnej trasy i od razu doszli do wniosku, że Trio X + Trzaska = Magia. Płyta zawiera nagranie koncertowe pochodzące z krakowskiej Alchemii.
Dominic Duval,
Jay Rosen, McPhee i Trzaska wcielają się tu w role średniowiecznych alchemików właśnie. Wspólnie odkrywają tajemnice kamienia filozoficznego i eliksiru nieśmiertelności. McPhee i Trzaskę łączy magiczna więź. Jeśli istnieje improwizowany zapis przyjaźni, to dla mnie jest to właśnie płyta "Magic".
Dźwięki pod mikroskopem - twarz poważnaDo nagrania "
Don't leave us home alone" Trzaska zaprosił ostatnio mniej obecnego na scenie muzycznej
Tomasza Szwelnika, którego fani sonorystycznych eksperymentów znają pod pseudonimem
Szwelas. Szwelnik akompaniuje Trzasce preparując fortepianowe mikrodźwięki - czy to za pomocą klawiatury czy bezpośrednio na strunach instrumentu. Podczas sesji powstało dziewiętnaście miniatur, preparatów improwizacji tak bliskich i sugestywnych, że aż czuć zapach fortepianu.
Ptasie plotki - twarz roześmianaWiersz o takim tytule stworzyli zarówno
Jan Brzechwa jak i
Julian Tuwim. U tego pierwszego szło tak: "Usiadła zięba na dębie: Na pewno dziś się przeziębię! Dostanę chrypki, być może, głos jeszcze stracę, broń Boże, a koncert mam zamówiony w najbliższą środę u wrony". Tuwim zaś pisał: "Przyszła gąska do kaczuszki, obgadały kurze nóżki. (...) Kaczka kaczce wykwakała, co gęś o niej nagęgała". Płyta
Goosetalks (Gęsie gadki) to oczywiście nie bajki dla dzieci, ale surowe i chropowate dialogi
Petera Brötzmanna (saksofony, klarnet),
Johannesa Bauera (puzon) i Trzaski. Surowe, ale z poczuciem humoru - w tytułach utworów znajdziemy wiele odniesień ornitologicznych. A i sama muzyka wielokrotnie nasuwa na myśl wrzaski dzikich gęsi czy żurawi.
P.S. Gwoli ścisłości. W tym roku Mikołaj Trzaska przygotował również ścieżkę dźwiękową do filmu "Dom zły" Wojciecha Smarzowskiego. Uznaliśmy jednak, że muzyka ta ujrzała światło dzienne w 2009, czyli w roku premiery filmu. Poza tym Światowid ma cztery, nie pięć twarzy.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
