Jak wyjść z twarzą z sytuacji, gdy w grę wchodzą wielkie, ale "brudne" pieniądze, mogące popsuć opinię, o którą tak długo się zabiegało? Z takiej opresji usiłuje wyjść Konrad Hertmański, główny bohater zabawnego tekstu Antoniego Słonimskiego "Murzyn warszawski" w nieśmiesznej komedii Teatru Wybrzeże.
2015-07-19 21:55
Jestem niezmiernie zadowolona z faktu, że pańską krytyczną opinię przeczytałam po spektaklu, czego również życzę innym widzom. To niesamowite z jakim uporem i lekkością wylewa Pan negatywną opinię zupełnie nieadekwatnie do ocenianych akcentów... Rozumiem, o gustach się nie dyskutuje ale odniosłam wrażenie, że sezon letni nie 'owocuje' w premiery a żółć trzeba gdzieś wylać...
2015-07-20 10:31
spodziewałam się naprawdę czegoś lepszego i zabawniejszego, wynudziłam się okrutnie...
2015-07-21 10:14
spektakl ciekawy i śmieszny, ale nie przebije "okno na parlament" - polecam
2015-07-24 09:28
nie bardzo lubię komedie, ale na tym spektaklu świetnie bawiłem się prawie do końca - prawie, bo historia sama w sobie jest raczej smutna i na koniec przestaje być zabawnie
jest lekko i przyjemnie, w sam raz na lato
2015-07-25 12:27
Absolutnie nie zgadzam sie z opinia fachowego krytyka . Obejrzalam przedstawienie z duzym zaciekawieniem- rozbawieniem i zaduma. Role pana Tyranskiego i pani Kreft-Baka uwazam za bardzo udane .
2015-08-20 13:11
Spektakl obejrzałam wczoraj. Już od początku w gorszym nastroju. Nie uprzedzono mnie bowiem iż mimo że kupiłam bilet na 20:00, z nieznanych mi względów przesunięto godzinę jego rozpoczęcia na 20:30. Utrudniło mi to znacznie powrót do domu.
Sama sztuka nie podobałaby mi się prawdopodobnie i bez wstępnego zniechęcenia. Spektakl jest nudny i przegadany. Po raz kolejny wręcz przygnębia banalna scenografia łącząca nowoczesność z pięknymi bibelotami, historię z teraźniejszością. Właściwie nie wiadomo, czy miało być wytwornie czy ascetycznie. Jako widz nie miałam jasności co do koncepcji autora.
Tempo spektaklu jest wolne, dwie godziny męczą widza. Wbrew temu, co tutejszy recenzent uważa za dziwactwo, sądzę, że deklamowanie didaskaliów przez Zazę jest ciekawym pomysłem. Prawdę powiedziawszy jest to najciekawsza rzecz jaką ta postać robi organizując odbiór sztuki przez widza. Niestety, być może przez tę funkcję, postać ta staje się ruchomym elementem scenografii, tłem dla scen z Perlmanem. Doceniam umiejętność gry na skrzypcach u Michalskiej, zupełnie nie rozumiem dlaczego ktoś ją skrzywdził takim kostiumem. Podobnie skrzywdzono kostiumem ciocię Salę. Tyrański w roli Konrada nużący, przeważnie smutny, miałam wrażenie, że ciągle gra tę samą scenę, deklamuje coś jak na szkolnej akademii. Być może mój odbiór byłby zupełnie inny gdyby spektakl skrócono.
Nie mogłam uwierzyć w to, że Nieczuja-Urbańska zagrała tak słabo. To duża rola, a aktorka pozostaje właściwie niewidoczna. Zniknęła gdzieś jej energia sceniczna, znana mi choćby z roli Peggy w "Skrzynce P@ndory". Nieoczekiwanie perełkami spektaklu stają się postaci i wątki poboczne, może dlatego że dynamiczne, żywe, śmieszne, dobrze określone. Smutne to trochę, że w dużym spektaklu na scenie bryluje mechaniczny kotek. Proponuję zrobić happening i zakupić kwiaty dla kotka by mu je wręczyć po występie. Podobał mi się Szwarcman-ojciec chrzestny. Podobała mi się Kreft-Baka w roli jego żony. Oboje zabawni, jasno określeni. Jaros grał poprawnie, był niesłychanie spójny, ożywał w parze z Michalską. Przyjemnie było na to patrzeć. Na uwagę zasługuje także Witkowski w roli Mitka, a mam wrażenie, że pomaga mu w tym kilka rzeczy. Jest to aktor niesłychanie przystojny, sprawny fizycznie, otrzymał fortunny kostium podkreślający rolę "chłopca, lat 31", który potem zamienia na strój korespondujący ze stylem nowego "przyjaciela". Od początku do końca wiem kim Mitek jest, po co jest i co mi chce przekazać.
Przeskoki postaci w kręgu światła uważam za próbę zdynamizowania spektaklu, trudno powiedzieć że jest ona zabiegiem jednoznacznie złym. "Obudziło" mnie to trochę, a zabieg taki też nie do końca zaskakuje. Skoro scenografia nowoczesno-tradycyjna to i gra aktorska tradycyjno-nowoczesna.
Z teatru wyszłam zmęczona, zniechęcona. Aktorzy też jacyś niemwrawi, mylący się w tekście.
2015-08-23 14:40
Z tego co się dowiedziałam ze spektaklu spadek główny bohater miał otrzymać po zmarłym bracie a nie wuju jak wynika z ww. recenzji.
Dziękujemy za sugestię. Treść została poprawiona.
2015-10-02 18:49
Spektakl jest po prostu nudny i bardzo się dłuży. Ani zabawny ani wnoszący głębsze przemyślenia. Jedyna bardzo dobra scena to ta Mariusza z Polą, najzabawniejszą zaś postacią okazał się sztuczny kot...Podobała mi się scenografia oraz gra na skrzypcach Michalskiej. Na siłę bezsensownie wciśnięte unowocześnienia w postaci podskoków. Miałam wrażenie, ze nawet aktorzy są sztuką znużeni. Być może osobom, które w teatrze bywają raz do roku lub rzadziej coś mogło się w tym przedstawieniu podobać, bo widzę ze są pozytywne komentarze. Poza tym, na scenie kameralnej było tak gorąco i duszno, że aż trudno było się w pełni skupić na spektaklu. Czy to jakieś oszczędności? Dziwne, bo w foyer panuje przyjemny chłód.
2015-11-29 23:47
mecząca i nurząca chała; beznadziejna gra aktorska; niespójna stylistyka prezentacji; tandeta i gadżeciarstwo (kot chyba dla odwracania uwagi od mankamentów); ogólnie długo, nudnie i bardzo nie inspirujaco
2017-02-19 21:57
Masakra stracony czas i wyrzucony w błoto pieniądz aktorzy bez dykcji zaseplenieni na maxa Zaza zarzynajaca skrzypki drewniana jak i one niestety nawet Pan Gordon nie broni się w roli czy też rolach tegoż spektaklu. Jedynie kreacja Pana Michała Jarosa zasługuje na uznanie i brawa. Reszta codziennie rano powinna sobie recytowac do lustra : trzeba wiedzieć kiedy ze sceny zejść. .....
2017-02-19 21:58
Najlepiej żeby wcale na scenę nie wchodzili bo żal patrzeć i sluchac
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Która edycja Festiwalu Literatury "Literacki Sopot" miałaby się odbyć w sierpniu tego roku?
