• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Widowisko skazane na sukces. O "Notre Dame de Paris"

Łukasz Rudziński
10 września 2016 (artykuł sprzed 7 lat) 

Zobacz fragmenty premierowego spektaklu "Notre Dame de Paris" w Teatrze Muzycznym.


"Notre Dame de Paris" już od pierwszych dźwięków pierwszej z piosenek tej pop-opery przekonuje, że mamy do czynienia z dziełem doskonałym, perfekcyjnie zaprogramowanym na sukces, gdzie każdy ton, gest czy ruch jest starannie zaplanowany i obliczony na określony efekt. Udaje się to dzięki talentom solistów oraz doskonale przygotowanym tancerzom i akrobatom. W Muzycznym powstał kolejny hit, który z pewnością podbije serca widzów.



Opowieść o miłości i grzechu, o pożądaniu i niespełnieniu, z cyganką w centrum intrygi doskonale znamy choćby z "Carmen" - jednego z największych dzieł operowych. Francuscy twórcy "Notre Dame de Paris", tworząc spektakl na podstawie prozy Wiktora Hugo o losie kolejnej słynnej cygańskiej bohaterki - Esmeraldy, korzystali z najlepszych musicalowych wzorców. Dlatego też libretto Luca Plamondona w telegraficznym, ale bardzo sugestywnym skrócie przeprowadza nas przez powieść Hugo. Na potrzeby gdyńskiej produkcji polskie teksty piosenek przygotował Zbigniew Książek.

"Notre Dame de Paris" jest popisem Artura Guzy, doskonałego w roli archidiakona Frollo (po prawej), targanego grzeszną namiętnością do Esmeraldy (Maja Gadzińska). "Notre Dame de Paris" jest popisem Artura Guzy, doskonałego w roli archidiakona Frollo (po prawej), targanego grzeszną namiętnością do Esmeraldy (Maja Gadzińska).
Oprócz bardzo precyzyjnie skonstruowanego pierwszego planu - siedmiu ról i wyraźnie nakreślonych bohaterów, wielką uwagę poświęcono wszelkim detalom drugiego planu, a przede wszystkim rozwiązaniom scenograficznym, choreografii tancerzy i imponującym popisom akrobatów oraz partiom chóru, śpiewanym na żywo spoza sceny. Dzięki temu niezwykle prosty w konstrukcji spektakl, składający się przede wszystkim ze statycznych solowych występów lub duetów, zyskał wielobarwne, bardzo efektowne tło, niekiedy bardziej absorbujące widzów niż soliści, mający do zaśpiewania doskonały materiał muzyczny i szereg praktycznie gotowych przebojów.

Gdyńska produkcja jest wierną kopią legendarnej już prapremierowej wersji "Notre Dame de Paris", która swoją premierę miała w 1998 roku w Paryżu z udziałem słynnego kanadyjskiego piosenkarza Garou w roli garbatego Quasimodo, śmiertelnie zakochanego w Esmeraldzie. Premierę w Gdyni przygotował ten sam zestaw twórców - z autorem muzyki Riccardo Cocciante i reżyserem Gillesem Maheu na czele. Dlatego też w spektaklu Teatru Muzycznego odnajdziemy identyczne kostiumy (przygotowane przez projektantkę mody Fred Sathal) i wiernie wzorowaną na tamtym spektaklu scenografię (Christian Rätz), zaś każdy gest odpowiada temu, co robili na scenie francuscy artyści.

Quasimodo (Michał Grobelny) szaleje za piękną Esmeraldą, marząc o chwili, gdy ona zechce zamienić z nim chociaż słowo. Cyganka przyciąga jednak również uwagę dużo wyżej postawionych, a przez to bardziej niebezpiecznych mężczyzn. Quasimodo (Michał Grobelny) szaleje za piękną Esmeraldą, marząc o chwili, gdy ona zechce zamienić z nim chociaż słowo. Cyganka przyciąga jednak również uwagę dużo wyżej postawionych, a przez to bardziej niebezpiecznych mężczyzn.
Jednak spektakl francuski pomyślany był jako doskonały marketingowy produkt z przeznaczeniem do gry nie tylko w salach teatralnych, ale też wielkich halach widowiskowo-sportowych, dlatego spektakl długimi momentami zyskuje niemal ascetyczny, koncertowy wymiar dzięki "udekorowaniu" przepiękną reżyserią świateł (Alain Lortie). W Gdyni postawiono na maksymalną teatralizację, widoczną m.in. w scenografii, która w detalach przerosła oryginał. To samo tyczy się też doskonałych układów tanecznych i akrobatycznych (autorstwa Martino Müllera). Bardzo dobrze wypadają debiutujące w zespole tanecznym Muzycznego Wiola FiukNatalia Madejczyk oraz właściwie wszyscy tancerze, mający do wykonania bardziej wymagające choreografie niż panie.

Wysiłek całego zespołu poszedłby jednak na marne, gdyby zawiedli odtwórcy głównych ról. Ci podołać musieli podanej "sauté" opowieści o cygance, dla której głowę stracili odrażający dzwonnik Quasimodo, piękny kapitan Phoebus i mroczny archidiakon Frollo. Reprezentanci trzech różnych światów równie bezradni wobec pięknej dziewczyny i miłości, przez każdego pojmowanej inaczej. Dodać do tego trzeba młodziutką, ale już bezwzględnie mściwą Fleur, rywalkę Esmeraldy do serca Phoebusa, opiekuna Esmeraldy w cygańskiej wspólnocie - Clopina oraz Gringoire'a, poetę-narratora opowieści, otwierającego spektakl wspaniałym utworem "Czas katedr". Tu jednak nie ma zaskoczenia - zdecydowana większość bohaterów gdyńskiego "Notre Dame..." to partie popisowe.

Na uwagę zasługuje 18-letnia Weronika Walenciak, która bez wykształcenia aktorskiego radzi sobie z rolą Fleur, rywalki Esmeraldy do serca Phoebusa (Przemysław Zubowicz). Na uwagę zasługuje 18-letnia Weronika Walenciak, która bez wykształcenia aktorskiego radzi sobie z rolą Fleur, rywalki Esmeraldy do serca Phoebusa (Przemysław Zubowicz).
Bardzo dojrzałą, a przy tym na swój sposób zawadiacką rolę Gringoire'a kreuje Maciej Podgórzak, pogodny, ciepły, wręcz delikatny jako uliczny poeta, a przy tym doskonały wokalnie praktycznie w każdym utworze. Jednak to Frollo w wykonaniu Artura Guzy jest rolą wybitną, należącą do kreacji mistrzowskich, znacznie wyrastającą poza francuski pierwowzór. Guza jednym surowym gestem potrafi skraść całą uwagę widzów tylko dla siebie. Jego kompletny w każdym calu, targany grzesznymi pragnieniami, archidiakon jest zdecydowanie najciekawszym bohaterem spektaklu, a jego zmaganie z pokusą, walka wewnętrzna i wreszcie wyznanie miłosne podczas wizyty u uwięzionej Esmeraldy ("Jestem księdzem i kocham cię") należą do najlepszych momentów spektaklu. Podgórzak i Guza okazali się zdecydowanie najlepszymi aktorami premierowego wieczoru.

Najtrudniejsze zadanie czekało jednak Michała Grobelnego, grającego pociesznego Quasimodo, którego każdy utożsamia z kreacją Garou. Grobelny starał się interpretować tę postać nieco inaczej, prezentując dzwonnika w roli bohatera pokroju Shreka. Gdyby ten utalentowany wokalista miał większy warsztat aktorski, można by mówić o pełnym zwycięstwie. Warto zwrócić uwagę na młodziutką 18-letnią licealistkę jednej z gdyńskich szkół średnich - Weronikę Walenciak w roli Fleur, której w stosunku do starszych kolegów i koleżanek brakuje przede wszystkim doświadczenia, bo na pewno nie talentu, który ujawnia choćby przy bardzo dobrym wokalnie i aktorsko "Pokocham, jeśli przyrzekniesz", gdy Fleur wystawia ukochanemu Phoebusowi rachunek za jego niewierność. Bardzo dobry wokalnie jest także Łukasz Zagrobelny w roli Clopina.

Francuscy realizatorzy zadbali o najdrobniejsze detale, dzięki czemu bardzo pomysłowa scenografia i efektowne kostiumy wiernie odwzorowują oryginał z 1998 roku. Francuscy realizatorzy zadbali o najdrobniejsze detale, dzięki czemu bardzo pomysłowa scenografia i efektowne kostiumy wiernie odwzorowują oryginał z 1998 roku.
Spory niedosyt pozostawia Esmeralda w wykonaniu Mai Gadzińskiej. Aktorka ta ma jeden z najlepszych wokali w zespole Teatru Muzycznego, ale rolę cygańskiej piękności kreśli irytująco powierzchownie, za pomocą paru uśmiechów, wystudiowanych póz i powłóczystych spojrzeń. Brakuje jej lekkości, świeżości i dziewczęcości Esmeraldy, choć praktycznie każdy z songów cyganki brzmi w jej wykonaniu świetnie. Jedyną pomyłką w pierwszej obsadzie "Notre Dame de Paris" jest Przemysław Zubowicz, płaski i niestety nieciekawy w roli Phoebusa, któremu niekiedy pomagają doskonałe zabiegi inscenizacyjne (gra świateł i bardzo efektowne migawki taneczne w tle podczas moralnych dylematów jego bohatera w utworze "Rozdarty").

To wszystko składa się jednak na bardzo dobre widowisko, słusznie uznawane przez jego twórców za pop-operę a nie za musical, bo formie spektaklu i treści libretta odnajdziemy szereg charakterystycznych dla opery rozwiązań. Francuzi, realizując według własnego przepisu "Notre Dame de Paris" na całym świecie, potrafią przygotować niezwykle spektakularny show, łączący talenty wykonawców z doskonale skomponowaną i precyzyjnie zaplanowaną strukturą przedstawienia. W Gdyni trafili na równorzędnych partnerów, dzięki czemu powstał spektakl kompletny, kto wie, czy nie lepszy niż francuski oryginał. Gdynia ma więc swój megahit na miarę "Mamma Mia!" warszawskiego Teatru Muzycznego Roma, choć w moim odczuciu dużo ciekawiej zaprezentowany niż warszawska superprodukcja.

Artyści o przygotowaniach do "Notre Dame de Paris" Teatru Muzycznego w Gdyni.

Spektakl

6.6
357 ocen

Notre Dame de Paris

musical

Miejsca

Opinie (161) 2 zablokowane

  • ... (1)

    Zastanawiam się, czy jest szansa, żeby o spektaklach gdyńskiego Teatru Muzycznego zaczął dla Państwa pisać ktoś inny... Od wielu premier czytam to, co pisze pan Łukasz i mam dziwne wrażenie, że jest bardzo lojalny wobec swoich dobrych znajomych i swoimi recenzjami po prostu próbuje sprawić im przyjemność.

    • 37 6

    • No niestety Gosta zjechal na maxa. Ale widownia caly czas pelna!

      • 1 0

  • Notre Dame de Paris (6)

    Wybieram sie ponownie 16.09...więc nie mogł być spektakl kiczem....kiczem są ludzie, którzy na premierę przychodzą w koszulach itp...Widaćc w szafach i sercach pusto...

    • 34 21

    • Bez przesady. To nie la Scala, tylko Teatr Muzyczny z repertuarem popularnym i akurat ubiór ma tu chyba najmniejsze znaczenie

      • 11 5

    • (1)

      Z ciekawosci.. Co Ty ubrales?

      • 5 1

      • Czerwone majtki

        • 5 0

    • TAK JEST, zgadzam się

      • 0 1

    • Och to należy przychodzić w podkoszulku tzn. bez koszuli?

      • 1 0

    • Naprawde??

      A w czym maja przychodzic jak nie w koszulach? Chyba lepiej niz w dresie... poza tym sztuka cieszyc sie moze kazdy, bez wzgledu na garderobe!!!

      • 2 0

  • byłam

    kopia paryskiego przedstawienia i całe sczęście, bo inaczej z takimi wokalami byłaby porażka

    • 5 9

  • (2)

    Niestety, produkcje warszawskiej Romy biją gdyńskie na głowę. Poziom zaangażowania aktorów i ich przygotowanie wokalno-artystyczne o klasę wyższe. Jedyny wyjątek to "Les Miserables" - gdyński spektakl dużo lepszy w moim odczuciu. Jak do tej pory najlepszy spektakl Muzycznego to wg mnie " Chłopi"

    • 10 32

    • pozwolę się nie zgodzić (1)

      Są lepsze przedstawienia w Romie i gorsze. Byłem na bardzo reklamowanej "Deszczowej piosence" i była po prostu biedna, zabrakło budżetu na większe sceny. Poza dobrym pomysłem z basenem, była wierną (zapewne licencja) kopią filmu bez żadnego polotu. Poza tym w obsadzie było kilkoro byłych i obecnych aktorów z Gdyni :) No i "Lalki" Roma też nie zrobiła :) Natomiast zgadzam się, że po pierwsze przyciągają najlepszych wokalistów z całego kraju i większość z nich ma zdolności aktorskie, po drugie mają łatwiejszy dostęp "do wszystkiego" :) Ja bardzo doceniam polski nurt w gdyńskim: Lalka, Chłopi, Zły. Takie "własne" rozwiązania podobają mi się najbardziej.

      • 12 0

      • "Deszczowej" akurat nie widziałem, więc nie zabiorę głosu, natomiast prawdą jest, że do Romy "uciekło" parę naprawdę utalentowanych osób z Gdyni - o czymś to świadczy (chociażby świetna wokalnie Ewa Lachowicz). Zgodzę się z Tobą, że "polski nurt" w Muzycznym, jak to określiłeś, to chyba jego największa siła i atut. Mnie te kalki światowych hitów nie bawią tak, jak wzruszają rodzime, autorskie produkcje. " Lalka" i " Chłopi" to moi faworyci.

        • 4 0

  • Do Pana Rudzinskiego (1)

    Szanowny Panie
    być może Pana pisarski polot nadal sie kształtuje a znajomość składu osobowego wokalistów jest powierzchowna... Cóż, niema Pan pojęcia o pracy ludzi tworzących spektakl,myśle o wykonawcach , wszystkich wykonawcach: wokalistach i tancerzach.Nie tylko tych wybranych przez Pana. Wszystkim tym ludziom nalezą się oklaski i dobre słowo. Za ich godziny pracy, za ich wkład siły, serca i myśli, za pot wylany na deski. Atencja i podziw dla nich to nagroda za godziny ćwiczeń i wprawek. Dla wszystkich wypisanych w pięknie wydanym Programie Dzwonnika.
    Patrz sercem Drogi Łukaszu , pióro trzeba szlifować!!!!!!!

    • 29 8

    • Bzdura, idąc tym tropem oklaski należałoby się Pani kwiaciarce z Hali i kanarowi z trajtka. Robią co do nich należy lepiej lub gorzej, bez patosu.

      • 1 1

  • (1)

    Drodzy Państwo

    My jako Polacy doczekaliśmy się światowej premiery w reżyserii światowej i wykonaniu cudownym , cieszmy się , dawajmy miłość jak powiedział twórca genialnej muzyki do Notre Dame Ricardo ... Nie krytykujmy tylko radujmy się ze to właśnie gdyński Teatr Muzyczny dał radę wraz z cała obsada ludzi ... Wielkie brawa ciarki przechodzą i na pewno warto to zobaczyć .. Polacy tez potrafią to powinno być nasze motto i tym się radujmy a nie gańmy miłości życzę ....

    • 26 11

    • Droga Gosiu, poszlam zobaczyc swiatowa premiere w rezyserii swiatowej,

      i wydaje mi sie ze teatr muzyczny nie dal rady.
      Jak mam sie cieszyc kiedy wokale byly slabe, wokalisci jakby sie meczyli spiewajac, nie jestesmy ludzmi z drewnianymi uszami, jezdzimy, ogladamy spektakle na swiecie , sluchamy programow muzycznych, mamy wyzsze wymagania niz przecietnosc od teatru muzycznego.
      Radze wziac takie uwagi na przyszlosc i to poprawic, a nie kazac sie cieszyc czyms czego nie ma.

      • 11 8

  • Wspaniały (2)

    Skrzypek na dachu, Lalka, Chłopi, Zły - to też doskonałe realizacje, Notre Dame de Paris po raz koleiny pokazuje ć że nasz Teatr Muzyczny to jednak klasa światowa. Naprawdę warto to zobaczyć

    • 35 9

    • mijasz sie z prawda

      • 4 6

    • swiatowy poziom?prosze cie, bylas/es gdzies poza gdynia

      • 4 5

  • po obejrzeniu (2)

    Wykonawcy głównych ról, śpiewają swoje partie, jak piosenki na koncercie, z mierną umiejętnością prowadzenia głosu. W ich wykonawstwie nie słychać wewnętrznego ognia, pasji, przemyślenia roli, a więcej jest naśladowania pierwowzoru. Ten spektakl, mimo iż jest kalką sceniczną, powinien mieć własne życie, klimat i dramaturgię, a to powinni kreować wykonawcy.

    • 22 11

    • zgadzam się całym sercem. miałam wręcz wrażenie, że artyści w ogóle nie wiedzą, o czym śpiewają, a tylko skupiają się ,żeby zaśpiewać czysto.

      • 5 2

    • ja też mam jedyne zastrzeżenie do wykonawców, oprócz odtwórcy kapłana. Bo całość robi duże wrażenie.

      • 3 0

  • ale patrioci i prawdziwi 'polacy' nie mogą tego ogladać, bo (4)

    po pierwsze jedna z bohaterek jest jakaś 'brudna' i niepolska cyganka, a innym bohaterem jest jakiś niedorozwój i pokrecony,

    gdyby tak rezyser zmienił ich na blondwłosych aryjczyków, to co innego

    • 7 23

    • do władz teatru

      P.rodukcja wątpliwej jakości , kiepskie teksty . Sława przypisana francuzom . Z wypowidzi dyr. teatru mocno nadwyrężony budżet bo francuzi mieli wymagania - niektórzy wykonawcy spektaklu nawet nie są aktorami Pan Łukasz pisze brak doświadczenia na scenie Żenujące Apeluje do władz teatru - czy nie powinno stawiać się na polskich producencentó i aktorów . Jeżeli ma Pan kiepski zespół to trzeba go odświeżyć .

      • 6 3

    • (1)

      A co ma piernik do wiatraka? Każdy chyba zna pierwowzór czyli prozę Hugo (jeśli nie - wstyd), więc nie spodziewa się zobaczyć w roli femme fatale wieśniaczki z kresów wschodnich. Akcja dzieje się w XV-wiecznym Paryżu. Gdyby w ten sposób podchodzić do rzeczy, to "prawdziwi Polacy" nigdy nie poszliby na Carmen (żydówka sefardyjska w roli głównej) czy Traviatę ( dziwka bohaterką?). Pohamuj więc ten niestosowny, pseudopatriotyczny ton, bo jest bez sensu

      • 5 0

      • Przecież to był sarkazm w wykonaniu jewroliberała

        • 0 0

    • No właśnie.

      Przez większość spektaklu porównując wyświetlany tekst angielski i słuchając polskiego tlumaczenia dochodziłem do wniosku, że tłumacz i autorzy polskiej inscenizacji poszli za owczympędem euroliberałów spod znakuMerkel, Tuska itp "Junkersów".
      Ani oryginał Hugo ani powstała na jego podstawie adaptacja nie miały takich podtekstów politycznych ( m.in. nie istniał wtedy jeszcze w takiej skali, a przynajmniej nie był na tyle modny medialnie i politycznie, problem imigrantów w Europie). Główna płaszczyznę stanowiły problemy obyczajowe, psychologczne, sercowe i różnice klasowe. Więc problemem nie są tu jacyś "prawdziwi polacy" tylko oszołomy wykorzystujące sztukę do bierzączki politycznej.

      • 0 0

  • Fajnie, ale nie arcydzieło

    Przedstawienie fajne wizualnie, akrobaci świetni, kilka piosenek super, należy też docenić orkiestrę, ale jakoś się na koniec nie wzruszyłem, a poczułem tylko zmęczony, złapałem się w drugim akcie na tym, że myśli mi uciekły do innych spraw... Chyba nie po to chodzi się do teatru, szczególnie na wyczekiwany spektakl.

    • 20 7

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Pobożni i cnotliwi. Dawni gdańszczanie w zwierciadle sztuki (1 opinia)

(1 opinia)
20 zł
spotkanie, wystawa, warsztaty

Kultura ludowa Pomorza Gdańskiego

wystawa

Wystawa "Kajko, Kokosz i inni"

wystawa

Sprawdź się

Sprawdź się

Znany trójmiejski zespół, który nagrał utwór "Ciągnik" to:

 

Najczęściej czytane