Nikt nie mógł zrobić tego lepiej: w swojej książce "Beksińscy. Portret podwójny" trójmiejska reportażystka Magdalena Grzebałkowska z tragicznej historii rodziny Beksińskich stworzyła uniwersalną opowieść o patologicznej samotności, potrzebie kontaktu z drugim człowiekiem i miłości, której okazywanie staje się czasem wyzwaniem tak wielkim, że niemożliwym do zrealizowania.
2014-04-01 22:41
dobrze sie to czyta. najbardziej szkoda mi kobiety pomiędzy tymi dwoma facetami: Zofii Beksinskiej. Nie wiem, ile musiała mieć cierpliwosci, zeby ich znosić.
Choc z drugiej strony zgrzytam zębami jak opisywane jest, jak rozpieszczony był Tomasz. To m.in tez sprawka matki...i poniekad jakiejś takiej emocjonalnej nieobecności ojca.
2014-04-01 23:26
O ile pamiętam z treści, miała obniżoną samoocenę, na skutek oziębłego traktowania przez matkę, która harowała dzień i noc, nie mając energii dla dzieci. W zasadzie chyba tylko z przyzwyczajenia do takiej natury Zofia wytrzymywała ze Zdzisławem, w którego postawie upatrywała chyba odmiany, związanej z tym, że do roboty się nie palił. Tomasza rozpieściła, żeby nie być jak matka. Ale dziecko znalazło błąd w systemie i się w nim zagrzebało, nie dając rady naprawić. Rodziców przeważnie nie da się naprawić...
miała to być dyskusja z "C", ale jakoś nie tu się wkleiło :)
2014-04-01 23:15
Wciąga zarówno ciekawymi historiami, lekkością języka, jak i wrażeniem, że można na chwilę "być jak Beksiński" i sobie powspominać przeszłość, niby swoją. Szkoda że te imperialistyczne autobusy nie weszły do masowej produkcji :)
Stosunek Zdzisława Beksińskiego do Boga, religii, Żydów, partii, AK itp. miał prawo być taki, jak to ujmuje książka. Zdzisław Beksiński jawi się jako outsider, który to wszystko ma gdzieś i jeśli używa, to jako narzędzia, żeby coś sobie zmaterializować, która to konieczność doprowadza go do ciągłej s****zki. Jego syna - Tomasza, pamiętam z audycji radiowych. Nie pamiętam dobrze, ale prowadził chyba cykl "Romantycy muzyki rockowej", albo "Wieczory płytowe". Pewnie można znaleźć coś na ten temat w sieci. Miały nostalgiczno-wieczorowy i nieco depresyjny charakter, ale muzyka była dobra. Dekadencja :)
Dziwię się, że ktokolwiek na forum dokonuje oceny pracy autorki przez pryzmat tego, gdzie pracuje. Moim zdaniem książka nie narzuca nikomu sposobu myślenia.
Jestem katolikiem, do Żydów nic nie mam, choć czasem sobie z nich bezinteresownie zażartuję, tak jak z niemców i ruskich, dewoci mnie drażnią, komuny nie lubię (samo złodziejstwo, demagogia, korupcja, obłuda i hipokryzja), nie znam osobiście nikogo, kto otwarcie jest homoseksualistą, więc jest mi to obojętne, o ile jakiś typ nie palnie medialnej głupoty z gejowskim znakiem jakości, gazety przestałem czytać (w GW był kiedyś interesujący dodatek "Praca", ale jakoś nie pomógł mi znaleźć pracy, za to firmy się reklamowały tam tanio). Nie lubię, kiedy ktoś mi narzuca swój punkt widzenia.
2014-04-02 09:31
Polecam przeczytać. Historia normalnej a zarazem dziwnej rodziny pokazanej na tle polskiej historii. Daje duzo do myślenia , teoretycznie mieli wszystko a każdy z nich nosił w sobie ogrom niespełnienia.
2014-04-02 13:18
Polknelam w 3 wieczory :)
2016-06-02 16:42
Wspaniała lektura. Świetnie, że Grzebałtowska nie sili się na analizę psychologiczną postaci - pozostawia to innym. Rzetelny reportaż. Chyba najlepsza książka, jaką przeczytałam w tym roku. Wybitna.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
W 1994 doszło w Gdańsku do wypadku autobusu, w którym zginęły 32 osoby. W której dzielnicy doszło do katastrofy?
