Zobacz fragmenty premierowego spektaklu "Notre Dame de Paris" w Teatrze Muzycznym.
"Notre Dame de Paris" już od pierwszych dźwięków pierwszej z piosenek tej pop-opery przekonuje, że mamy do czynienia z dziełem doskonałym, perfekcyjnie zaprogramowanym na sukces, gdzie każdy ton, gest czy ruch jest starannie zaplanowany i obliczony na określony efekt. Udaje się to dzięki talentom solistów oraz doskonale przygotowanym tancerzom i akrobatom. W Muzycznym powstał kolejny hit, który z pewnością podbije serca widzów.
Opowieść o miłości i grzechu, o pożądaniu i niespełnieniu, z cyganką w centrum intrygi doskonale znamy choćby z "Carmen" - jednego z największych dzieł operowych. Francuscy twórcy "Notre Dame de Paris", tworząc spektakl na podstawie prozy Wiktora Hugo o losie kolejnej słynnej cygańskiej bohaterki - Esmeraldy, korzystali z najlepszych musicalowych wzorców. Dlatego też libretto Luca Plamondona w telegraficznym, ale bardzo sugestywnym skrócie przeprowadza nas przez powieść Hugo. Na potrzeby gdyńskiej produkcji polskie teksty piosenek przygotował Zbigniew Książek.
Oprócz bardzo precyzyjnie skonstruowanego pierwszego planu - siedmiu ról i wyraźnie nakreślonych bohaterów, wielką uwagę poświęcono wszelkim detalom drugiego planu, a przede wszystkim rozwiązaniom scenograficznym, choreografii tancerzy i imponującym popisom akrobatów oraz partiom chóru, śpiewanym na żywo spoza sceny. Dzięki temu niezwykle prosty w konstrukcji spektakl, składający się przede wszystkim ze statycznych solowych występów lub duetów, zyskał wielobarwne, bardzo efektowne tło, niekiedy bardziej absorbujące widzów niż soliści, mający do zaśpiewania doskonały materiał muzyczny i szereg praktycznie gotowych przebojów.
Gdyńska produkcja jest wierną kopią legendarnej już prapremierowej wersji "Notre Dame de Paris", która swoją premierę miała w 1998 roku w Paryżu z udziałem słynnego kanadyjskiego piosenkarza Garou w roli garbatego Quasimodo, śmiertelnie zakochanego w Esmeraldzie. Premierę w Gdyni przygotował ten sam zestaw twórców - z autorem muzyki Riccardo Cocciante i reżyserem Gillesem Maheu na czele. Dlatego też w spektaklu Teatru Muzycznego odnajdziemy identyczne kostiumy (przygotowane przez projektantkę mody Fred Sathal) i wiernie wzorowaną na tamtym spektaklu scenografię (Christian Rätz), zaś każdy gest odpowiada temu, co robili na scenie francuscy artyści.
Jednak spektakl francuski pomyślany był jako doskonały marketingowy produkt z przeznaczeniem do gry nie tylko w salach teatralnych, ale też wielkich halach widowiskowo-sportowych, dlatego spektakl długimi momentami zyskuje niemal ascetyczny, koncertowy wymiar dzięki "udekorowaniu" przepiękną reżyserią świateł (Alain Lortie). W Gdyni postawiono na maksymalną teatralizację, widoczną m.in. w scenografii, która w detalach przerosła oryginał. To samo tyczy się też doskonałych układów tanecznych i akrobatycznych (autorstwa Martino Müllera). Bardzo dobrze wypadają debiutujące w zespole tanecznym Muzycznego Wiola Fiuk i Natalia Madejczyk oraz właściwie wszyscy tancerze, mający do wykonania bardziej wymagające choreografie niż panie.
Wysiłek całego zespołu poszedłby jednak na marne, gdyby zawiedli odtwórcy głównych ról. Ci podołać musieli podanej "sauté" opowieści o cygance, dla której głowę stracili odrażający dzwonnik Quasimodo, piękny kapitan Phoebus i mroczny archidiakon Frollo. Reprezentanci trzech różnych światów równie bezradni wobec pięknej dziewczyny i miłości, przez każdego pojmowanej inaczej. Dodać do tego trzeba młodziutką, ale już bezwzględnie mściwą Fleur, rywalkę Esmeraldy do serca Phoebusa, opiekuna Esmeraldy w cygańskiej wspólnocie - Clopina oraz Gringoire'a, poetę-narratora opowieści, otwierającego spektakl wspaniałym utworem "Czas katedr". Tu jednak nie ma zaskoczenia - zdecydowana większość bohaterów gdyńskiego "Notre Dame..." to partie popisowe.
Bardzo dojrzałą, a przy tym na swój sposób zawadiacką rolę Gringoire'a kreuje Maciej Podgórzak, pogodny, ciepły, wręcz delikatny jako uliczny poeta, a przy tym doskonały wokalnie praktycznie w każdym utworze. Jednak to Frollo w wykonaniuArtura Guzyjest rolą wybitną, należącą do kreacji mistrzowskich, znacznie wyrastającą poza francuski pierwowzór. Guza jednym surowym gestem potrafi skraść całą uwagę widzów tylko dla siebie. Jego kompletny w każdym calu, targany grzesznymi pragnieniami, archidiakon jest zdecydowanie najciekawszym bohaterem spektaklu, a jego zmaganie z pokusą, walka wewnętrzna i wreszcie wyznanie miłosne podczas wizyty u uwięzionej Esmeraldy ("Jestem księdzem i kocham cię") należą do najlepszych momentów spektaklu. Podgórzak i Guza okazali się zdecydowanie najlepszymi aktorami premierowego wieczoru.
Najtrudniejsze zadanie czekało jednak Michała Grobelnego, grającego pociesznego Quasimodo, którego każdy utożsamia z kreacją Garou. Grobelny starał się interpretować tę postać nieco inaczej, prezentując dzwonnika w roli bohatera pokroju Shreka. Gdyby ten utalentowany wokalista miał większy warsztat aktorski, można by mówić o pełnym zwycięstwie. Warto zwrócić uwagę na młodziutką 18-letnią licealistkę jednej z gdyńskich szkół średnich - Weronikę Walenciak w roli Fleur, której w stosunku do starszych kolegów i koleżanek brakuje przede wszystkim doświadczenia, bo na pewno nie talentu, który ujawnia choćby przy bardzo dobrym wokalnie i aktorsko "Pokocham, jeśli przyrzekniesz", gdy Fleur wystawia ukochanemu Phoebusowi rachunek za jego niewierność. Bardzo dobry wokalnie jest także Łukasz Zagrobelny w roli Clopina.
Spory niedosyt pozostawia Esmeralda w wykonaniu Mai Gadzińskiej. Aktorka ta ma jeden z najlepszych wokali w zespole Teatru Muzycznego, ale rolę cygańskiej piękności kreśli irytująco powierzchownie, za pomocą paru uśmiechów, wystudiowanych póz i powłóczystych spojrzeń. Brakuje jej lekkości, świeżości i dziewczęcości Esmeraldy, choć praktycznie każdy z songów cyganki brzmi w jej wykonaniu świetnie. Jedyną pomyłką w pierwszej obsadzie "Notre Dame de Paris" jest Przemysław Zubowicz, płaski i niestety nieciekawy w roli Phoebusa, któremu niekiedy pomagają doskonałe zabiegi inscenizacyjne (gra świateł i bardzo efektowne migawki taneczne w tle podczas moralnych dylematów jego bohatera w utworze "Rozdarty").
To wszystko składa się jednak na bardzo dobre widowisko, słusznie uznawane przez jego twórców za pop-operę a nie za musical, bo formie spektaklu i treści libretta odnajdziemy szereg charakterystycznych dla opery rozwiązań. Francuzi, realizując według własnego przepisu "Notre Dame de Paris" na całym świecie, potrafią przygotować niezwykle spektakularny show, łączący talenty wykonawców z doskonale skomponowaną i precyzyjnie zaplanowaną strukturą przedstawienia. W Gdyni trafili na równorzędnych partnerów, dzięki czemu powstał spektakl kompletny, kto wie, czy nie lepszy niż francuski oryginał. Gdynia ma więc swój megahit na miarę "Mamma Mia!" warszawskiego Teatru Muzycznego Roma, choć w moim odczuciu dużo ciekawiej zaprezentowany niż warszawska superprodukcja.
Artyści o przygotowaniach do "Notre Dame de Paris" Teatru Muzycznego w Gdyni.
Tlumaczenie wprost koszmarne: powiesić ją, dziewuchę złą!.. Kto by tak powiedzial?Naprawdę nie można bylo inaczej?
mary
7 lat
811
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-09-12 22:10
Kkk (2)
Czy spektakl jest odpowiedni dla wieku 10lat?
Kkk
7 lat
510
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-09-13 01:40
raczej nie
Mysle ze spektakl jest bardziej dla mlodziezy licealnej.
hopik
7 lat
61
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2017-04-13 17:02
Zdecydowanie nie.
Lepiej pójść na Piotrusia Pana.
Hmmm
7 lat
10
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-09-12 23:30
Paryski oryginał lepszy w kazdym calu...
Tam jedynie helena segara wydawala mi sie zbyt zimna jak na cyganska krew i zbyt stara jak na niewinna dziewice, ale jak te kilkanascie lat temu jeszcze na kasetach video widziałam oryginal, to oszalalam z zachwytu.. tu w gdyni nic takiego nie mialo miejsca.. scena jakas taka mala, ale zawsze warto zobaczyc..
7 lat
1215
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-09-13 16:42
pierwsze wrażenia po premierze (1)
Największe wrażenie zrobił na mnie Pan Guza grający archidiakona Frollo - wspaniały głos i przekonująca gra aktorska przekazująca widzowi głębię emocji. Momentem, który najbardziej wbił się w pamięć była scena gdy opuszczono na linach trzy wielkie dzwony (podczas gdy śpiewał Quasimodo) - niezwykle plastyczna sytuacja - brawa dla akrobatów! Miałam jednak wrażenie, że polskie teksty momentami wydają się infantylne... tak jakby 'na siłę dobrano jakiś rym'... Nie wiem czy jeszcze ktoś miał takie obserwacje. Gratuluję jednak arystom, podziwiam ogrom pracy wszystkich stojących za spektaklem i życzę udanego sezonu :)
Beata
7 lat
301
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-02-06 14:03
Zgoda w 100%
A co do polskiego tekstu to nawet w 1000%, totalna porażka. Zamówienie pod aktualną sytuację polityczną w Europie zgodność SENSU z oryginałem max 15-20%
6 lat
00
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-09-15 15:01
Les Cloches
Wspaniale Dzwony... Wybiorę sie ponownie by móc przeżyć to jeszcze raz.
pi
7 lat
194
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-09-16 18:20
Piękny spektakl!
Ola 80
7 lat
143
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-10-28 10:43
REWELACJA
MAJA fantastyczny występ!!!
dr
7 lat
146
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-11-03 02:15
Esmeralda nudna :)
7 lat
79
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-11-06 08:33
Maja w roli Esmeraldy super!!!
Brawa!!! Rewelacyjny spektakl, ktory na dlugo pozostanie w pamięci. Wspanialy wieczor!!!
7 lat
86
Twoja opinia
Zmień treść
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2016-11-06 21:13
Gorąco polecam
Jestem pod wielkim wrażeniem. Wspaniale opowiedziana historia. Aktorzy pięknie wprowadzali w nastrój. Wielkie brawa.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy
