Sztuka Podróżowania. Artur Nowaczewski Hostel Nomadów

Artur Nowaczewski, ur. 1978 r., pisarz i podróżnik, pracownik naukowy Katedry Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej, gdzie zajmuje się literaturą współczesną. Autor kilku dobrze przyjętych przez krytykę zbiorów wierszy i dwóch książek prozatorskich. Pierwsza z nich - Dwa lata w Phenianie - opowiada o pobycie małoletniego autora w Korei Północnej w latach 1989-1991. Druga - Hostel Nomadów - stanowi pokłosie pieszych wędrówek po Bułgarii, które odbył w latach 2000-2014 i znalazła się w finale Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus oraz była nominowana do Pomorskiej Nagrody Literackiej Wiatr od Morza. To niejednorodna gatunkowo, przybliżająca kulturę i historię Bułgarii książka łącząca w sobie obfitujący w przygody dziennik podróży przez dzikie niejednokrotnie góry tego kraju z esejem.

Spotkanie poprowadzi Janusz Mosakowski.
Ur. 1972 r., literaturoznawca, tłumacz, adiunkt w Katedrze Historii Literatury Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego, kierownik pracowni literaturoznawczej "Literackie Trójmiasto". Zainteresowania badawcze: niemiecka i polska beletrystyka historyczna w wieku XIX i XX, niemiecko- i polskojęzyczna literatura lokalna o Gdańsku w wieku XIX i XX. Autor monografii Dzieje Gdańska w niemieckiej powieści historycznej XIX wieku. Członek Stowarzyszenia Güntera Grassa w Gdańsku oraz Instytutu Kaszubskiego, certyfikowany przewodnik trójmiejski. Taternik, zagorzały wędkarz, turysta górski, rowerowy, kajakowy i konny.

__
O tej książce można napisać bardzo krótko. To osobista relacja z wędrówek po Bułgarii, opisująca piękno widzianych krajobrazów, wrażeń ze spotkań z ludźmi i przemyśleń dotyczących zarówno historii, jak i teraźniejszości. Całość jest dla czytelnika swoistą podróżą, którą odbywa nie tylko we własnej wyobraźni, ale i na nogach Autora. (...) Nigdy nie byłem w Bułgarii, ale dzięki Nowaczewskiemu pokochałem ten kraj. Ta zachowana jeszcze dzikość, pozostałości wielokulturowości i komunizmu, który nieco zmasakrował mieszkańców kraju jest dla wędrowca pokusą nie do odparcia. Sam kraj byłby jednak niczym, gdyby nie ludzie, których los postawił na drodze Autora. Na bułgarskich ścieżkach spotkać można bowiem czeskich wielbicieli poezji polskiej lub hiszpańskich czy kanadyjskich obieżyświatów. Całość składa się na to cudowne, nieokreślone wrażenie, znane każdemu obieżyświatowi.
Adam Kraszewski, https://recenzjeksiazek.natemat.pl/216301,hostel-nomadow

Bułgaria, która wyłania się z kart Hostelu Nomadów, to kraj odległy od słonecznych projekcji wakacyjnych turystów i folderów biur podróży. W jakimś sensie to obszar wielkiego wymierania, któremu wejście do Unii Europejskiej przyniosło w zasadzie jedynie drenaż substancji ludzkiej porównywalny z kataklizmem wojennym. I rzeczywiście, wiele odwiedzanych miejsc autor opisuje językiem, który pasowałby raczej do pobojowiska po starciu wrażych armii. To obraz melancholijny, ale przybliżający nas do czegoś prawdziwego, to próba zajrzenia pod sztafaż, fasadę, prowadząca do spotkania z czymś istotnym.
Pytanie o możliwość spotkania z innym obcym podskórnie organizuje prozę Artura Nowaczewskiego, chociaż nie zostaje postawione nigdzie wprost. Chodzi tutaj o wątpliwość, co dzisiaj oznacza słowo "podróż".
Radosław Wiśniewski, "Odra" 2017, nr 12.