Trzydziesty trzeci Festiwal Polskich Filmów Fabularnych uważam za otwarty - tymi słowami Wojciech Szczurek, prezydent Gdyni, rozpoczął tegoroczny festiwal. W ramach trwającej do soboty imprezy zostanie pokazanych szesnaście filmów.
2008-09-16 09:23
2008-09-16 09:57
2008-09-16 21:14
2008-09-16 11:32
Z durzą nadzieją poszłam na wczorajszy pokaz filmu. Niestety RYSA bardzo mnie rozczarowała!!! Film długi, w zasadzie o niczym! Reżyser chyba chciał zabawić się w psychologa? Nie widziałam w tym filmie niczego- niczego!!! Kreacje aktorskie? Może? Widoki? Może? Muzyka? Może? Uczucia, stadium pogłębiającej się depresji, wątek historyczny, miłość???? NIC! Tak jak kocham polskie kino tak zdecydowanie ODRADZAM!
2008-09-16 12:03
2008-09-16 12:42
Z Pani recenzji wynika coś zupełnie innego, niż z filmu. Gdzie w filmie było powiedziane, że to kochające się małżeństwo? Z jakich scen, jakich dialogów wyciągnęła Pani taki wniosek? Przecież tam od pierwszej sceny rzuca się w oczy oziębłość i oschłość tych dwojga ludzi. A szczególnie właśnie Joanny. I to - pozostawione niestety w filmie jako niedopowiedzenie - może wyjaśniać, dlaczego później Joanna nawet nie próbuje z mężem rozmawiać, tylko zamyka się w sobie. Pisanie w tym kontekście o "ukochanym" Joanno to mocne przegięcie językowe. Albo bardzo dziwne uproszczenie.
Ponadto, choć to już subiektywna opinia, w tym filmie jest właśnie sztuczność, której Pani tam nie widzi. Sztuczne, a przynajmniej niezrozumiałe są reakcje bohaterki, sztuczne są pewne przeskoki czasowe, przy jednoczesnym, bardzo drobiazgowym, pokazywaniu innych momentów (za dużo, do znudzenia).
Ponadto, przynajmniej w relacjach dotyczących wydarzeń kulturalnych, jako czytelniczka nie chciałabym widzieć tych rażących błędów...
2008-09-16 13:36
przecież widać, że się kochają - dopiero wiadomość, że mąż może współpracować powoduje rozłam - może pani mewa nie widziała tego filmu od początku? pani Marto a ja się z panią zgadzam, film bardzo dobry - proszę się nie zrażać (a poza tym nazywanie siebie samym mewą - cóż to może oznaczać dla mieszkańców wybrzeża;)
2008-09-16 13:48
Na początku jest scena, w której do bohaterów przychodzą goście. Nieco sztywna atmosfera, żona woła męża, ten szybko (i jakoś tak nerwowo) kończy się ubierać... nie widać tam czułości, nie widać ani tego, że się kochają. Widać raczej napięcie. Pierwsza próba rozmowy, po obejrzeniu kasety... to samo, jakieś dziwne nerwy, zero próby zrozumienia się nawzajem, spokojnej analizy. A oglądając dalej widz zaczyna myśleć, co jest nie tak z tymi ludźmi, że nie usiądą spokojnie i nie porozmawiają o swoim -narastającym - problemie. Joanna wygląda od początku na bardziej oddaną pracy niż domowi (mężowi), co potem potwierdza córka, zwracając uwagę, że to ojciec się wszystkim w domu zajmował, a matka nie. To zresztą ciągle widać, on chowa naczynia do zmywarki, on kroi mięso, on kręci się po domu. Z jego strony widać ciepłe uczucia, z jej - nie. I dlatego razi nazywanie go "ukochanym" Joanny, bo tam nie widać wcale, by go jakoś specjalnie kochała. Nawet wtedy, gdy on przypomina, ile lat razem przeżyli.
A film całkiem dobry, tylko recenzja słaba, bo uciekająca się do sztampowego potraktowania kina oraz określeń rodem z blogów nastolatek, które piszą o swoich"ukochanych" i "lubych":>
2008-09-16 13:57
mam inne zdanie i niech tak zostanie, do zobaczenia w silver screen :)
2008-09-16 14:30
A do Silver Screen się nie wybieram raczej
2008-09-16 13:55
oj Zuziu nie zgodzę się z Tobą - a recenzja moim zdaniem ok, zwięzła,krótka i na temat - ale zawsze można się do czegoś przyczepić, jeśli tylko się chce - a sam reżyser mówił o swoich bohaterach, że się kochają - ja to widziłam, ale może trzeba chcieć to zobaczyć?
2008-09-16 14:13
Tylko ta składnia w zdaniach słaba. Może warto sięgnąć po słownik, bo to prawda, że portal poczytny a temat kultury zobowiązuje:)
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Filmy
Protestanckie przekazy ikonograficzne które można zobaczyć w Dworze Artusa w Gdańsku to...?
