PC Drama: Sylvia

Autor: Paulina Danecka

Waldemar Raźniak o "Sylvii": Tekst Pauliny Daneckiej to intymny dziennik złożony ze wspomnień i listów amerykańskiej poetki. Jest to spowiedź kobiety-artystki, która próbuje poradzić sobie z rolami społecznymi matki, córki i żony. W toku emocjonalnej narracji Sylvia uświadamia sobie, że była dotąd zawsze towarzyszką czyjegoś życia, próbuje zatem zdefiniować siebie samą - klasyfikując potrzeby, dystansując się do wszystkich i wszystkiego, na nowo ustanawiając podstawowe pojęcia i ich znaczenia. "Sylvia" jest zapisem procesu emancypowania się świadomej i samodzielnej kobiety w patriarchalnej rzeczywistości powojennych Stanów, gdzie granice wolności i prawa kobiet określane były w kontekście jej obowiązków rodzinnych. Jednocześnie mówi o skomplikowanej, transgresywnej osobowości poetki poszukąjącej zarówno inspiracji i nowych przeżyć, jak i stabilizacji oraz dobrego pomysłu na życie.

"Dzięki tobie, mamo, pamiętam, że mężczyźni są śmiertelni, że od nas odchodzą, że trzeba kuć żelazo, póki gorące. Łapać ostatnią szansę na szczęście, a jeśli nie na szczęście, to chociaż na rodzinę. Moje przeznaczenie to dzieci i łóżko, i błyskotliwi znajomi, i wspaniały, intelektualnie stymulujący dom, w którym geniusze piją dżin w kuchni po wspaniałym, przygotowanym przeze mnie obiedzie, i czytają swoje własne powieści i rozmawiają o sytuacji na giełdzie i mistycyzmie naukowym - oto, do czego zostałam stworzona, co mam stworzyć mężczyźnie - mam dać mu ocean miłości i wiary, w którym mógłby pływać każdego dnia, mam dać mu dzieci, całą masę, obolała i dumna.", fragment

Reżyseria: Waldemar Raźniak
Tekst przeczyta: Katarzyna Warnke z TR Warszawa
Komentarz naukowy: prof. UG dr hab. Ewa Nawrocka

Waldemar Raźniak - reżyser, aktor, wykładowca na Wydziale Aktorskim warszawskiej Akademii Teatralnej (gdzie w 2011 roku ukończył Wydział Reżyserii), oraz na Wydziale Teatru Tańca PWST Kraków (Wydział Zamiejscowy w Bytomiu); ukończył również aktorstwo dramatyczne w PWST w Krakowie (2006), zarządzanie kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim (2006) oraz kurs Singing in the Theatre w Conservatoire for Music & Theatre w Guildford (Wielka Brytania); odbył staż reżyserski w Rosyjskiej Akademii Sztuki Teatralnej GITIS w Moskwie oraz staż w ramach stypendium humanistycznego Univesidad Nacional Autonoma de Mexico.

Zadebiutował spektaklem Wassa Żeleznowa w Och-Teatrze (w rolach głównych Krystyna Janda, Jerzy Trela, 2010); wyreżyserował: Scenę na wypadek deszczu Cottona (Teatr Powszechny w Łodzi, 2013), Wieczór Kuglarzy Bergmana (Teatr Collegium Nobilium w Warszawie, 2012), Morfinę według Jeleny i Michaiła Bułhakow (Teatr Muzyczny Roma w Warszawie, 2011), Czyż nie dobija się koni? według McCoy'a (WTT w Bytomiu, 2011), Scenariusz dla Trzech Aktorów (Teatr Miejski w Gdyni, 2010), Idiotę według Dostojewskiego w teatrze Collegium Nobilium (dyplom pod opieką Andrzeja Strzeleckiego, 2009); operę elektroniczną Solaris na podstawie powieści Lema (Festiwal Teatralny Malta w Poznaniu - wyróżnienie, 2008), etiudę Hamlet (Festiwal Szekspirowski w Gdańsku, 2008). W 2005 napisał libretto i wyreżyserował musical Wampir (PWST i Akademia Muzyczna w Krakowie).

Grał w przedstawieniach PWST Kraków: Zielona gęś w reżyserii Marty Stebnickiej, Wieczór Trzech Króli w reżyserii Jerzego Stuhra, Wizja Mozarta w reżyserii Romana Gancarczyka, jak również w Ryszardzie III w reżyserii Jerzego Stuhra w Teatrze Ludowym w Krakowie. Wystąpił w cyklu Niekabaretów Macieja Nowaka w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku oraz w filmach Mniejsze zło Janusza Morgensterna, Mała Moskwa i 80 milionów Waldemara Krzystka.

Katarzyna Warnke - absolwentka Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie. Od 2002 w zespole Starego Teatru w Krakowie, gdzie zagrała w spektaklach: Damy i Huzary (2001) i Szkoła żon Moliera (2003) w reżyserii Kazimierza Kutza; Wyzwolenie (2004) i Tartuffe (2006) w reżyserii Mikołaja Grabowskiego, Makbet w reżyserii Andrzeja Wajdy (2004), Wielki człowiek do małych interesów w reżyserii Michała Borczucha (2005), Trzy stygmaty Palmera Eldritcha w reżyserii Jana Klaty (2006), Factory 2 w reżyserii Krystiana Lupy (2008). Od roku 2007 w zespole TR Warszawa.

W Teatrze Telewizji zagrała w spektaklach Fryzjer (2004) i Komu wierzycie (2007) w reżyserii Macieja Pieprzycy. W 2008 roku zadebiutowała w roli dramaturga w Opętanych Witolda Gombrowicza w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu. Role w TR Warszawa: Uroczystość, 2001, reżyseria H7 (Grzegorz Jarzyna - w obsadzie od 2009), Lew w zimie, 2007, reżyseria Grzegorz Jarzyna (koprodukcja TR Warszawa z wiedeńskim Burgtheater), T.E.O.R.E.M.A.T., 2009, reżyseria Grzegorz Jarzyna, Portret Doriana Graya, 2009, reżyseria Michał Borczuch, Między nami dobrze jest, 2009, reżyseria Grzegorz Jarzyna, Solaris. Raport, 2009, reżyseria Natalia Korczakowska, Nosferatu, 2011, reżyseria Grzegorz Jarzyna.

prof. UG dr hab. Ewa Nawrocka - kierownik Zakładu Teorii Literatury Instytutu Filologii Polskiej UG (kadencja 2005 - 2008); wiceprezes Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego; członek Zarządu Fundacji imienia Stanisławy Fleszarowej-Muskat; członek Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej (kadencja 2004 - 2007). Urodzona w Stanisławowie 26 czerwca 1942 roku. Repatriowana z rodzicami, mieszka w Gdańsku od sierpnia 1945 roku. Absolwentka "Jedynki" - I Liceum Ogólnokształcącego imienia Mikołaja Kopernika w Gdańsku. Studia: filologia polska w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku (1960 - 1965). Od tegoż roku pracownik naukowo-dydaktyczny tejże WSP (1965 - 1970), a od roku 1970 na Uniwersytecie Gdańskim w Instytucie Filologii Polskiej. Doktorat pod kierunkiem profesor Marii Janion Idee i obrazy mistycznej twórczości Juliusza Słowackiego (1974). Habilitacja: Osoba w podróży. Podróże Marii Dąbrowskiej (2004).

Zainteresowania: 1) historia literatury - romantyzm polski, jego związki z kulturą europejską; literatura Wybrzeża Gdańskiego; Szekspir i szekspirologia; 2) teatrologia - sceniczny kształt dramatu polskiego od Mikołaja Reja w teatrze Kazimierza Dejmka po Hamleta w teatrze Jana Klaty; 3) krytyka literacka i teatralna. Tematyka badawcza: dramat i epistolografia romantyczna; recepcja Mickiewicza w dwudziestoleciu międzywojennym i współcześnie; literatura, a szczególnie dramat i teatr na Wybrzeżu Gdańskim; literatura współczesna wobec tradycji; podróże pisarzy; dziennik i pamiętnik mówiony jako formy literatury autobiograficznej.

Ważniejsze publikacje: Dramaty mistyczne Juliusza Słowackiego, w: Dramat i teatr romantyczny I Wrocław 1992; Szekspir Słowackiego, w: Od Shakespeare'a do Szekspira, Gdańsk 1993; O czym kłamią i dlaczego historycyliteratury? [o koncepcji historii literatury Jarosława Marka Rymkiewicza], w: Kłamstwo w literaturze, Kielce 1996; "Nie poddam się!" [polska prapremiera Nosorożca Ionesco], w: Pół wieku Teatru Wybrzeże. Przedstawienia, Gdańsk 1998; List to nie słowo. O listach Słowackiego do matki, w: Sztuka pisania. O liście polskim w wieku XIX, Białystok 2000; Buchalteria i duchowość (Słowacki i pieniądze), w: Pieniądz w literaturze i kulturze, Gdańsk 2000; Juliusz Słowacki od aniołów, w: Mickiewicz-Słowacki-Krasiński. Romantyczne uwarunkowania i współczesne konteksty, Łowicz 2001; Nawłoć W Ałma Acie, w: W "antykwariacie anielskich ekstrawagancji". O twórczości Aleksandra Wata, Lublin 2002; "Cóż to za nowy wiatr...?" Literatura pomorska w latach 1989 - 2000, w: Literatura Wybrzeża po roku 1980, Pelplin 2004; Polski Hamlet nad Bałtykiem, w: Gry w Szekspira. Współczesna recepcja Szekspira w krajach nadbałtyckich, Gdańsk 2004 (książka dwujęzyczna polsko-angielska). Współredakcja [z Martą Gibińską i Jackiem Fabiszakiem) Czytanie Szekspira [interpretacje wszystkich dramatów Szekspira piórami autorów polskich wykonane], Gdańsk 2004.