Od mocnego uderzenia rozpoczęła się VIII edycja Gdyńskiego Festiwalu Muzyki Dawnej Anima Musica. Co prawda na inaugurującym imprezę występie zespołu Alla Francesca niestety nie mogłem się pojawić, ponieważ zdecydowałem się wybrać na gdański koncert Emanuela Axa, ale wiarygodne źródła dają mi do zrozumienia, jak bardzo powinienem tego żałować.
Wizyty w Filharmonii mimo wszystko nie żałuję, bo
Emanuel Ax dał cudowny recital. Mogę jedynie ubolewać nad tym, że tak świetne koncerty zbiegły się w czasie. Całe szczęście, następnego dnia w
Muzeum Miasta Gdyni występowała kolejna gwiazda festiwalu, zespół
La Morra, który zrekompensował mi - choć w części - nieobecność na pierwszym koncercie.
W międzynarodowej obsadzie grupy znaleźli się:
Eve Kopli (śpiew),
Hanna Järveläinen (śpiew),
Corina Marti (flety),
Michał Gondko (lutnia) i
Elizabeth Rumsey (fidel), zaś program wieczoru wypełniły perły czternastowiecznej muzyki włoskiej.
Usłyszeliśmy całą paletę barw, właściwą włoskiemu
trecento, i w każdej z tych barw zespół prezentował się niezwykle wiarygodnie. Były misteryjne utwory wokalne o tematyce sakralnej, a także bardziej frywolne pieśni świeckie. W obu wypadkach szczególnie olśniewająco wykonywane przez
Hannę Järveläinen, której dziewczęcy głos nadawał im lekkości i wdzięku.
Myślę jednak, że w pamięci słuchaczy pozostanie przede wszystkim zachwycająca
gra charyzmatycznej flecistki Coriny Marti, pełniącej jednocześnie (obok Michała Gondko) funkcję kierownika muzycznego zespołu. Jako jedyna, pozostając na scenie sama, potrafiła stworzyć spektakularne i pełne dramatyzmu widowisko, w fantastyczny sposób posługując się przeróżnymi sposobami wydobycia dźwięku, a także w mistrzowski sposób wykorzystując akustykę do własnych celów, bawiąc się zarówno masą dźwięku, wybrzmieniem, jak i ciszą.
Co zaskakujące, akustyka okazała się jedną z najmocniejszych stron lokalizacji występu; było to ostatnią rzeczą, której spodziewałbym się po Muzeum, a jednak posiada ono niezwykle czysty, nie "dudniący" pogłos, o optymalnej dla tego rodzaju muzyki długości. Brzmienie zespołu w tych warunkach akustycznych przekonuje, że organizujące festiwal
Polskie Stowarzyszenie Przyjaciół Muzyki Dawnej, odkryło nową, bardzo interesującą przestrzeń koncertową. Warto też dodać, że raczej
rzadko zdarza się możliwość wjechania windą prosto na widownię.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy