Świat się zmienia, jeśli masz marzenia - o spektaklu "Trudne pytania"

Łukasz Rudziński

19 września 2012 (artykuł sprzed 11 lat)

Opinie (26)

Dzięki dziecięcej energii i umiejętnościom małych aktorów, piosenki zbiorowe (np. "Świat należy do ciapków") należą do mocnych punktów musicalu "Trudne pytania".

Energia i zaangażowanie dzieci jest nie do podrobienia. Doskonale wie o tym Karol Świtajski, reżyser i producent dziecięcych musicali. 18 września w Operze Bałtyckiej premierę miała druga duża dziecięca produkcja Stowarzyszenia Teatralnego Ingenium - "Trudne pytania".

Spektakl jest popisem jednej bohaterki - przebojowej, pełnej empatii Kichatki (Debora Sobieska, w środku).

Mali bohaterowie, jak w życiu, mierzą się m.in. z koszmarami sennymi, które przypominają postaci z horroru (na uwagę zasługuje ciekawa choreografia "koszmarów").

Ze spektaklami, w których w głównych rolach obsadzone są dzieci, przeważnie jest problem. Nie są to w pełni profesjonalne produkcje, zawsze wydarzyć się może coś niespodziewanego, a kilkuletnich, stawiających pierwsze kroki na scenie aktorów nie sposób przecież rozliczać z drobnych wpadek, które z powodu tremy mogą przydarzyć się każdemu. Nie znaczy to, że Karol Świtajski (autor scenariusza i muzyki oraz reżyser przedstawienia) idzie na łatwiznę. Produkcje Stowarzyszenia Ingenium to zaskakująco dojrzałe scenicznie widowiska, w których mali aktorzy mogą błysnąć wokalnie czy tanecznie.

W stosunku do "Okruchów życia" (pierwszego pełnoobsadowego musicalu Świtajskiego z udziałem dzieci), spektakl "Trudne pytania" jest bardziej dopracowany wokalnie i choreograficznie (układy tworzy Sylwia Martys). Podobnie jak pierwsza produkcja obliczony jest na grę przedstawienia w różnych lokalizacjach, stąd stosunkowo niewielka, praktyczna scenografia Anny Markowskiej, ograniczona do dwóch domków - mieszkań głównych bohaterów w pierwszym domku oraz skały w drugim akcie, uzupełnionych kilkoma kolorowymi poduszkami i niewielkim podświetlonym podestem. Efektu dopełniają kolorowe, podczas niektórych piosenek oślepiające, dyskotekowe światła.

Jak reagujesz na spektakle z udziałem dzieci?

pozytwnie, podziwiam małych aktorów, bo są bardzo autentyczni w tym, co robią z dystansem, wszystko zależy od kontekstu roli czy sceny negatywnie, uważam, że to nadużycie i względem dziecka, i wobec widza

Spektakl przenosi widzów do krainy bajek - Ciapkolandii, gdzie wszystkie dzieci są uroczymi ciapkami, otoczonymi miłością rodziców. W gronie prawdziwych przyjaciół ciapki radośnie uczą się magii (bajkowa kraina wyraźnie wzorowana jest na Hogwardzie z książek Joanne Kathleen Rowling o Harrym Poterze). Jednak Ciapkolandia stopniowo traci barwy, a ciapki stają się coraz smutniejsze. By temu zaradzić pocieszny ciapek - Przewrotek - wraz z wyjątkowo często kichającą Kichatką, na polecenie ekscentrycznego nauczyciela czarów Sibidiąga, wyruszają do świata ludzi. Mają w nim odnaleźć jednego dobrego człowieka, który potrafi marzyć. U ludzi wszystko jest inne - króluje agresja, złość, frustracja, lęk czy osamotnienie. W odróżnieniu od mieszkańców Ciapkolandii, ludzie są nieszczęśliwi, źli. Na szczęście nie wszyscy...

Prym na scenie wiedzie przebojowa, pełna charyzmy Debora Sobieska jako Kichatka (w tej roli obsadzone są jeszcze cztery inne dziewczynki). Dziewczynka nie tylko ładnie śpiewa, ale z łatwością podbija serca widzów swoją bezpretensjonalną, odważną grą. Partneruje jej w roli Przewrotka Maciej Pitucha (mający trzech zmienników), który z wdziękiem i wyczuciem oddaje nieśmiałego, fajtłapowatego chłopca. Niemal lustrzanym odbiciem Przewrotka w świecie ludzi okazuje się Krzyś (Jakub Cendrowski). Warto zauważyć też wyjątkowy talent wokalny Agnieszki Piech (Michalina).

Wszystkie dzieci są bardzo zaangażowane w spektakl, grają z pełnym poświęceniem i oddaniem, a ich trud włożony w przygotowanie produkcji zasługuje na wielkie uznanie. Spektakl jednak przez swoją tematykę zdecydowanie powinien być adresowany do starszych dzieci, w wieku 9-13 lat (organizatorzy zapraszają na niego również dzieci młodsze, od 5 lat). Dużo w nim scen przemocy między bohaterami, jedna z bohaterek umiera, pojawia się wątek kryzysu w związku rodziców Krzysia, którzy nie mieszkają razem. Także agresywne, jaskrawe światło, skierowane na publiczność buduje nastrój zagrożenia. Oczywiście spektakl kończy się happy endem jednak niemal cały drugi akt pełen jest trudnych, momentami brutalnych scen, które najmłodsi widzowie mogą różnie odebrać.

Najważniejsze jednak jest przesłanie, które zawarte jest w piosenkach - "Uśmiechnij się", "Świat należy do ciapków", czy w refrenie jednej z ostatnich piosenek - "świat się zmienia, jeśli masz marzenia". Bo "Trudne pytania" to dawka pozytywnej energii, płynącej z entuzjazmu małych aktorów i scenariusza, w którym zakorzeniona jest wiara w siłę marzeń, mogących odmienić nasz los. Trudno o lepszy przekaz, nie tylko dla młodych widzów.

Zdjęcia: Świat się zmienia, jeśli masz marzenia - o spektaklu "Trudne pytania"

21 Zobacz zdjęcia

Łukasz Rudzińskirecenzje@trojmiasto.pl

Spektakl

8.6

81 ocen

Trudne pytania

musical, teatr dla dzieci

Miejsca

Stowarzyszenie Ingenium Gdańsk, Jednorożca 3

Spektakle

Trudne pytania

Opinie (26) 3 zablokowane

Sortowanie
- Od najnowszych
- Od najstarszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2012-09-20 07:06

A mi się podobało

i mojemu synkowi tez. polecam

obecny
11 lat
- 12 0
Twoja opinia

Zmień treść

i mojemu synkowi tez. polecam
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2012-09-19 08:05

jak rodzice kasę mają to i dzieciom marzenia spełniają (1)

majka
11 lat
- 9 15
Twoja opinia

Zmień treść

Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2012-09-19 21:40
  
  KTOŚ KTO KOCHA DZIECI ...
  
  Wie, że jeśli rodzic posiada mnóstwo pieniędzy kupuje dziecku co ono tylko chce i dziecko może mieć wszystko, to zabiera się tym samym kawałeczek marzeń. Każdy myślę pamięta to uczucie, gdy chcieliśmy mieć coś, ale niestety było to niedostępne, poza naszym zasięgiem. Jeśli mam wszystko to nie mam o czym marzyć. Wychowanie dzieci polega na pokazaniu im kierunku, by mogły włożyć trud, by coś mieć. Wielu z nas musi pamiętać uczucie, które towarzyszyło, gdy wymarzona rzecz była w naszych rękach, gdy czegoś dokonaliśmy sami. Uczmy dzieci zdrowego dążenia do celu, bo to naprawdę uczy życia.
  
  Ktoś
  11 lat
  - 13 0
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Wie, że jeśli rodzic posiada mnóstwo pieniędzy kupuje dziecku co ono tylko chce i dziecko może mieć wszystko, to zabiera się tym samym kawałeczek marzeń. Każdy myślę pamięta to uczucie, gdy chcieliśmy mieć coś, ale niestety było to niedostępne, poza naszym zasięgiem. Jeśli mam wszystko to nie mam o czym marzyć. Wychowanie dzieci polega na pokazaniu im kierunku, by mogły włożyć trud, by coś mieć. Wielu z nas musi pamiętać uczucie, które towarzyszyło, gdy wymarzona rzecz była w naszych rękach, gdy czegoś dokonaliśmy sami. Uczmy dzieci zdrowego dążenia do celu, bo to naprawdę uczy życia.
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2012-09-19 17:47

Warto !!!

Dzięki Panie Redaktorze, pięknie Pan opisał tę historię. Byłam juz na Okruchach życia,dlatego poszłam aby zobaczyć drugi musical wyrezyserowany przez Pana Karola i chylę mu czoła bo takich spektakli u nas niestety , ale nie ma.
Piękna,prosta ale zarazem dająca tyle do myślenia a dzieciaki grają świetnie,zwłaszcza ta malutka Kichatka. Dzieci i młodzież musza to obejrzeć,ale gdzie i kiedy?Pozdrawiam cały zespół i róbcie to co robicie bo to przynosi wszystkim radosć ;)

Magda
11 lat
- 16 0
Twoja opinia

Zmień treść

Dzięki Panie Redaktorze, pięknie Pan opisał tę historię. Byłam juz na Okruchach życia,dlatego poszłam aby zobaczyć drugi musical wyrezyserowany przez Pana Karola i chylę mu czoła bo takich spektakli u nas niestety , ale nie ma. Piękna,prosta ale zarazem dająca tyle do myślenia a dzieciaki grają świetnie,zwłaszcza ta malutka Kichatka. Dzieci i młodzież musza to obejrzeć,ale gdzie i kiedy?Pozdrawiam cały zespół i róbcie to co robicie bo to przynosi wszystkim radosć ;)
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2012-09-19 13:41

Rodzice nic nie płacą, tylko dowożą dzieci na próby aby pomóc swym małym artystom , a to i tak wiele, ale co sie nie robi dla swych dzieci aby spełnić ich marzenia..ale jak KTOŚ chce wesprzeć Stowarzyszenie to te dzieciaki wszystko przyjmą, bo dzieci jak i ich nauczyciel dzialaja harytatywnie -spełniaja swe marzenia zamiast bezczynnie siedzieć w domu czy przd klatką .... mam wielkie uznanie dla całości. bo to piękny przekaz jak być dobrym dzieckiem a także dla rodziców jak żyć aby kwitła milość...byłem na premierze Trudnych pytań i wiem, ze wiele od tych dzieciaków można sie nauczyć, a na nauke nie jest nigdy za póżno...z ochotą pójde jeszcze raz ,jeśli będzie ponownie grany...życzę sukcesów calemu zespołowi Ingenium, moze w końcu ktos dostrzeże reżysera i pomoże mu przezwyciężyć wszystkie trudności z jakimi sie boryka przy tak pięknym działaniu...

gość...
11 lat
- 20 0
Twoja opinia

Zmień treść

Rodzice nic nie płacą, tylko dowożą dzieci na próby aby pomóc swym małym artystom , a to i tak wiele, ale co sie nie robi dla swych dzieci aby spełnić ich marzenia..ale jak KTOŚ chce wesprzeć Stowarzyszenie to te dzieciaki wszystko przyjmą, bo dzieci jak i ich nauczyciel dzialaja harytatywnie -spełniaja swe marzenia zamiast bezczynnie siedzieć w domu czy przd klatką .... mam wielkie uznanie dla całości. bo to piękny przekaz jak być dobrym dzieckiem a także dla rodziców jak żyć aby kwitła milość...byłem na premierze Trudnych pytań i wiem, ze wiele od tych dzieciaków można sie nauczyć, a na nauke nie jest nigdy za póżno...z ochotą pójde jeszcze raz ,jeśli będzie ponownie grany...życzę sukcesów calemu zespołowi Ingenium, moze w końcu ktos dostrzeże reżysera i pomoże mu przezwyciężyć wszystkie trudności z jakimi sie boryka przy tak pięknym działaniu...
Regulamin dodawania opinii