Lars Norén
Znikomość
Przekład - Halina Thylwe
Premiera: 2011-07-17
Wstrząsający zapis emocji młodego człowieka, który prześladowany przez szkolnych kolegów - zdesperowany i zaplątany w swoim szaleństwie - planuje zbrodnię...
"Znikomość" oparta jest na faktach. W listopadzie 2006 roku w szkole w Emsdetten uczeń postrzelił pięciu nauczycieli oraz kolegów z klasy, następnie popełnił samobójstwo. Relacje z tej tragedii obiegły media. Wkrótce okazało się, że przypadek niemieckiego nastolatka nie był odosobniony - młodzież z coraz bardziej materialistycznego świata alienuje się w sposób bolesny. Przyszły samobójca w Internecie zamieścił filmy, które są wstrząsającym zapisem jego emocji. Samotność, mobbing, prześladowanie, upokorzenie - to jego szkolna rzeczywistość. Noren pokazuje człowieka, który jest u kresu wytrzymałości i do którego nie przemawiają żadne logiczne argumenty. Spektakl - pomimo bliskości faktów - nie jest dokumentem. Internetowe zapisy są dla Noréna tylko punktem wyjściowym, bazą na podstawie której konstruował scenariusz.
Maciej Półtorak: jest to tekst o samotności, o nieprzystosowaniu do rzeczywistości, o jednostce, która nie potrafi nagiąć się do świata, gdzie wartości moralne przytłoczone są przez wartości materialne, o marzeniach, które nie są do spełnienia. Akcja rozgrywa się godzinę i 12 minut przed morderstwem. Przez ten czas mój bohater prowadzi rozmowę z samym sobą, swoistą rozprawę. Moim zadaniem jest pokazanie co nim prowokowało.
W spektaklu wykorzystane są fragmenty filmu "Białe zwierzęta" Jerzego Afanasjewa z udziałem wybitnego sopockiego aktora Ryszarda Ronczewskiego.
Nienawidzę tego / Nienawidzę Tupperware
Nienawidzę wychodzić wieczorami / Nienawidzę pieprzyć siebie
Nienawidzę kotów / Nienawidzę gadać z ludźmi
Nienawidzę Berlusconiego i Hillary Clinton
Nienawidzę Davida Beckhama i jego Victorii
Nienawidzę każdego dnia mojego życia
(Song ze spektaklu)
Reżyseria i scenografia: André Hübner - Ochodlo
Muzyka: Adam Żuchowski
Współpraca scenograficzna: Stanisław Kulczyk
Obsada:
Maciej Półtorak
Lars Norén (ur. w 1944r. w Sztokholmie) przez krytyków nazwany został "architektem wnętrz ludzkiego nieszczęścia", biegłym w opowiadaniu o ludzkich słabościach i namiętnościach, rodzinnych kręgach piekielnych oraz uznany za spadkobiercę Strindberga i Bergmana. Debiutował jako poeta. Początkowo jego wiersze szokowały gwałtownością obrazowania, obsesyjnie powracającym motywem śmierci oraz perwersyjnym, sadystycznie zabarwionym erotyzmem. Wreszcie zupełnie odszedł od poezji i zajął się pisaniem sztuk. Odniósł na tym polu spory sukces. Obecnie uznawany jest za jednego z najwybitniejszych, oprócz Enquista, współczesnych dramaturgów skandynawskich. Zarówno pod względem tematyki, jak i stylu Noren ma wiele wspólnego ze swymi wielkimi poprzednikami - Augustem Strindbergiem i Henrykiem Ibsenem. Nie brakuje w jego sztukach konfliktów moralnych, ani bohaterów psychicznie okaleczonych i zadających ból innym. Zwykle ukazuje ich Noren w banalnych, codziennych sytuacjach.
Patroni Teatru Atelier:
[foto1]
Złoty sponsor:
[foto2]
Znikomość
Przekład - Halina Thylwe
Premiera: 2011-07-17
Wstrząsający zapis emocji młodego człowieka, który prześladowany przez szkolnych kolegów - zdesperowany i zaplątany w swoim szaleństwie - planuje zbrodnię...
"Znikomość" oparta jest na faktach. W listopadzie 2006 roku w szkole w Emsdetten uczeń postrzelił pięciu nauczycieli oraz kolegów z klasy, następnie popełnił samobójstwo. Relacje z tej tragedii obiegły media. Wkrótce okazało się, że przypadek niemieckiego nastolatka nie był odosobniony - młodzież z coraz bardziej materialistycznego świata alienuje się w sposób bolesny. Przyszły samobójca w Internecie zamieścił filmy, które są wstrząsającym zapisem jego emocji. Samotność, mobbing, prześladowanie, upokorzenie - to jego szkolna rzeczywistość. Noren pokazuje człowieka, który jest u kresu wytrzymałości i do którego nie przemawiają żadne logiczne argumenty. Spektakl - pomimo bliskości faktów - nie jest dokumentem. Internetowe zapisy są dla Noréna tylko punktem wyjściowym, bazą na podstawie której konstruował scenariusz.
Maciej Półtorak: jest to tekst o samotności, o nieprzystosowaniu do rzeczywistości, o jednostce, która nie potrafi nagiąć się do świata, gdzie wartości moralne przytłoczone są przez wartości materialne, o marzeniach, które nie są do spełnienia. Akcja rozgrywa się godzinę i 12 minut przed morderstwem. Przez ten czas mój bohater prowadzi rozmowę z samym sobą, swoistą rozprawę. Moim zadaniem jest pokazanie co nim prowokowało.
W spektaklu wykorzystane są fragmenty filmu "Białe zwierzęta" Jerzego Afanasjewa z udziałem wybitnego sopockiego aktora Ryszarda Ronczewskiego.
Nienawidzę tego / Nienawidzę Tupperware
Nienawidzę wychodzić wieczorami / Nienawidzę pieprzyć siebie
Nienawidzę kotów / Nienawidzę gadać z ludźmi
Nienawidzę Berlusconiego i Hillary Clinton
Nienawidzę Davida Beckhama i jego Victorii
Nienawidzę każdego dnia mojego życia
(Song ze spektaklu)
Reżyseria i scenografia: André Hübner - Ochodlo
Muzyka: Adam Żuchowski
Współpraca scenograficzna: Stanisław Kulczyk
Obsada:
Maciej Półtorak
Lars Norén (ur. w 1944r. w Sztokholmie) przez krytyków nazwany został "architektem wnętrz ludzkiego nieszczęścia", biegłym w opowiadaniu o ludzkich słabościach i namiętnościach, rodzinnych kręgach piekielnych oraz uznany za spadkobiercę Strindberga i Bergmana. Debiutował jako poeta. Początkowo jego wiersze szokowały gwałtownością obrazowania, obsesyjnie powracającym motywem śmierci oraz perwersyjnym, sadystycznie zabarwionym erotyzmem. Wreszcie zupełnie odszedł od poezji i zajął się pisaniem sztuk. Odniósł na tym polu spory sukces. Obecnie uznawany jest za jednego z najwybitniejszych, oprócz Enquista, współczesnych dramaturgów skandynawskich. Zarówno pod względem tematyki, jak i stylu Noren ma wiele wspólnego ze swymi wielkimi poprzednikami - Augustem Strindbergiem i Henrykiem Ibsenem. Nie brakuje w jego sztukach konfliktów moralnych, ani bohaterów psychicznie okaleczonych i zadających ból innym. Zwykle ukazuje ich Noren w banalnych, codziennych sytuacjach.
Patroni Teatru Atelier:
[foto1]
Złoty sponsor:
[foto2]
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
